Mariano Rajoy estate buscando

Se es novo aínda que sen pasarte de pipiolo, preferentemente muller, honrada, ou polo menos non tes unha conta en Suíza, telexénica, e algo de dereitas, aínda que tampouco é imprescindible, Mariano Rajoy ándate buscando. E non para darche as grazas. Aquilo foi unha ocorrencia dalgún xenio da mercadotecnia que xa está despedido e está esquecida. Ándate buscando para ofrecerche un traballo: ser candidato/a de o PP en Madrid, á Comunidade ou ao Concello; o que che apeteza máis.

Se te animas, faríaslle un gran favor. A Rajoy non lle gusta ningún dos aspirantes dispoñibles, pero tampouco sabe de alguén mellor. E ese é o seu principal problema. Se tivese a man un par de perfís parecidos ao incorporado por Pedro Sánchez coa fichaxe de Ángel Gabilondo, hai tempo que coñeceriamos os candidatos populares. Pero non os ten e tampouco os atopa.

Con razón ou sen ela, as municipais de maio van ser lidas como unha primeira volta das xerais. Gañar en Madrid dá moitos puntos para presentarse como vencedor da eliminatoria e sacar algúns corpos de vantaxe para novembro. Rajoy sábeo e preferiría non ter que xogala con Ignacio González e Esperanza Aguirre. Pero tampouco pode correr o risco de exporse a perder tras cambialos por perfís de menos fuste ou garantía. Non pode permitirse outro Bonilla, como en Andalucía. Necesita gañadores claros para proceder ao recambio. Ninguén no partido entendería outra cousa.

A demora de Rajoy non responde a unha dúbida entre os actuais candidatos. Encobre unha urxencia estratexia. Necesitaba debilitar uns aspirantes incómodos, que non lle garanten unha campaña sen escándalos tras dúas décadas de Gürtel, Púnica e áticos, mentres daba cuns substitutos indiscutibles. O primeiro obxectivo está cumprido. O segundo segue pendente. Aínda lle fai falta o tempo para que todo o mundo no partido chegue ao seu mesma conclusión: non queda máis remedio que cambiar algún ou os dous para aspirar a gobernar en Madrid.

O primeiro que fixo Rajoy foi pór o contador ao seu favor e asegurarse o control dos tempos, como lle gusta. Anunciou que decidiría en febreiro e Aguirre e González caeron na trampa de ofrecerse voluntarios en público. A Rajoy bastoulle demorar a decisión para polos nerviosos e dedicarse a xogar como un gato cuns ratos.

Logo separou a parella filtrando que Aguirre e González non podían ir xuntos. A cizaña tivo efecto inmediato e ambos correron a desmarcarse o un do outro á velocidade de Cristiano Ronaldo. Agora o presidente vai matando a Ignacio González filtración a filtración e a Esperanza Aguirre tena esperando quenda co número na man, como na carnicería. Ambos os dousresisten a duras penas agardando ver vir o seguinte golpe.

Aguirre tivo a intelixencia de calar, mentres que González cometeu o erro de romper o seu silencio. Ambos os dous están tan debilitados que xa só serán candidatos se non queda outro remedio. Todo depende de que Rajoy non atope os substitutos que busca. Anímate, amiga lectora, é a túa oportunidade.

Grazas ás socias e socios editamos un xornal plural

As socias e socios de Praza.gal son esenciais para editarmos cada día un xornal plural. Dende moi pouco a túa achega económica pode axudarnos a soster e ampliar a nosa redacción e, así, a contarmos máis, mellor e sen cancelas.