Nos corredores da Eurocámara a Ana Miranda (Cuntis, 1971) chámanlle "madame Galice". Primeiro como membro do equipo de Camilo Nogueira, despois como representante do BNG en Galeuscat e finalmente como eurodeputada, Miranda acumula década e media de traballo nas institucións comunitarias. A nacionalista di encabezar "a candidatura da humildade" fronte á do PP, "a da vaidade" e asegura que a representación do Bloque en Bruxelas e Estrasburgo "vai alén dunhas siglas", porque serve para "defender a xente do país ata a extenuación".

Finalmente, existe vostede...
Dubidábano, pero si [ri]. Xa dende antes da precampaña fixemos un traballo intenso e fomos os únicos que fixemos precampaña, tanto aquí como no Parlamento Europeo, estando coa xente que peor está. Resulta xenial chamar a determinadas entidades e que respondan: “non tes que chamar, porque xa estás traballando con nós”. Ou que nos chamen para dicirnos que queren vernos. E notamos mobilización da militancia, que está moi viva. Nótase un cambio a respecto das autonómicas, cando aínda era un momento de duelo, de certa decepción. Pero agora nótase a entrega de moita xente que, por exemplo, ao non ter mailing, percorre todas a parroquias.

Para o BNG esta é, nese sentido, unha campaña como as de antes?
Lémbrame ás campañas de antes e tamén ás de [José] Mujica, que xa con Tabaré no Goberno continuaba nas campañas de barrio a barrio.

Tomaron a denuncia de UpyD ante a Xunta Electoral con retranca e semella que iso axudou a que tivese eco... Botar man do sorriso axuda nun contexto coma este?
Axuda moito. E sobre todo a loita de transmitir esperanza a través da retranca. Somos tan invisibles que o sector pesqueiro galego foi xunto á comisaria Damanaki cunha amiga invisible, somos tan invisibles que os preferentistas foron sós ao Parlamento Europeo, non os levou a parlamentaria do BNG; somos tan invisibles que a misión das rías galegas foi caída do ceo. Isto tivo unha reacción impresionante nas redes e axudou a ver como se nos está invisibilizando nos medios públicos, como nunca se viu. Isto debería facer pensar á xente que sufrimos certa exclusión informativa que fai que teñamos que explicar moito máis o noso traballo, de aí tamén esa precampaña.

Dicía na presentación da candidatura que a poboación galega coñece o seu traballo e só resta trocar ese coñecemento en votos. Que sensación está tendo no que vai de campaña?
Para iso serve a campaña electoral, os encontros con colectivos e a difusión a través dos medios de comunicación. O que queremos transmitir é a lealdade co país, de aí o lema de Corazón na Galiza. Dende que o BNG está en Bruxelas, dende 1999, con ou sen escano, defendemos o país. Convertemos o escano no escano dun país, para todos e para todas. Cando falamos dos temas pesqueiros, por exemplo, sabemos que moitos mariñeiros non nos votan pero defendémolos a todos.

As loitas electorais, neste caso máis que nunca, semellan dúas: polo voto e contra a abstención...

"Dicir que non estamos representados porque esta UE non nos vale é un argumento infantilista"

Hai quen dá a batalla pola abstención, que neste caso é o partido do Goberno, que está minimizando a campaña, con perfís moi opacos como o de Arias Cañete ou o de Millán Mon, que non responde ás necesidades deste país nin ten o coñecemento suficiente do que acontece aquí. Vese mesmo nas súas respostas públicas. Queren facer unha campaña pequeniña, minimizada, na que non se lles dea un pau, na que a cidadanía non lles diga que o están facendo tan mal que non queren continuar coas políticas de recorte. Nós estamos dando o pulo de activar a campaña, de ilusión, de patear o país e falar con todo o mundo. Agora o traballo feito ten que plasmarse en votos mentres hai un movemento abstencionista mesmo entre determinadas forzas que emiten comunicados ao respecto. Pero hai que escoller. Moita xente non se sente representada polo Parlamento Europeo, pero é a única institución democrática que queda na UE, na que se toman moitas decisións. Non imos estar aí? É un argumento moi infantilista dicir que non estamos representados porque esta UE non nos vale. Ao contrario, a nós non nos vale este modelo, queremos outra Europa, pero xa que se decide, temos que estar porque alí se fala de nós, do país e se toman decisións por nós. Por iso este é un escano, máis que do Bloque, da xente para que decida por ela mesma.

Vostede considera que hai unha terceira desputa, a do voto das persoas que dubidan entre o BNG e AGE?
Nós non competimos con ninguén. O inimigo é a exclusión social e as políticas de recorte do PP. Fronte a outras forzas políticas que se presentan nós facemos unha chamada ao voto nacionalista e de esquerda deste país e estamos tendo mensaxes positivas de xente que, se cadra, votou antes a AGE e agora non a vai votar. Pero hai que ter a grandeza política de loitar polo teu proxecto, que é a presenza de Galiza como nación en Europa e de defender outro modelo. Hai que escoller entre un proxecto de esquerdas e un proxecto nacionalista de esquerdas. Eu quedo con este e oxalá quede tamén con el xente que formou outros partidos coa que temos que confluír no futuro. Dende logo, esta candidata vai traballar, sen dúbida, pola confluencia do nacionalismo galego de esquerdas.

"Esta candidata vai traballar, sen dúbida, pola confluencia do nacionalismo galego de esquerdas"

Vese colaborando con Lidia Senra se ambas son eurodeputadas?
Non hai ningún problema. Nesta lexislatura colaboramos co Bloco de Esquerda, co PCP, con Die Linke, co Sinn Féin, cos Verdes... Xa formamos unha alianza de esquerdas no Parlamento Europeo, non cómpre inventar nada. O BNG foi impulsor diso nesta lexislatura e tamén antes, con Camilo Nogueira. Hai cousas que se parece que se inventan agora, pero non é así. Coido que cómpre reivindicar o que fixo Camilo Nogueira e o BNG, porque todo está inventado. Nós, con tal de que se traballe pola defensa de Galiza, traballaremos con todos.

Para que iso aconteza hai que estar na Eurocámara. Como van as expectativas, recuncará?
Son optimista. Sobre todo queremos chamar á mobilización para que se escolla entre unha forza nacionalista de esquerdas que vai defender a todo o mundo e o PP. Esa é a escolla: a defensa do social, do propio, do nacional ou o PP. O que está en cuestión é que se o Bloque está, Galiza vai estar. E se o Bloque non está, os galegos e galegas non van ser defendidos da mesma maneira. Nós temos a convicción de que o fixemos ben, con humildade, pero fixemos unha boa defensa nacional galega. Sería bo para o país que o Bloque continúe defendendo os intereses galegos alí. E tamén queremos chamar a darlle un pau ao PP, que está recortando dereitos, deixando a xente sen traballo e á que ten traballo, deixándoa pobre e precarizada. Hai unha opción nacional e social para poder apoiar que ten demostrado lealdade.

Di o PP que forzas como o BNG, por traballo e por ideario, son “irrelevantes”...

"O BNG foi quen de facer máis iniciativas en ano e medio que o deputado Millán Mon en dez anos"

O PP, Cañete e Feijóo usan ese argumento, pero a inutilidade máis grande para Galiza é votar o PP. Vese co flotel, co dique flotante ou co gaseiro para Navantia, cando aquí dan o barquiño de papel e para outros, o gran barco. Viuse no tax lease, cando tivemos que presentar nós o expediente, viuse coa política pesqueira ou coa  PAC, na que perdemos 300 millóns de euros de desenvolvemento rural grazas a Cañete. Non hai nada máis inútil para os pensionistas, para a mocidade que ten que emigrar, para o ámbito social... A utilidade tamén está nas estatísticas e resulta que, nun ano e medio, o BNG foi quen de facer máis iniciativas que o deputado Millán Mon en dez anos. E non só iso, tamén é o traballo en colectivo, de pisar o país e de estarmos atentos aos intereses galegos, non só vir en campaña electoral. A inutilidade é mandar alí deputados do PSOE ou do PP que despois non traballan para o país. Eles están alí para votar o que diga Madrid, en escanos de privilexios e de premer botóns. O noso foi un escano útil. Por iso o voto útil nesta campaña é para o BNG e non só é unha alegación de campaña, demostrouse na práctica.

Falando de pesca e de agricultura... O PP fíxolles un favor electoral situando o señor Cañete como candidato?
Cañete, como ministro do ramo, traballou na reforma da política agraria e da política pesqueira de común. A súa folla de servizos é totalmente negativa para Galiza; en Bruxelas e Estrasburgo nós formulábamos cuestións como o recoñecemento da pesca artesanal e do marisqueo, a frota galega de Mauritania, priorizar a desaparición das cotas nos fondos da PAC, o desenvolvemento rural aplicado a un país cun problema demográfico e de espallamento poboacional... E sobre todo que os fondos da PAC non fosen destinados por superficie, senón por actividade agraria. Pero Cañete priorizou os ricos, os grandes terratenentes e as multinacionais. Demostrouno tamén no acordo pesqueiro con Mauritania, cando consegue incluír a frota andaluza e deixa tirados os 24 barcos galegos, dos que 11 xa están no desguace. Nesta lexislatura nós participamos na Comisión de Desenvovlemento Rexional, onde se debateu o marco comunitario para todos os fondos e a Xunta nunca se puxo en contacto con nós. En troques, as oficinas de Escocia e as doutras comundiades autónomas enviaron propostas. E acabamos de perder 3.000 millóns de euros en fondos comunitarios e dano como un triunfo. A deles é unha lista de señoritos que se reparten o poder, a nosa é a lista da humildade.

Dende o PP pero tamén dende outros foros afírmase que o verdadeiramente europeo é non defender intereses “locais”... Dicíao a señora Fraga e tamén o vén de dicir Felipe González...

"Pensar que o pequeno non suma é pailanismo"

Defender o local, o nacional no noso caso, non quita defender o dos demais. Cando defendemos a pesca artesanal e o marisqueo defendemos a de toda Eiropa. Cando defendemos os dereitos das mulleres, non como fai Millán Mon, defendemos os de todas as mulleres. Non era o caso da señora Fraga, que era unha persoa que en temas de pesca ten experiencia, pero a cuestión é o que se defende alí: unha posición estatal ou o propio, o que representas. Se o PP sente que representa só a pesca estatal vai ter contradicións, por exemplo entre a frota andaluza e a frota galega. O que non quita que haxa beneficios para todos se hai un acordo pesqueiro. Esa é unha cerrazón política e unha falta de visión, de que o local non se contrapón co global, todo o contrario, súmanse. No Parlamento Europeo os deputados máis destacados adoitan ser os que representan algo concreto: un país, unha nación ou un tema concreto. Bové, por exemplo, é o home da agricultura e eu, a representante galega. Pensar que o pequeno non suma é pailanismo.

Ante declaracións coma esta, cre que o da gran coalición PP-PSOE vai en serio?

"No Parlamento Europeo a gran coalición xa vai en serio"

No Parlamento Europeo xa vai en serio, porque xa votan xuntos no 73% das ocasións e en política rexional, o 90%. En política agraria e pesqueira, igual, esa gran coalición xa funciona en Europa. Cando se reformou a Constitución no artigo 135 e se estableceu a debedocracia como substitución da democracia, cando hai dous tratados europeos do 2012, o de estabilidade e o de reforzo, que establecen que a prioridade é o pagamento da débeda e dos xuros, ese acordo xa funciona, é tácito pero tamén expreso. Cando se trata de falar dos dereitos das nacións, ese acordo xa existe. Agora teñen que convencer a sociedade e para o sector máis de esquerda do PSOE queda mal. Pero os máis conservadores do PSOE sábeno. O bipartidismo harmónico españolista dá as mesmas solucións.

A situación en Catalunya inflúe?
Si, por suposto. Inflúe moitísimo, porque a primeira cuestión é aquilo de “antes roja que rota”. Iso tamén o defendeu no seu momento o PCE, que pactou a Constitución que minora os dereitos das nosas nacións.

E os casos de corrupción? Pasarán factura nas urnas? Noutras ocasións non foi así...

"Cando me preguntaban polas críticas de Feijóo a Cáritas eu sempre dicía o mesmo: I'm not Spanish"

Ogallá pase factura. Os sobres B, as caixas B están institucionalizadas. Fronte a esas candidaturas hai unha limpa, anticorrupción como a nosa. Estamos contra o branqueo de capitais, por unha taxa de transaccións financeiras, contra os paraísos fiscais. E denunciamos sistematicamente os privilexios. Fronte a iso escúdanse en usar a corrupción como forma de facer política e conseguen desacreditar as persoas que nos dedicamos á política. Establecendo o criterio tan clásico, que xa se fixo en moitas ditaduras, de desacreditar o opositor para igualarse. Din que todos somos iguais, pero o que pasa é que hai xente enfronte, coma nós, que non está nesas cousas. Espero que a cidadanía galega teña memoria e sexa quen distinguir entre limpos e porcos de corrupción, que non só desacredita a política, senón que está provocando fame. A nosa prioridade é a pobreza fronte as críticas de Feijóo e Montoro a Cáritas, que son moi mal exemplo en Europa. Cando as fixeron todo o mundo me preguntaba e eu sempre dicía o mesmo: “I'm not Spanish”.