A Luis Rei Nuñez,, un autor de encargos difíciles de cumprir.
A Eugenia Pérez Couceiro, a quen este desastre ás veces non lle cumpre cós seus encargos.

Todas as cousas teñen dous lados.
Willem Frederik Hermans.

Ain´t no mountain high enough
Ain´t no valley low enough
Ain´t no river wide enough
Nickolas Ashford & Valerie Simpson

Só un intre de Benaventuranza!.
Fiodor Dostoievski
 

I.

O meu fillo cambiou.

Ata onte o meu fillo, de corenta e dous anos, sempre cumpría os encargos que lle pedía que me fixera. O meu fillo sempre foi un entusiasta seguidor da moda, moi obediente e responsable e do que nunca dixen que era un desastre, ata onte a maña, cando lle pedín por telefono que me tiña que facer un encargo moi urxente. A súa resposta, que eu non esperaba e para a que eu aínda non estaba preparada, foi para min unha desgraza TERRIBLE. Son das que non cre que Todo es espantosamente frágil.

De pequeno, cando o meu fillo tiña dez anos, se eu mandábao a tenda, que había en fronte da nosa casa, a comprar leite e froita facíao sen rosmar, iso si, mercando para el uns Donuts de Chocolate. Imposto revolucionario**, respondíame todo serio, co seu bigote de chocolate ben marcado, cando lle pedía que me explicara a nota da tendeira.

Aos seus vinte anos pedinlle a meu fillo, ao que non lle puxemos de nome Gustavo para non homenaxear a Bécquer senón que lle puxemos o nome de Gilberto para homenaxear a Bécaud, que me fora a modista a buscar un vestido de Roberto Verino que deixara a arranxar e el, obediente coma sempre, non se negou a ir a buscalo, iso si, comprando para el tres discos*** no Peggy Records. Non esquezas, mama, o imposto revolucionario, foi a resposta que me deu cando chegou a casa e  reprocheille que non me dera ben a volta.

Cando cumpriu trinta anos, o dia do seu aniversario, pedinlle que me levara ata o cemiterio onde están enterrados os meus pais para poñerlles unha flores e levoume, sen protestar, ata o cemiterio no coche do seu pai, a pesares de que levaba once anos sen coller o coche, iso si, parando no Carrefour de Barbadás para mercar unha botella de viño do ribeiro e dúas nécoras e medio quilo de percebes. Un pequeno imposto, díxome cun amplo sorriso que deixaba ver o estado de abandono no que quedara o excelente traballo que fixera o Doutor Suárez Nuñez nos tempos en que o tren ainda tardaba dúas horas a cidade na que podías atopar a Rafa Sanchez (La Unión) tomando unha caña no Franco e o emprendedor era o dono dos locutorios e non o dono dunha tenda de funda para teléfonos móbiles****.

Aínda que o que máis me enche de felicidade é que o meu fillo sempre que lle pido que vaia a farmacia polas miñas medicinas e aos do seu pai  nunca nos falla e valas a buscar á farmacia, iso si, sen recadar o seu imposto revolucionario. Di que o fai por humanidade e que :

Ain´t no mountain high enough
Ain´t no valley low enough
Ain´t no river wide enough
que lle impida ir a farmacia polo noso máis valioso alimento.

II.

Cando esta maña a miña nai me encargou que lle fose sen falta, despois de ir a farmacia polo STILNOX e el bendito y maldito ANAFRANIL, a libraría Tanco para comprar un libro titulado O encargo do señor Castelao editado pola editorial Xerais, díxenlle, armado de valor e sen valorar suficientemente as consecuencias da miña resposta, que non ía ir a libraría e que non podía cumprir de ningunha maneira co seu encargo.

As librarías danme medo, mamá, foron as miñas derradeiras palabras e que ela xa non escoitou porque, como o amigo de Alfredo Bryce Echenique xa estaba mirando directamente ao fondo da noite da dor e ademais e  ademais estaba a punto pronunciar a palabra TERRIBLE*****.

III.

Cando rematou a lectura do texto,do que se saltou as notas bene (As odias, despístanlle), a profesora interina, lectora infatigable de George Santayana e da Revista Pronto, preguntou a clase, que seguirá atentamente a lectura:

-Que vos suxire a historia que acabades de escoitar?.

- Eu creo que a nai, por fin, tivo a revelación de que o seu fillo é un suxeito vivente, un home de carne e óso e que a negativa do fillo a cumprir o seu encargo supón o inicio para a súa nai dun tempo de dor e tormento. Esta negativa ten o mesmo efecto que tivo para Kierkergaard escoitar como Schelling pronunciaba, na súa derradeira lección, a palabra REALIDADE. Polo que conclúo facendo un xogo de palabras: A REALIDADE é TERRIBLE para esta nai dun fillo de corenta e dous anos.

Nota bene:

* Este relato dende o titulo conten citas, modificadas como non modificadas, de: Jairo Zavala, Belén Gopegui, Alfredo Bryce Echenique, Magín Blanco, Georges Perec, Antonio Piñeiro, Gustavo Adolfo Bécquer e non conten citas, nin modificadas nin non modificadas, de Luis Rei Nuñez. Non quería converterme nun asasino das súas palabras. Dos outros, si.

**O fillo desta señora tiña esa linguaxe porque dende o día do golpe de estado do oitenta e un, aos seus pais quedoulles esquecido no baño, debaixo dun montón de revistas, un exemplar do Mundo Obrero e un dia atopouno o seu fillo e comezou a lelo sen entender nada.

***Concretamente, Nightmoves de Kurt Elling, Roger de Flor Presenta Os Silvestres de Roger de Flor e Greatests Hits de Marvin Gaye & Tammi Terrell.

**** Que queira coñecer esta época non ten máis que acercarse a libraría en comprar o imprescindible A identidade Fascinada de Antonio Piñeiro.(Editorial Galaxia, 2015).

***** O autor recomenda que todos os fillos aos que as súas nais lles encarguen este libro de Luis Rei Nuñez sexan bos e xenerosos e cumpran co encargo das súas nais. Gañaran seguro o ceo cando por fin chegue la mano de nieve.