Se pensaban que a polémica do Dicionario Bibliográfico Español da Real Academia da Historia (RAH) ía a acabar con Franco -ese Generalísimo ou Xefe do Estado pero non ditador que "montou un réxime autoritario pero non totalitario", segundo escribiu o historiador Luis Suárez, antigo alto cargo da administración franquista-, equivocábanse. Os últimos tomos desta magna obra de 50 volumes, dos que quedan sete por ver a luz e farano no que resta de ano, tiñan reservadas un par de glosas cando menos rechamantes e benévolas sobre o presidente Mariano Rajoy e o ex ministro de Economía e ex presidente de Bankia, imputado pola Audiencia Nacional, Rodrigo Rato.
A doutora en Historia Contemporánea pola Universidade Complutense de Madrid e membro da RAH, Elena San Román, reservou para o tomo 42 (os volumenes do 41 ao 43 chegaron fai preto dun mes aos andeis da Biblioteca Nacional de España) dous perfís inmaculados de Rajoy e Rato. Un lavado preciosista e sen punto escuro, tal e como desvelara xa El Confidencial.
O Diccionario destaca a traxectoria de Rajoy, chea de éxitos, comprometida e con gran solvencia para arranxar problemas
O dicionario dedica cinco columnas e media a repasar a traxectoria do hoxe presidente do Goberno, unha traxectoria chea de éxitos, comprometida e na que os problemas -poucos- foron resoltos con gran solvencia pola súa banda. Para empezar, ou mellor devandito para acabar, porque así finaliza o texto, "no persoal, Mariano Rajoy definiuse a si mesmo como amante da lectura e apaixonado dos deportes, introvertido e discreto". Respecto da súa xestión ao longo dos anos, chama a atención, por exemplo, que "como ministro do Interior, Mariano Rajoy viviu os atentados terroristas do 11 de setembro nos Estados Unidos. Foi, de feito, o primeiro ministro do Interior europeo que solicitou un encontro cos representantes da Administración estadounidense".
As tres grandes crises de Mariano Rajoy
Tamén destacan as tres crises políticas "relevantes" ás que tivo que facer fronte xa como vicepresidente do Goberno e ministro da Presidencia. A primeira é a crise de Perejil. "A situación xerou notable tensión entre a diplomacia de ambos os dous países e foi finalmente resolta, sen consecuencias, mediante o desaloxo do continxente marroquí por parte das Forzas Armadas españolas". Tras ela, o afundimento do Prestige pasa coma se nada pola biografía de Rajoy. Nada se di das súas polémicas declaracións (os "hilillos de plastilina" son só un exemplo), das masivas manifestacións en Galicia en contra da xestión do Goberno, das graves consecuencias da catástrofe ou do recentemente celebrado xuízo polo enorme vertido. Segundo o Diccionario, "Mariano Rajoy foi o presidente da comisión interministerial encargada de afrontar a catástrofe ambiental que supuxo a vertedura do buque e que preparou o Plan Galicia de axuda para compensar aos damnificados". O Plan Galicia como logro destacado, pero nin unha palabra das numerosas críticas recibidas.
A Academia da Historia destaca que Rajoy liderou a preparación do Plan Galicia tras o Prestige, pero nada di das críticas á xestión do Goberno ou das masivas manifestacións
A terceira crise chega coa guerra de Iraq e a participación de España na coalición dirixida por Estados Unidos e que contou co rexeitamento masivo da sociedade pero porque, tal e como apunta a RAH, non foi comprendida polos españois. "A participación española na guerra de Iraq non foi comprendida por un amplo sector de españois e desgastou notablemente ao goberno de José María Aznar".
Os logros históricos de Mariano Rajoy non acaban aquí. Se como ministro de Educación e Cultura conseguiu formalizar a compra do retrato da condesa de Chinchón pintado por Francisco de Goya ou dotou de sede á Academia de Cinematografía, a súa participación foi fundamental e case imprescindble na renovación do PP e non unha, senón dúas veces. "A fundación do PP permitiu que a nova formación, orientada a axuntar un amplo espectro de votantes de centro-dereita, puidese gañar unhas eleccións xerais. Faltaba, con todo, un cambio no liderado do partido e a cohesión e difusión do programa en toda España, tarefa na que colaboro activamente Mariano Rajoy", apunta o texto en referencia á súa volta á política activa a partir de 1988. E hai menos, en 2004, o Rajoy candidato "dedicou os meses previos ás eleccións a formar o programa e a un intenso intercambio de opinones con algúns líderes políticos estranxeiros máis destacados".
O Diccionario asegura que Rajoy foi clave na renovación do PP e nos sucesivos éxitos electorais
Se nos centramos na súa etapa de presidente do Goberno, o dicionario segue destacando accións políticas amplamente cuestionadas como a austeridade económica e a reforma laboral. "Entre os obxectivos de actuación prioritarios do Goberno, que explican a súa ampla actitivade lexislativa, poden destacarse tres: a estabilidade orzamentaria, o saneamento financeiro e a reforma laboral. En canto ao orzamento, a desviación comprobada a finais de 2011, que situaba o déficit en torno ao 8%, provocou a decisión de aumentar o IRPF e recortar o gasto en 8.900 millóns de euros". Como se observa, Elena San Román fai súa a explicación popular que deu a vicepresidenta Soraya Sáenz de Santamaría en decembro de 2012 ao asegurar que, como a desviación do déficit era dous puntos superior á anunciada polo Executivo de Zapatero, o Goberno tivo que adoptar "medidas que non tiña previsto adoptar".
Un último apuntamento nos deixa San Román, totalmente aséptico, tanto que case parece de titular de informativo: "No ámbito laboral promulgouse en marzo de 2012 o decreto lei de reforma laboral que abarata o despedimento e flexibilizaba as condicións laborais. Estes axustes orixinaron a convocatoria de dúas folgas xerais, en marzo e novembro de 2012".
Rato, o "brillante parlamentario"
A vida e obras de Rodrigo Rato tampouco saen nada mal paradas no Dicionario Biográfico da RAH. Ademais de destacar "como brillante parlamentario e contundente antagonista dos seus adversarios políticos", sobre a súa historia recente como presidente de Bankia e a súa posterior imputación, xunto a outros 33 dirixentes da entidade, polo burato da entidade, San Román volve pasar de forma moi aséptica. "En abril de 2012 o xuíz da Audiencia Nacional Fernando Andreu admitiu a trámite a querela presentada por UPyD contra 33 ex meembros do consello de administración de Bankia e o Banco Financeiro e de Aforros (BFA). A Audiencia Nacvional citou a declarar como imputado ao expresidente de Bankia e exvicepresidente do Goberno, Rodrigo Rato xunto a 33 directivos da entidade. Rodrigo Rato prestou declaración en decembro de 2012 nun caso que, a data de hoxe, aínda segue pendente de resolución".
Entre os seus retos e principais logros nacionais e internacionais, Elena San Román destaca que con Rato como ministro de Economía e aplicando "unha política financeira ortodoxa marcada pola austeridade orzamentaria [?] España alcanzou os criterios de converxencia e viviu a época de maior prosperidade económica da súa historia contemporánea". E como director xerente do FMI acometeu "reformas estratéxicas", entre as que destacan que autorizou a venda das reseras de ouro "dotando á entidade de maior independencia", mentres que sobre a súa dimisión, que fixo efectiva sen finalizar o seu mandato, o texto só indica que foi por "razóns persoais". Tampouco afonda en informes posteriores, externos pero tamén internos elaborados por organismos de avaliación independente do propio FMI, que indicaron que durante a época Rato, o organismo internacional foi incapaz de presaxiar a crise económica e incorreu en gravísimos erros de diagnóstico sobre a economía mundial.
