A policía, un corpo creado para empregar a violencia, propende por si mesma a adoptar a violencia como ideoloxía, unha violencia sempre a favor do Estado e da orde instituída.

Unha policía deseñada para reprimir as protestas contra os desafiuzamentos, o paro, os abusos da banca española e internacional

Imaxinemos un país onde a policía só vixiase, detivese e golpease uns cidadáns e non a outros, que protexese os ladróns e reprimise as protestas das vítimas do roubo. É fácil de imaxinar, até onde eu sei creo que todos os países son así, e desde logo iso é o que ocorre en España dun modo moi concreto coa policía antidisturbios. Unha policía deseñada para reprimir as protestas contra os desafiuzamentos, o paro, os abusos da banca española e internacional. Se soubésemos algunha vez dunha reunión de banqueiros enriquecidos con diñeiro público disolta pola policía e os seus participantes detidos e conducidos en furgón policial a comisaría, entón pensariamos que estabamos equivocados, pero mentres tanto só podemos pensar que é unha policía ao servizo dun grupo social e os políticos que protexen os seus privilexios e os representan.

Para referirse en España con propiedade á policía hai que referirse ao Estado, o Estado existente é a continuación natural e sen traumas do Estado franquista

Haberá quen me diga que hai policía antidisturbios na maioría dos países e que non a creou este Goberno, e terá razón, o cal non quita que sexa certo que é un corpo de policía política creado especificamente con esa función; só engade a evidencia da férrea orde social que protexen partidos con nomes distintos. Pero como non se trata aquí de reflexionar en abstracto sobre a natureza do Estado e as súas institucións referireime ao que está a levar a cabo este Goberno: transformando de modo planificado toda a policía nunha policía política, cousa propia dun estado totalitario.

Para referirse en España con propiedade á policía hai que referirse ao Estado, o Estado existente é a continuación natural e sen traumas do Estado franquista. Seguiron nos seus postos os mesmos xuíces, os mesmos altos funcionarios do Estado e os mesmos xenerais e mandos da policía, non houbo depuración ningunha, revisión ningunha das súas actuacións. O antifranquismo pretendía a disolución ou depuración de "os corpos represivos" que non houbo, e podemos comprobar canta razón había nese obxectivo. Vemos cada día como o Estado protexe a Billy o Neno ou ao capitán Muñecas, funcionarios impolutos, e deixa sen protección as súas vítimas. Este Estado está máis cos torturadores que cos torturados, é tan simple como evidente. Teño a completa seguridade de que as nosas fichas policiais seguen existindo; como calquera Estado autoritario négannos o dereito a coñecer o que a policía franquista anotou de nós, pero non me cabe dúbida de que é posible que un día volvamos ser detidos e o mesmo policía ou outro nos lerá unha ficha que seguiu ampliándose desde entón.

Sen dúbida a evolución da sociedade notouse e beneficiou que tamén chegase a ese corpo o sindicalismo: fixo máis visible aos seus membros a súa condición de asalariados, común aos traballadores

Sen dúbida a evolución da sociedade notouse e beneficiou que tamén chegase a ese corpo o sindicalismo: fixo máis visible aos seus membros a súa condición de asalariados, común aos traballadores. Pero se os mesmos torturadores seguiron en activo e ascendido a posicións de mando é porque o franquismo é unha ideoloxía moi asentada no Estado e concretamente na policía.

E hai uns días soubemos da pretensión do Ministerio do Interior de educar a policía ideoloxicamente e cando este goberno di que quere educar o espírito nacional sabemos que se trata de "españolizar", como lle gusta de facer Wert aos nenos. É dicir, a ideoloxía explícita da dereita española. De modo que non son anécdotas soltas o invocar á Virxe e condecorala ou que se repitan os insultos de carácter xenófobo de policías contra cataláns, por exemplo. É evidente que ante a vontade de gran parte da cidadanía catalá e dos seus representantes de votar e revisar a súa situación en relación ao Estado, o Goberno estea a utilizar todos os resortes do aparello xudicial e policial para reprimir esta pretensión. Por iso sabiamos hai unhas semanas dunha trama de policías nacionais de Madrid que espiaban a sede dun partido político catalán ou a espionaxe e difusión da identidade de xuíces proclives a recoñecer legalmente a consulta catalá.

Estamos nun momento en que se radicalizan os resabios franquistas dentro dese corpo, conscientemente instrumentalizados polo Goberno

Estamos nun momento en que se radicalizan os resabios franquistas dentro dese corpo, conscientemente instrumentalizados polo Goberno. O proxecto de lei de "seguridade" de Fernández Díaz é un programa de represión autoritaria que conduce á represión da liberdade de prensa e de expresión, pero a suma de declaracións e actuacións de Fernández Díaz á fronte dese ministerio son todo un programa completo de fascistización e a utilización de policías e gardas civís en operacións de control e manipulación política son constantes. Constantes as sistemáticas acusacións de terrorismo a calquera protesta e o tratamento de terroristas ou simpatizantes a calquera disidente, o terrorismo é a grande enerxía que, paradoxalmente, debilitou o nacionalismo vasco pero vigorizou o nacionalismo español. E sempre lle fixo dano ás súas vítimas e á sociedade en conxunto.

O último caso, escandaloso, é a chamada "operación araña" construída por mandos da Garda Civil e que consiste en deter unha serie de individuos que escriben barbaridades nas súas contas de Twitter e Facebook

O último caso, escandaloso, é a chamada "operación araña" construída por mandos da Garda Civil e que consiste en deter unha serie de individuos que escriben barbaridades nas súas contas de Twitter e Facebook. Deixemos de lado o asunto de se as redes sociais son un espazo persoal ou un medio de comunicación; o que hai é unha operación de propaganda ideolóxica contra a inimiga pantasma, "os terroristas".  Unha serie de persoas, desconectadas unhas doutras e en ocasións distintas, escriben animaladas contra a policía ou as vítimas de ETA, desafogando a súa frustración ou a súa rabia. Unhas expresións cheas de odio e impotencia quizá escritas despois de mamarse de alcol ou fumados. Ou fartos, ou humillados, ou quizais vítimas dalgunha medida política do Goberno. É evidente que, de ser faltas, merecen castigo, pero non hai ningunha organización terrorista polo medio, é esa investigación a que tece unha trama inexistente. Iso chámase "montaxe".

Ninguén lle fixo tanto dano como o que lle está inferindo este Goberno. Un dano moi difícil de reparar

Cando este Goberno pase nada será igual a como era antes de chegar, os danos que deixará serán incuantificables. Un deles é o dano que lle está facendo á Policía como institución, ninguén lle fixo tanto dano como o que lle está inferindo este Goberno. Un dano moi difícil de reparar.