Así que todo parecería apuntar a que o PP volvería revalidar a Xunta de Galicia por amplísima maioría como o veu facendo durante toda a etapa democrática. A complicación xorde cando os intereses de Xénova 13 crúzanse cos intereses periféricos, e aí entra, aínda que neste caso con todas as reservas polo que significa Galicia para o PP, o “efecto Mañueco”
É verdade que o PP en Galicia representa un espazo social e electoral máis amplo que o do PP en España. As maiorías de Díaz Ayuso e Juan Manuel Moreno, aínda apuntando nesa dirección, están por consolidar a nivel estrutural.
En Galicia, a dereita autonomista foi o campamento base da dereita española (unha especie de CSU bávaro como lle gustaba reafirmar a Manuel Fraga).
É verdade, igualmente, que, aínda que esa hexemonía débase a innumerables razóns que teñen que ver coa singularidade política de Galicia non é menos certo que o PPdeG leva anos acertando e a oposición anos errando.
Entre os múltiples erros dos dous partidos que vertebrarían a alternativa (imos dar o espellismo de En Marea por finiquitado) están a falta de proxecto que para Galicia teñen tanto o PSOE como o BNG. O primeiro por defecto e o segundo por exceso.
O PSOE nunca asentou un proxecto pensado e dirixido desde Galicia, sempre máis preocupado polos intereses do partido en Ferraz e ocupado con micro proxectos localistas, en pugna permanente.
O BNG é un partido nacionalista na súa estrutura, pero o seu ADN é o dun partido de esquerda populista sempre mirando de esguello o que facían os seus colegas vascos, antes, e os seus colegas cataláns, na actualidade. Até o punto que entre o ADN e a mirada extraviada fáiselles imposible definir unha estratexia pensada para a maioría social dos galegos e as galegas. Por outra banda, a súa influencia na política española dio todo (non se pode estar cinco anos e dúas lexislaturas vendendo o mesmo farol da rebaixa da AP-9 – empiricamente non acreditada - ou destacando pola estrafalaria posición do apoio á invasión de Ucraína por Rusia).
Así que todo parecería apuntar a que o PP volvería revalidar a Xunta de Galicia por amplísima maioría como o veu facendo durante toda a etapa democrática, a excepción do tripartito PSOE-CG-PNG (1987-1990), tras unha moción de censura con tránsfugas, ou do bipartito PSOE-BNG (2005-2009), tras unha foto finish decidida co fraguismo en fase terminal e levantada pon o ‘Non á guerra’ e o ‘Nunca Máis’.
A complicación xorde cando os intereses de Xénova 13 crúzanse cos intereses periféricos, e aí entra, aínda que neste caso con todas as reservas polo que significa Galicia para o PP, o “efecto Mañueco”.
Lembran vostedes que no seu día se convocaron unhas eleccións anticipadas en Castela e León para maior gloria daquel intrépido dirixente que descoñecía a realidade española máis aló do barrio de Salamanca?
Aquelas eleccións podían esperar, pero Pablo Casado e o seu ‘dream team’ tiñan ganas dun triunfo propio (os de Ayuso e Moreno non estaban no seu haber).
O anticipo electoral e os ‘xenios’ de Xénova 13 fixeron o resto. Non importaba nada que o teu competidor estivese en caída libre e asistísemos a un cambio de ciclo político, se te dedicas a campaña a polemizar co ministro de consumo, con photocall con vacas incluído, namentres a operación "España baleirada" (acórdanse?) cómeche unha parte do electorado urbano e Vox o resto.
O PPdeG podía esperar ás eleccións europeas para facer coincidir as autonómicas co voto de protesta contra o Goberno Central, pero parece que esta vez tamén alguén debeu ter présa.
O resultado das autonómicas depende única e exclusivamente de que o PPdG acerte a facer o que mellor sabe facer: centrar o seu discurso, apelar a unha maioría transversal, e galeguizar a campaña; para que así, a oposición, non lles caiba ningunha dúbida, faga o que mellor sabe facer: equivocarse, unha vez máis, e botarlle a culpa aos galegos e galegas
E polo medio a nefasta xestión da "crise dos pellets".
Obviamente nada comparable á crise do Prestige, pero si daquela a crítica á xestión da mesma recaeu sobre o ministerio que dirixía Álvarez Cascos, hoxe Óscar Puentes vaise de rosiñas pola defensiva actuación da Xunta de Galicia sobre este tema.
Queda algo máis dun mes e sairemos de dúbidas se as eleccións gáñanas os que por centos de razóns téñenas gañadas de antemán ou se Rueda faise un Mañueco.
O resultado das autonómicas depende única e exclusivamente de que o PPdG acerte a facer o que mellor sabe facer: centrar o seu discurso, apelar a unha maioría transversal, e galeguizar a campaña; para que así, a oposición, non lles caiba ningunha dúbida, faga o que mellor sabe facer: equivocarse, unha vez máis, e botarlle a culpa aos galegos e galegas.
Viviremos unha vez máis, o día da candeloria (ou día da marmota de Punxsutawney popularizada pola comedia Groundhog Day).
