Cando se fala do “problema catalán”, do “tema catalán”, é sempre tentando crear a opinión na cidadanía de que o dereito a autodeterminación dos pobos non é un “dereito”, tentando de criminalizar a quen o defende.

Non existe un problema catalán, nin galego, nin vasco, existe en todo caso unha “realidade” ou “singularidade” a que temos que dar resposta política.

O dereito a autodeterminación dos pobos non debe ser visto como un perigo, nin como unha ameaza para a clase obreira. A patria burguesa non é a mesma que a patria obreira, os oligarcas temen calquera cambio que poida afectar os seus intereses, e cando defenden centralidade, ou a independencia, o fan pensando neses intereses, e non no ben do seu pobo.

Defendo a unión voluntaria de pobos libres, de nacións que deciden camiñar xuntas; fainos máis fortes, enriquécenos esa diversidade de culturas, tradicións, e historia diferenciada

Defendo a unión voluntaria de pobos libres, de nacións que deciden camiñar xuntas; fainos máis fortes, enriquécenos esa diversidade de culturas, tradicións, e historia diferenciada. Pero converter o Estado nunha prisión de pobos é sempre unha decisión dos explotadores.

Precisamos cambiar o actual modelo de estado, herdado do nacional-catolicismo, e froito dunha falsa transición, ben sexa mediante un Estado Federal, ou un Estado plurinacional onde cada nación, entendendo que falamos de nacións de pobos libres, poida decidir que tipo de relación quere ter co resto do estado. Recoñecendo o dereito a decidir, poderemos construír un futuro en común.

Recoñecendo o dereito a decidir, poderemos construír un futuro en común

Eu defendo que ese futuro debe ser socialista, penso que é o único xeito de ser capaces de construír entre todas e todos un futuro sen odios, unha unión de vontades onde impere a igualdade a xustiza social e o respecto a diferencia.

Parafraseando a Lenin, que resumiu a esencia do que trato de dicir nunha frase, dun xeito maxistral, "non se pode falar de liberdade, si antes non se recoñece o dereito dos pobos a separarse da súa metrópole cando o crean conveniente". Outra frase moi afortunada é a de Salvador Seguí, “o único inimigo que hai en Cataluña, é o mesmo que en Madrid: o capitalismo”

Non consintamos que os miserables que se envolven en bandeiras para beneficio persoal, os que venden odio e mentiras, consigan enfrontar os pobos de España. A loita é de clases, o pobo traballador ten que estar xunto para defenderse dos que so sementan misería .