Din que os datos do mes de marzo corroboran a saída da crise; que se está creando emprego. Analicémolo. En primeiro lugar está a variación mensual. Marzo deu un resultado positivo, hai 83.984 afiliados máis que en febreiro. Creouse emprego, da mesma forma que en dezanove dos últimos vinte meses de marzo. Só en marzo de 2009 houbo perda de afiliados en relación ao mes de febreiro. Para valorar o volume, se o aumento de afiliados está en relación ou non coas situacións anteriores, o crecemento medio destes últimos vinte anos, descontando os anos nos que houbo destrución de emprego, de 2008 en diante, o crecemento medio foi neste mes do 0,72%. É dicir, de haber un crecemento similar á media debería aumentar o número de afiliados en 117.569 persoas e aumentou un 29% menos do que sería normal neste mes.
A variación anual da afiliación é o outro indicador cuantitativo que se está utilizando. Esta variación tamén foi positiva, hai un aumento de 115.013 persoas afiliadas. O aumento medio, segundo o criterio que estabamos a utilizar, debería ser de 601.540 afiliadas máis. É dicir, houbo un aumento un 81% inferior. Se miramos ao mes de marzo do ano seguinte a unha crise, observaremos que en marzo de 1986 o crecemento que houbo foi do 1,8% e en 1995 do 2,4%, moi lonxe do 0,71% deste mes. Estas son as dúas referencias que temos.
Isto foi o relacionado co mes e o ano. Pero se comparamos os datos do primeiro trimestre cos do primeiro trimestre de 2011 podemos ver que supuxo a reforma laboral, que tipo de relación fomentou e cal penalizou. Para iso tomaremos os datos das persoas afiliadas ao Réxime Xeral da Seguridade Social excluídos os sistemas especiais Agrario e de Empregados de Fogar no primeiro trimestre deste ano por tipo de contrato e teremos unha radiografía clara do que supuxo a reforma para os traballadores asalariados deste país.
Nos tres anos transcorridos produciuse unha brutal caída de afiliados a xornada completa, tanto fixos como temporais: hai 1.343.058 afiliados menos a xornada completa. Ademais descenden en 78.192 aqueles afiliados que carecen de indicación do tipo de contrato, incluídos os coidadores non profesionais e, por tanto, de tipo de xornada. As persoas afiliadas a xornada completa diminúen un 14,6% mentres que as que están a xornada parcial só aumentan un 7,7%, polo que o saldo final, no relativo a persoas, é unha diminución do 8,9%.
Pero, é comparable unha afiliación a tempo completo con outra a tempo parcial, aínda que en ambos os casos sexa unha persoa? Obviamente a efectos de emprego, non. Se a parcialidade é ao 50%, por exemplo, farán falta dúas para que os recursos que produzan sexan os mesmos, os salarios, as cotas á Seguridade Social, a súa produción, etc. Non hai, ou polo menos eu non as coñezo, estatísticas nas que se contemple a xornada media dos afiliados a tempo parcial. Para ter unha idea de cal é a xornada media, sen que teña outro valor que o indicativo, é posible calculala cos microdatos da EPA. Se tomamos todos os que teñen unha xornada pactada inferior ás 35 horas, a xornada media no último trimestre de 2013 foi de 20.099 horas, no primeiro trimestre dese ano foi 19.814 horas e a media no último ano 20.070 horas. Iso pode permitir afirmar que por cada contrato a tempo completo é preciso computar dous a tempo parcial. Segundo isto, a diminución da afiliación entre ambos os dous trimestres, no canto do 8,9% que se indicaba anteriormente, chegaría até o 10,9%, dous puntos máis. Este sería o cálculo equivalente ao que realiza a Contabilidade Nacional ao falar de postos de traballo equivalentes a xornada completa. No canto dos 11.913.297 persoas afiliadas, serían 10.454.297 as equivalentes a tempo completo e a variación chegaría até 1.274.675.
A potenciación dos contratos a tempo parcial por parte deste goberno contén un elemento adicional, os subsidios que xeren terán a mesma parcialidade que o contrato. Iso supón que os parados subsidiados xa non teñen garantidos 426 euros, senón de media, a mesma porcentaxe que a xornada realizada que, como se viu, é de media, o 50%, 213 euros. A cambio deste aforro realizado cos subsidios, o goberno diminuíu nun 13% a cotización patronal a desemprego nos contratos temporais a tempo parcial. As medidas son claras: dáselles aos empresarios o que se lles quita aos parados dos subsidios. A invocación de que é para que xeren emprego é unha falacia. A diminución dun punto supón pouco máis de 8 euros ao mes. Hai quen crea que por esa cantidade alguén deixa de facer un contrato se lle fai falta?
Desde o Goberno seguen unha e outra vez clamando pola recuperación coma se por invocala se producise. Polo momento, a Reforma Laboral segue custando case 1,3 millóns de empregos afiliados por conta allea. Non parece que sexa para facer tanto balbordo, agás que pensemos que estamos nas portas das eleccións europeas. Máis que recuperación de emprego, hai eslógans políticos.
