O camiñante pasa uns días de vacacións nunha vila mediana de Galiza. Goza da boa compaña, dos divertidos paseos polo centro, das inhabituais sestas estivais. A vida na vila é alegre e tranquila, quizais un pouco ruidosa de máis. Unha mañá, parado diante do concello, observa os vellos que intentan atravesar a praza ilesos entre os nenos que xogan con balóns e bicicletas, os pais que parolan indolentes e os policías municipais que permanecen impasíbeis. E repara tamén nun gran cartel que anuncia unhas festas novas, unha cousa con pretensións medievalizantes, orientada, polo visto, a atraer o turismo e a animar o tecido comercial local. Un tanto preocupado, o camiñante fixa a súa vista nun concerto dunha orquestra de verán que vai ter lugar pola noite xusto a carón do edificio onde el se instalou, no centro da vila. Están a montar o escenario, que corta o tráfico na arteria principal.

Despois do xantar, o camiñante xa esqueceu o inquietante anuncio do concerto e, tras a sesta, repasa os medios na internet. Por fin ten tempo para ler todo canto lle parece interesante! Entre as cousas que lle chaman a atención está un documental, Las cloacas de Interior, de Jaume Roures, que deixa para ver pola noite. Pode ser unha boa idea dedicarlle algo máis dunha hora a un traballo de investigación xornalística. No serán, o camiñante escoita unha música moi alta: o ensaio do concerto anunciado. Durante o segundo paseo do día non se atreve a expresar con demasiada contundencia, ante algúns coñecidos con quen se atopa, a estrañeza que lle provoca un evento tan extravagante naquel espazo céntrico; pero son eles os que lle transmiten directamente a súa indignación. Disque son miles os veciños profundamente enfadados co goberno municipal –agora, despois de tantas lexislaturas, por fin da esquerda!–, que altera a vida diaria e o descanso nocturno co único propósito de ofrecer espectáculos que atraian votos.

Tras a cea, o camiñante déitase co seu portátil no colo, a fiestra do dormitorio aberta e a perspectiva dunha agradábel e estimulante fin do día: documental, lectura, noite fresca. Mañá terá a ocasión de comentar o traballo de Roures, que desvela as malas prácticas na cúpula do Ministerio do Interior e denuncia a corrupción atrincheirada no noso sistema político. O camiñante asiste a unha sucesión asombrosa –máis propia dunha ditadura que dunha democracia– de irregularidades e actos criminais protagonizados por políticos e funcionarios. No medio do documental, as paredes da vivenda empezan a tremer e un ruído infernal invade o espazo. O concerto! É imposíbel seguir vendo o documental sen cascos, é imposíbel conciliar o sono. Á mañá seguinte, de novo na praza do concello, algúns coñecidos rosman irritados. Isto de converter a vila nunha feira xa se converteu nun costume. O camiñante pregúntalles se fixeron algo: mobilizáronse, recolleron sinaturas, por exemplo? Non. Un chisco descolocado, o camiñante cambia de tema. Viron Las cloacas de Interior? Tampouco. Unha señora non logrou pasar ilesa e acaba de recibir unha pelotada na cabeza.