A Grande Recesión mancou á sociedade cunha política galega, estatal e europea pensada nos intereses dunha pequena elite financeira, que crebou bastantes das conquistas do Estado do Benestar, ademais de prexudicar aos tecidos empresariais locais, ás clases medias e aos sectores traballadores. Ao tempo, o bipartidismo dinástico (PSOE-PP), apoiado na estrutura institucional da transición, mantiña os privilexios da chamada casta e tentaba agachar as corrupcións varias xeradas polo sistema do 1978. No ámbito dos servizos públicos dos concellos é paradigmático como recentemente se potenciaron as Deputacións, apostando polas grandes empresas multinacionais e estatais no canto da calidade no servizo e das empresas locais.
Velaí a resposta das opcións da chamada “Nova Política”, coa fin de encher o baleiro que as forzas dinásticas deixaran. Mais algunhas das súas actuacións decepcionan. Velaí o espectáculo de “Ciudadanos”(C´s) n’A Coruña, Ferrol e Compostela. Nos dous primeiros casos decidiron “dedocraticamente” a súa presentación electoral por intereses alleos ás organizacións galega, coruñesa e ferrolá, nunha medida “in extremis” que tenta blindar a derradeira oportunidade de saír alcaldes dos rexedores da Coruña e Ferrol. No terceiro impuxeron un meritorio candidato, mais pasando por riba da decisión democrática da organización compostelá. O que demostrou que C´s non acredita na autonomía local e na substantividade das eleccións locais. Albert Rivera só mira polo seu proxecto estatal que moitos ollan, non sen razón, a xeito da lista branca do PP.
Canto ás novas alternativas cidadás, fronte á base cívica, pluralidade e independencia da Marea Atlántica e de Lugo Novo, confronta o espectáculo de división de Ferrol e Vigo e mais o mal perder dos actuais xestores de Ourense en Común, ao desbotar o candidato pertencente a Compromiso por Galicia que gañara lexitimamente as súas primarias.
Ninguén dubida que arrincarmos a corrupción e construírmos dende a transparencia e a participación cívica han ser os eixos dan nova política. Mais, esta nova política ha ser, tamén, a política do sentido común. Da inclusión maioritaria e do mínimo común denominador. Porque á nosa sociedade abóndanlle os profetas e salvadores e cúmprelle xente comprometida, prudente e que saiba traballar en equipa.
