Levemos até o máis profundo e fermoso lugar galego unha oportunidade de acceder ao dereito cultural

Unha representación teatral, nunha imaxe de arquivo Dominio Público Praza Pública

Con 16 anos presenteime as miñas primeiras oposicións dun concello coruñés. Presenteime para ser o animador sociocultural do mesmo… Presenteime por que me deixaban xa que soamente pedían ter a ESO e, a verdade, é que non tiña nin idea de que era ser ese perfil profesional.

Con 18 anos volvinme a presentar ás mesmas (véxase a precariedade laboral) e fun o seleccionado pero negueime… non estaba capacitado. Empecei entón a formarme, mentres nos concellos seguían a saír oposicións para prazas de animador/a sociocultural, técnico/a de cultura, monitor/a de tempo libre… e soamente pedían a ESO. Non o entendo, sei que da práctica apréndese e mellórase, pero falar de dar dereitos propios á cidadanía, é falar dunha responsabilidade moi grande.

Acabei de formarme e volvín ás oposicións pero cunha diferencia propia moi clara: sabía o que era o dereito cultural, as metodoloxías, a participación activa da cidadanía, etc.; e moito por aprender.

No ano 2020 publiquei a miña primeira investigación que tiña como obxectivo profesionalizar e adecuar o perfil do educador e da educadora social á xestión cultural local galega, aquela xestión da cultura que se fai nos concellos de menos de 15.000 habitantes. A miña intención era coñecer cantos educadores e educadoras traballaban como técnicos/as de cultura e se recollían como propias as funcións que se ofrecían dende a democratización e a democracia cultural, é dicir, funcións de ofrecer servizo cultural e participación propia no pobo.

Os resultados, máis que visibles para min, foron clarificadores. Resúmese en que a 100% da mostra recolle como propias a totalidade das funcións e cree que as competencias necesarias para o posto de traballo están por encima do catro sobre cinco.

Como a administración pode seguir sen comprender que a cultura é o núcleo da cidadanía e se necesita dun persoal cualificado e preparado?

Falar de educación social é sinónimo de xestión. Unha xestión que, ademais dunha programación directa, ten que potenciar á cidadanía. Xestionar a cultura é chegar á identificación dos valores propios, o cambio social… e todo isto… pódese facer en calquera espazo.

Na miña segunda investigación (que está a piques de saír), teño como obxectivo adecuar aínda máis o perfil da Educación social ao anteriormente dito. Analizáronse diferentes proxectos que se levaron a cabo na Galiza e a relación dos mesmos cos Obxectivos de Desenvolvemento Sostible, a Axenda 2030, a igualdade de oportunidades e a multiculturalidade.

Proxectos de educadoras e educadores sociais para o pobo galego… xa que estamos cualificados e cualificadas para levar até o mais profundo e fermoso lugar de Galiza unha oportunidade de acceder ao dereito cultural.

Grazas ás socias e socios editamos un xornal plural

As socias e socios de Praza.gal son esenciais para editarmos cada día un xornal plural. Dende moi pouco a túa achega económica pode axudarnos a soster e ampliar a nosa redacción e, así, a contarmos máis, mellor e sen cancelas.