Besteiro & Cancela

Formei parte da Comisión Executiva de José Ramón Gómez Besteiro. Durante dous anos e medio, tiven a oportunidade e a sorte de traballar á beira de quen foi o primeiro secretario xeral do PSdeG saído dun proceso de Primarias. “Son fillo das Primarias”, dicía el sempre que se cuestionaba -e foron moitas- a súa representatividade e lexitimidade ou cada vez que se poñía en dúbida o seu modo de facer as cousas.

Fundamentalmente nos últimos tempos, a presión foise incrementado ata facerse insoportable e insustentable e, empuxado polas imputacións dunha  xuíza convertida na raíña das casualidades e de marcar os tempos políticos -de forma moi especial os do Partido Socialista-, Besteiro decidiu abandonar.

Non vou ocultar a miña tristeza e desilusión ante o ocorrido. José Ramón Gómez Besteiro non só era o mellor candidato que tiña este partido para acabar cun Goberno terrible para Galicia como está a ser nestes últimos anos o do Partido Popular, senón que ademais foi  vítima das consecuencias dunha  cuestionable decisión xudicial e, o que é peor, dun cainismo que nestas semanas rezumaba un fedor putrefacto.

Tampouco serei eu quen se erixa na avogada defensora da inocencia do que foi o meu, o noso secretario xeral. Pero si direi que se houbo unha cualidade que me resultou destacable de Besteiro ao longo destes anos, ademais da súa capacidade de diálogo, humildade e confianza na súa xente, é a honestidade. Ata entón, non coñecera a ninguén que realmente tomase decisións -algunhas delas especialmente duras- pensando única e exclusivamente no partido e, de forma moi especial, na militancia. Unha militancia usada torticeramente en diversas ocasións por outras persoas para aferrarse aos seus cargos. Nin presidente da Deputación, nin Senado -co que sabemos que isto implica-, nin candidato á Xunta, nin secretario xeral do PSdeG… Besteiro, que o podía ter todo, converteuse nun afiliado máis por responsabilidade, respecto e entrega ao partido.

Pero, como se adoita dicir, a vida continúa. Sen deixar de confiar na xustiza, o presente, e parece que tamén o futuro, do PSdeG teñen nome de muller. Porque, se algo bo ten esta situación, é que quen tomou as rendas do partido é unha persoa que neste tempo gañouse o posto que agora Ferraz lle outorgou.

Traballadora, comprometida, feminista, dialogante ata a extenuación, leal, formada e capaz, Pilar Cancela representa á perfección esa imaxe de “nova política” que necesita nestes momentos o PSdeG. Cunha naturalidade innata e un discurso socialista propio sen esas frases enlatadas que usan algúns dos que fixeron da política o seu modo de vida, Cancela ten por diante uns retos complicados, sobre todo polas frontes abertas dentro do partido, pero non imposibles.

Como dicimos por estas terras, os tempos son chegados. Se queremos un PSdeG forte con vistas a liderar un Goberno de cambio na Xunta, debemos unirnos e apoiar a quen ten a responsabilidade e capacidade de facelo: Pilar Cancela.

Grazas ás socias e socios editamos un xornal plural

As socias e socios de Praza.gal son esenciais para editarmos cada día un xornal plural. Dende moi pouco a túa achega económica pode axudarnos a soster e ampliar a nosa redacción e, así, a contarmos máis, mellor e sen cancelas.