España é o país onde máis creceu a desigualdade. Anúnciano os informes da OCDE e da UE. Non o vocifera a propaganda internacional financiada polos gobernos de Venezuela e Cuba como parte do seu malvado plan para dominar o mundo. A crise xera máis desigualdade en todo o planeta. Pero a nosa crece máis e máis rápido como consecuencia directa das políticas de sufrimento masivo que provocaron que os que xa pagan a crise co seu desemprego ou a súa precariedade, a repaguen con recortes sociais.
A pregunta correcta non é por que protestan os españois. A pregunta correcta sería por que non protestan máis
Aos españois sóbranlles as razóns para protestar. En ningún sitio está escrito que para saír da recesión teñamos que sacrificar os nosos salarios, a nosa sanidade ou a nosa educación. En ningún sitio está escrito que para que Amancio Ortega poida gañar mil millóns este ano cos dividendos das súas empresas e tributar menos dun 5% en impostos, vostede teña que gañar menos e pagar máis IVE ou os seus fillos perder o dereito a unha bolsa. A pregunta correcta non é por que protestan os españois. A pregunta correcta sería por que non protestan máis.
Segundo datos oficiais, tivemos de media 120 manifestacións e concentracións de protesta diarias durante 2013. En menos do 1% rexistráronse incidentes e foi precisa a intervención policial. A pesar da evidencia, cando en España a xente se organiza para protestar de maneira que se lle vexa e sexa escoitada en todo o país, os manifestantes acaban sendo o problema. Non a crise, nin a desigualdade, nin a corrupción, nin os seis millóns de parados, nin esta sorte de neonazismo económico emerxente onde só os máis fortes e os propietarios parecen ter dereitos.
Primeiro quéntase o ambiente con declaracións de gobernantes que lles imputan toda sorte de cargos porque, ao parecer, en España a xente ten razóns e dereito a manifestarse ata que decide facelo e, por exemplo, marchar pola dignidade. Entón pasan a ser, por esta orde, radicais, violentos, extremoizquierdistas, batasunos, terroristas e finalmente nazis.
En España, parece que a policía non saíse á rúa para protexer os cidadáns no libre exercicio dos seus dereitos
Logo convértense protestas como o #22M en eventos policiais, pasarelas Cibeles das últimas tendencias en material antidisturbios, transporte, loxística e vestiario policial. Na maioría dos medios de comunicación, os antidisturbios empezan a cargar dous días antes da protesta. En España, parece que a policía non saíse á rúa para protexer os cidadáns no libre exercicio dos seus dereitos. Parece que saíse só a protexer ás autoridades dos cidadáns que pretenden exercer libremente os seus dereitos.
Xa coñecen o resultado final. Ao día seguinte fálase pouco das lexítimas razóns que sacaron a xente á rúa porque o tempo váisenos en repetir imaxes de cargas policiais, en lugar de problemas sociais temos un problema de orde pública e no canto de preguntar a quen beneficia a reforma laboral, a fiscal ou a das pensións, debatemos sobre unha nova lei de seguridade cidadá. Primeiro convencéronnos de que a política era inútil e todos son iguais. Agora pretenden convencernos do perigoso que pode resultar saír á rúa.
Ao final fálase pouco das lexítimas razóns que sacaron a xente á rúa porque o tempo váisenos en repetir imaxes de cargas policiais
A xente demócrata de verdade non se mete en política porque só hai corrupción e podremia. A xente demócrata de verdade non acode a manifestacións porque están cheas de radicais violentos e camorristas. A xente demócrata de verdade non protesta porque iso molesta a xente que non protesta. A xente demócrata de verdade sofre as inxustizas en silencio, como as hemorroides, porque no fondo a xente demócrata de verdade sabe que las merece porque algo fariamos, sempre houbo ricos e pobres e sempre os haberá porque en realidade o que hai é moito vago que non quere traballar. A xente demócrata de verdade cala e vota; ao PP por suposto, o partido demócrata de verdade.
