É tempo dunha resposta política unitaria da esquerda

O catorce de xullo quedou definitivamente constituída a outra pata do novo nacionalismo escindido do BNG, esta vez en torno ó Encontro Irmandiño. Baixo a denominación de ANova - Irmandade Nacionalista, este proxecto que se pretende asembleario, aberto e plural defende un modelo social, a democracia participativa, o feminismo, o pacifismo e a sustentabilidade ecolóxica, e reivindica o carácter de nación para Galicia.

Ademais de Xosé Manuel Beiras e de Martiño Noriega, do Encontro Irmandiño, está na lista das setenta e cinco persoas que van dirixir a nova formación o fundador da FPG Mariano Abalo, que é concelleiro de Cangas por ACE, unha coalición de esquerdas na que participa tamén Esquerda Unida. O destacable deste feito consiste en que Abalo se pronuncia a favor de que EU participe co proxecto de ANova, co argumento de que a coalición que funciona en Cangas pode funcionar tamén a nivel de Galicia.

Pero a cuestión da unidade política da esquerda non é só de posibilidade senón, e de forma urxente, de necesidade. Ante o desmantelamento do estado de benestar que se está a producir por parte do goberno da dereita coa escusa da crise (crise que aproveitan para facer todo o que morrían por facer desde hai anos), estamos nun momento histórico no que todo o social vai quedar definitivamente esnaquizado se non se produce unha resposta unitaria contundente da esquerda social e política.

É evidente que PP, PSdeG e BNG van presentarse sós ás eleccións autonómicas. Os tres van lastrados electoralmente. O PP, pola inoperatividade do goberno de Feijoo e as medidas antisociais de Rajoy, que empobrecen ás persoas traballadoras, pero deixan intactas as rendas do capital, as grandes fortunas e a asignación á igrexa católica. O PSdeG, polas súas liortas internas fomentadas polo alcalde de Vigo, Abel Caballero, pola debilidade do seu líder, Patxi Vázquez, e pola incógnita acerca de quen vai ser finalmente o seu candidato (terminará aterrando José Blanco?). O BNG, polas escisións trala asemblea de Amio, o control ideolóxico da UPG e unha liña política errada nos últimos anos.

Cando o neoliberalismo está a levar a cabo unha acometida contra todo o público, non podemos centrarnos nas nosas diferenzas senón que temos que apostar polo que nos une.

O resto do espectro político pode dividirse en dous polos. No primeiro atopamos ANova e Compromiso por Galicia (CxG, no que están Máis Galiza, Espazo Ecosocialista e Acción Galega ademais doutros colectivos). Resultaría completamente inadmisible a nivel político que CxG e ANova non chegasen a un acordo para presentarse xuntos. Tal como o expresa o Espazo Ecosocialista, hai que deixar a un lado a competencia polo espazo político e pasar a unha cooperación das forzas plurais complementarias que existen na esquerda. Cando o neoliberalismo está a levar a cabo unha acometida contra todo o público, non podemos centrarnos nas nosas diferenzas senón que temos que apostar polo que nos une.

No outro polo da esquerda, temos a Esquerda Unida e a EQUO. IU está crecendo en toda España como resposta á crise e ás medidas do PP mentres que EQUO dispón dun certo prestixio político polo acerto das súas propostas programáticas, aínda que ten un respaldo electoral cativo polo de agora. A colaboración entra ámbalas dúas forzas non debería resultar problemática en Galicia tendo en conta o que dixo o Secretario de Refundación e Movementos Sociais de IU, Enrique Santiago, no Congreso Constituínte de EQUO de principios de xullo: “Traémosvos unha man aberta, tendida. Temos a obriga de encontrarnos no camiño, acordar programas e traballar conxuntamente. É a vontade de IU. Necesitámosvos moitísimo e ó que representades. É imprescindible sumar, sen exclusións, sen receos, para unha alternativa”.

Dado que EU aspira a sacar un escano na Coruña e outro en Pontevedra extrapolando os seus resultados nas xerais pasadas, o acordo ó que cheguen as catro forzas debería asegurarlle polos menos un escano a EU no parlamento galego.

A confluencia electoral entre estes dous polos (o de CxG/ANova e o de EU/EQUO) non debería resultar imposible tendo en conta a gravidade da situación actual, que obriga a actuar con responsabilidade e intelixencia, e que tanto EU como EQUO recoñecen o carácter nacional de Galicia: EU xa defendeu un estatuto de nación na malograda reforma iniciada baixo o anterior goberno galego e EQUO Galicia exprésao claramente na súa declaración ideolóxica: "A identidade nacional propia e o dereito a plasmala institucionalmente están no noso país vinculados ó concepto mesmo de cidadanía. Os que compomos EQUO Galicia non só recoñecemos esta realidade senón que estamos comprometidos co fortalecemento do noso sentimento como pobo". Ademais tanto IU como EQUO participan xa en coalicións electorais con partidos nacionalistas, por exemplo en Cataluña (ICV) e en Valencia (Compromis). Dado que EU aspira a sacar un escano na Coruña e outro en Pontevedra extrapolando os seus resultados nas xerais pasadas, o acordo ó que cheguen as catro forzas debería asegurarlle polos menos un escano a EU no parlamento galego.

A cidadanía ten dereito a esixirlles a esas catro forzas que se poñan de acordo para infrinxirlle á dereita unha derrota electoral que obrigue ó goberno de Rajoy a reconsiderar a súas medidas. Non ten sentido que unhas forzas que se moven no espectro político da esquerda e só poden aspirar a gobernar Galicia xuntas non sexan capaces de chegar a acordos previos para presentar candidaturas conxuntas, aumentando así as posibilidades de gañar as eleccións. E a cidadanía ten tamén o dereito, case a obriga, de castigar a calquera desas catro forzas que, por consideracións partidistas, fundamentalismo ideolóxico ou miopía política, rexeite chegar a ese acordo imprescindible.

Grazas ás socias e socios editamos un xornal plural

As socias e socios de Praza.gal son esenciais para editarmos cada día un xornal plural. Dende moi pouco a túa achega económica pode axudarnos a soster e ampliar a nosa redacción e, así, a contarmos máis, mellor e sen cancelas.