Así chegaron os eurodeputados a unha SICAV

Sede do Parlamento Europeo en Estrasburgo CC-BY-NC-SA Parlamento Europeo

Unha treboada política no Parlamento Europeo mesmo antes da súa constitución, prevista para o 1 de xullo. A información publicada por Infolibre, segundo a cal "un número segredo e indeterminado de eurodeputados mantén un fondo de pensións en Luxemburgo cunha SICAV [unha sociedade de investimento de capital variable]", levou este mércores por diante o cabeza de lista da Esquerda Plural, Willy Meyer, que non chegará a tomar posesión, e disparou os rumores sobre as persoas que forman ou formaron parte do fondo, que se creou, segundo aclara a propia Eurocámara, a comezos dos anos 90 a proposta dun "grupo de eurodeputados", e que funcionou ata 2009. Como vén transcendendo dende a publicación de Infolibre a lista de nomes procedentes do Estado español vai moi alén de Meyer, esencialmente porque o fondo lles era ofrecido aos novos membros da Eurocámara de xeito ordinario.

Co obxectivo de homoxeneizar o sistema de pensións dos eurodeputados, que daquela dependía de cada Estado, ese grupo de eurodeputados impulsou a creación dunha asociación sen ánimo de lucro con sede en Luxemburgo, por ser o Estado no que se atopan os servizos administrativos do Parlamento Europeo. A Mesa da Cámara deulle o visto e prace ao modelo e esta asociación decidiu impulsar unha SICAV, da que era única accionista, para xestionalo. Esta, sinala a Eurocámara, é unha fórmula que se "utiliza frecuentemente para sistemas complementarios de pensións". Os membros da asociación serían os deputados e deputadas que voluntariamente decidisen acollerse a este "sistema complementario de pensións", para o que, por cada euro que puña o Parlamento, cada deputado poñía dous que saían da súa nómina. Cando chega o momento de cobrar, a pensión tributa no Estado de orixe.

Os eurodeputados pasaban a ser membros dunha asociación sen ánimo de lucro que impulsou a SICAV

Nun tempo no que este tipo de instrumentos financeiros non estaban, nin de lonxe, tan política e mediaticamente cuestionados como en plena crise económica, o fondo foi sumando membros, que se anotaban con normalidade e que pasaban automaticamente a formar parte da asociación que impulsara a SICAV. Os seus nomes eran mantidos en segredo pola institución, tamén cando, ao chegar as turbulencias financeiras, comezaron tamén os problemas para este fondo. Así o amosa, por exemplo, un debate no pleno de Estrasburgo de abril de 2007, no que os socialdemócratas suecos consideraron o sistema como "inmoral" ao abordar un informe do eurodeputado neerlandés Bart Staes sobre o orzamento comunitario. O propio Staes resaltou que ese fondo de pensións rexistraba naquela altura "un déficit de 28,8 millóns de euros" e instaba a "promover os investimentos éticos", ademais de reclamar que "se faga pública a lista de beneficiarios".

A Eurocámara mantivo ocultos os nomes, pero saíron á luz en 2009 na prensa británica e alemá

Pero o que non fixo a Eurocámara fíxoo a prensa en, cando menos, o Reino Unido e Alemaña en abril de 2009. Daquela o portal Open Europe publicou unha lista incompleta dos eurodeputados e eurodeputadas que cotizaban no fondo, subministrada polo xornalista de investigación alemán Hans-Martin Tillack. Neses mesmos días a revista alemá Stern foi un paso máis alá e publicou as lista completa de quen, ao cabo, eran membros da devandita asociación, denominada Pension Fund Members of the European Parlament, á que moitos eurodeputados se incorporaban ao tomar posesión como un trámite máis e sen coñecer, segundo sinalan algúns deles ao seren consultados por este diario, "que facía o Parlamento cos cartos" durante a súa xestión. As relacións, procedentes do Rexistro de Comercio e Sociedades de Luxemburgo, están datadas entre os anos 1993 e 2007 e nelas figura a práctica totalidade dos eurodeputados galegos en cadansúas lexislaturas, así como relevantes persoeiros políticos do resto do Estado.

O fondo ofrecíaselles aos eurodeputados de xeito ordinario sen especificar "que facía o Parlamento cos cartos" durante a súa xestión

Apelidos de galegos como Millán Mon, Miguélez, Albor, Fraga, Sánchez Presedo, Varela Suances-Carpegna, Fouz ou Nogueira altérnanse nestas listas cos de Díez, Valenciano, Montoro, Vidal Quadras ou mesmo Punset. Tamén Arias Cañete, aínda que no seu caso como administrador da SICAV e, polo tanto, coñecedor da mesma e do seu funcionamento. Non hai nomes alén do ano 2009, xa que, segundo subliña a Eurocámara, nese momento "entrou en vigor o novo Estatuto do Eurodeputado", co cal "os salarios e prestacións sociais -incluídas as pensións- pasan a depender das institucións europeas". Nese momento o Parlamento Europeo "decide rematar coas achegas ao fondo, ao entender que as pensións quedan garantidas de maneira homoxénea para todos os membros" e tamén finaliza a "incorporación de novos eurodeputados ao mesmo". 

No caso concreto do ex eurodeputado do Bloque, que ao rematar o seu mandato xa acadara a idade de xubilación, dende a súa contorna non só se resalta a inexistencia de información a respecto do xeito en que a Eurocámara xestionaba o fondo, senón tamén dos trámites que tivo que realizar para pagar impostos por el. Nomeadamente, foi necesario "insistir" ante a Axencia Tributaria española para abonar as cotizacións que correspondían á pensión de europarlamentario.

O Parlamento Europeo desligouse do fondo en 2009

O remate do sistema non implicou, así e todo, a fin da SICAV. Os eurodeputados menores de 63 anos non poden retirar os cartos ata que cheguen a esa idade. Asemade, fontes da institución comunitaria evidencian en declaracións a eldiario.es que a propia Eurocámara realizou achegas ao fondo "no nome de moitos eurodeputados", aos que "non tivo por que chamarlles a atención" que a sociedade tivese o seu enderezo en Luxemburgo, toda vez que "os servizos administrativos da Eurocámara se atopan nese país, empezando polo departamento de recursos humanos e toda a xestión de nóminas e pensións".

Sesión plenaria do Parlamento Europeo en Estrasburgo CC-BY-NC-ND Parlamento Europeo

Despece

Grazas ás socias e socios editamos un xornal plural

As socias e socios de Praza.gal son esenciais para editarmos cada día un xornal plural. Dende moi pouco a túa achega económica pode axudarnos a soster e ampliar a nosa redacción e, así, a contarmos máis, mellor e sen cancelas.