Mundo

O que non ocupa titulares é que, máis alá dos mortos e as mentiras, hoxe, un día normal no México lindo, millóns de mexicanos e mexicanas irán traballar onde lles deixen, manifestaránse nas rúas, comerán tacos e gorditas con amigos e familiares, amaranse a ritmo de ranchera, lerán libros e xornais, verán telenovelas ou irán ao cine, aprenderán na escola ou nas prazas e nos parques. E farán todo isto mentres agardan, uns sentados e outros en pé, a que lles devolvan dunha vez o país que lles roubaron.

A pesar da onda de frío polar que se abateu sobre Romanía, o descontento popular segue presente en prazas e rúas de Bucarest e outras cidades e algúns comentaristas políticos poñen en dúbida que un gabinete de tecnócratas dereitistas poida dirixir o país até as próximas lexislativas. Unha crónica de Correo Diplomático.

Este domingo Rusia celebrará eleccións presidenciais nas que por vez primeira elixirase un mandatario para un período de seis anos. O ex presidente e actual primeiro ministro Vladimir Putin lidera comodamente as enquisas e apunta ao seu retorno presidencial ao Kremlin, tras anteriormente ocupar este cargo no período 2000-2008. Porén, estes comicios veñen precedidos pola inédita vaga de protestas cidadáns contra un presunto fraude electoral. Haberá que observar cal será o efecto real destas protestas e se lograrán vertebrarse nunha alternativa política crible no futuro. Crónica do IGADI.

O chamado Exército Libre de Siria non tivo éxito no seu intento por enrolar a maioría dos máis de 20.000 militares que desertaron do exército de Bachar Al Assad, que se amosa máis preocupado polos grupos armados islamitas, provintes do movemento sunita radical do Líbano e mais de Libia. Unha crónica de Correo Diplomático.

Os españois que queiran viaxar ao país sudamericano terán que ter un billete de volta con data fixada, 80 euros diarios para manutención e unha reserva de hotel ou un convite escrito para aloxarse nunha casa particular. Exactamente as mesmas normas fixadas por España.

Michel Caubet, empregado de correos e membro do sindicato CGT pensa que «pode que esta sexa a última oportunidade para a esquerda en Francia». Na súa mente pesan os descalabros e os ridículos dos últimos anos pero sobre todo «as políticas de dereita feitas por quen di defender aos traballadores». Na mesma liña amósase Pierre-Paul Gregorio. «A xente agarda un cambio, agora ben, creo que se ese cambio non é palpable e máis ou menos real, coido que o terreo para a chegada da FN estará máis que abonado».