Á xente estráñalle que na miña vila se celebre o que foi galardoado o mellor festival de música de gran formato da Península. Iso ditaminou un xurado internacional o ano pasado, tras descubrir onde quedaba Viveiro no mapa. Aquí, na Mariña lucense, sen chegar a sumar 10.000 veciños, imos hospedar 80.000 jevis, hardcoretas, punks e metaleiros. Unha marea negra que non é de fueloil. A vertedura anual do Resurrection Fest ten cor de combustible fósil, pero é marea viva. Carburante para resucitar de entre os vivos.

Sen chegar a sumar 10.000 veciños, imos hospedar 80.000 jevis, hardcoretas, punks e metaleiros. A vertedura anual do Resurrection Fest ten cor de combustible fósil, pero é marea viva. Carburante para resucitar de entre os vivos

Os paisanos toman cuncas de viño. E recuncan, mentres ven chegar a galerna cos ollos semi-pechados e o sorriso entreaberto. “Nunca choveu que non parase”. Exhiben retranca: a actitude de quen están de volta cando ti aínda vas. Ironía fina que cala como orballo, choiva oblicua que empapa con atraso. Un estilo crítico tan refinado que sabe a eloxio con retrogusto acedo.

Non é que en Viveiro esteamos de volta de todo. Pero case, porque aquí apreciamos o valor da máscara. Disfrazámonos á menor ocasión. Aquí hai quen se viste de romano para actuar primeiro no Entroido, logo nas procesións de Semana Santa e tamén na Fin de Semana Renacentista. Un mesmo fulano fai de Golfus de Roma, lexionario de Poncio Pilatos e cidadán de Roma que, mentres fala polo móbil, toca o tambor perseguindo as doncelas da corte de Carlos V.

A Mariña lucense é moi hardcore, moi de núcleo duro. Sono os mariñeiros de Celeiro, que a medias con Viveiro reparte os decibeis do Resu

O Emperador desembarcou aquí, fixémoslle unha porta conmemorativa e agora, antes do Resu, celébraselle cun mercadiño trashistórico. Estamos máis aló da historia. Transcendémola, interpretándoa. A miña vila ten os entroidos máis tropicais, a Semana Santa máis castelá, o mercado renacentista máis trapalleiro de Galicia... e o festival de música máis besta do planeta.

A Mariña lucense é moi hardcore, moi de núcleo duro. Sono os mariñeiros de Celeiro, que a medias con Viveiro reparte os decibeis do Resu. A metade de camiño, puxéronlle o nome do meu avó á praza onde se celebra o Resurrection Fest. Francisco Sampedro Galdo foi médico de ambos os lugares e exerceu como tal cun só brazo. O outro amputoullo un cirurxián amigo, que cortou onde el sinalou. Moi arriba, máis do requirido por unha afección provocada polos raios X: por usalos sen protección, como na enfermaría dunha fronte de batalla.

Aínda que ninguén os lembre, a pintora e o poeta bailarán pogo sobre nós cando caiamos exhaustos

En Viveiro naceu Maruja Mallo, que nos seus últimos anos pintou unha cosmogonía tan lisérxica que os gurús da Movida foron incapaces de a recoñecer como propia. A sensombreiro de Mallo viviu aquí a súa primeira infancia, como o poeta Carlos Oroza, o único beatnik en español recoñecido por Allen Ginsberg.

Para frikis, os do meu pobo. A muller-marisco merecería ver tatuados os seus seres mí(s)ticos na pel de quen nos visitan agora. O vate psicodélico, gravando os seus poemas con guitarras acedas na Eivissa dos 70, estaría disposto a telonear a Ramstein (cabeza de cartel deste ano) se aínda vivise. Aínda que ninguén os lembre, a pintora e o poeta bailarán pogo sobre nós cando caiamos exhaustos.

Fronte ás murallas contra o estranxeiro, unha cortina de fume protexerá do 6 ao 8 de xullo a quen busque refuxio. Aquí atopará un dique á intolerancia, un porto de abrigo para a heterodoxia

Hoxe 5 de xullo, Soziedad Alkoholika e Sepultura levantarán o muro de son do Resurrection. Sen censuras nin fanfarrias. Con rabia e contundencia, ben xestionadas. Cortando polo san, como o meu avó. Fronte ás murallas contra o estranxeiro, unha cortina de fume protexerá do 6 ao 8 de xullo a quen busque refuxio. Aquí atopará un dique á intolerancia, un porto de abrigo para a heterodoxia. E, sen sabelo, celebrará a homenaxe que os rapaces máis espelidos lle fixeron a un alcalde, Melchor Roel, que adoraba a AC/DC.