Ás poucas horas de ocorrer o accidente de tren de Santiago, con 80 mortos e 144 feridos, os responsables gobernamentais insistiron nunha mensaxe: non era un accidente do AVE senón un erro humano do seu maquinista que non freara a tempo antes da curva de Angrois. Como posteriormente explicitaría o propio presidente da Xunta, Alberto Núñez Feijóo, detrás desa teima estaba o temor de que o sinistro afectase aos importantes contratos internacionais aos que aspiraban as empresas públicas e privadas españolas da alta velocidade. Porén, no seu informe sobre o accidente de Angrois desvelado a semana pasada, no que descualifica a investigación técnica do sinistro realizada en España, a Axencia Ferroviaria Europea insiste en que o que se accidentou foi un “tren de alta velocidade” (“high-speed train”, no orixinal). Dío 21 veces en 15 páxinas malia que desde España se lle tentou convencer do contrario.
A CIAF insistiu no argumento empregado polo Goberno para defender a industria española do AVE e tentou corrixir o informe da UE, que a ignorou e mantivo esa denominación
O informe sobre o accidente de Santiago elaborado pola axencia europea foi asinado polo seu responsable de seguridade o 26 de xaneiro pasado. O 2 de marzo foille trasladado á Comisión de Investigación de Accidentes Ferroviarios (CIAF), o órgano do Ministerio de Fomento encargado de analizar o sinistro e cuxo traballo fiscalizou a axencia europea. A CIAF tentou replicar a varias das críticas que se lle formulaban desde Bruxelas a través dun documento con data de 7 de abril agora colgado na súa web sen asinar por ninguén. Unha das primeiras cuestións das que discrepa o órgano de Fomento é o emprego que a axencia europea fai do termo “tren de alta velocidade”. A CIAF di que “de acordo coa normativa e a autorización do tren accidentado, este non era un tren de alta velocidade” e salienta que por iso na súa investigación sobre o sinistro “tal denominación non aparece en ningún momento”. Malia esta alegación, a Axencia Ferroviaria Europea mantivo intacta a súa cualificación de “tren de alta velocidade” no documento que lle entregou ás vítimas o pasado xoves, logo de que o Goberno español conseguise que non se divulgase antes das pasadas eleccións xerais.
Na causa xudicial os peritos non cualificaron o tren pero constataron que a liña si era de “alta velocidade”
Na causa xudicial aínda aberta polo sinistro, todos os peritos participantes, tanto independentes como de parte, coinciden en que o lugar no que se produciu o accidente forma parte dunha liña de alta velocidade, aínda que non entraron a cualificar se o tren Alvia S-730 accidentado se pode denominar “tren de alta velocidade”, como o chama a axencia europea. O propio perito designado por ADIF concluíu que a Ourense-Santiago “é en toda a súa lonxitude unha liña de alta velocidade” e indicou que o tren estaba autorizado a circular ata 240 quilómetros por hora coas súas máximas medidas de seguridade activas, ou ata 200 se non podía empregar por algún motivo o sistema de control constante da velocidade propio do AVE, o ERMTS. Con ese sistema desconectado entre Ourense e Santiago desde un ano antes do accidente, o Alvia circulaba aquel día a 200 por hora.
"Non se encontra xustificada a apertura dunha nova investigación", díxolle en abril a CIAF á Axencia Ferroviaria Europea
Por outra banda, nas súas alegacións a Bruxelas a CIAF xa avanzaba que, con independencia do que opinara a Axencia Ferroviaria Europea, “non se encontra xustificada a apertura dunha nova investigación”. A CIAF tamén dicía que nada tiñan que ver as melloras de seguridade que implantou Fomento en toda a rede ferroviaria española tras o sinistro coa posibilidade de que este non se debese exclusivamente a un erro humano senón a outras causas profundas que Bruxelas pedía investigar. “As oportunidades de mellora detectadas non se poden considerar causas subxacentes nin profundas do accidente”, respondeulle a CIAF á axencia europea.
