Un dos principais factores é a presión pola demanda de segundas residencias. Moitos propietarios, sobre todo forasteiros, mercan inmobles en Galiza, e en lugares como Nigrán, buscando un refuxio estival. Isto reduce a dispoñibilidade de vivenda para os residentes locais, facendo que os prezos aumenten

A crise da vivenda é unha problemática que afecta a Nigrán e a toda Galiza, non só á mocidade, senón tamén á poboación non tan moza. O prezo da vivenda está a subir de xeito alarmante, especialmente nas zonas turísticas e urbanas, o que dificulta que as persoas poidan establecerse nas súas vilas. Esta situación está a poñer en risco a conexión das comunidades co seu propio entorno, provocando un baleirado progresivo de moitas localidades.

Un dos principais factores é a presión pola demanda de segundas residencias. Moitos propietarios, sobre todo forasteiros, mercan inmobles en Galiza, e en lugares como Nigrán, buscando un refuxio estival. Isto reduce a dispoñibilidade de vivenda para os residentes locais, facendo que os prezos aumenten. Esta realidade non afecta só ás cidades como Vigo, A Coruña ou Santiago, senón que se estende por toda a costa e zonas turísticas, onde a vivenda a prezos accesibles é case inexistente.

No mercado de alugueiro, o problema é similar. Moitos propietarios prefiren alugar a turistas por curtos períodos, buscando maior beneficio económico, deixando sen opcións de alugueiro a longo prazo non só á mocidade, senón tamén a persoas adultas que precisan estabilidade. Como consecuencia, moitos vense obrigados a buscar vivenda noutras áreas máis afastadas, afectando a cohesión social e empobrecendo culturalmente estas zonas.

Hai quen propón que a solución está en trasladarse ás áreas rurais, onde os prezos da vivenda son máis baixos. Porén, a realidade é que moitas destas zonas carecen de suficientes oportunidades de emprego

Ademais, hai quen propón que a solución está en trasladarse ás áreas rurais, onde os prezos da vivenda son máis baixos. Porén, a realidade é que moitas destas zonas carecen de suficientes oportunidades de emprego. A falta de traballo fai que, aínda que o custo da vivenda sexa menor, non haxa incentivos para que a xente nova ou adulta se estableza neses lugares. A revitalización do rural precisa medidas que aseguren non só o acceso á vivenda, senón tamén emprego suficiente para permitir o desenvolvemento de proxectos de vida sostibles.

A crise da vivenda, tanto en Nigrán como no resto de Galiza, agrávase pola falta de políticas públicas efectivas. As administracións teñen a oportunidade de implementar medidas que fomenten a construción de vivenda asequible e protexida para todas as idades. Programas de alugueiro a prezos controlados e incentivos para a rehabilitación de vivendas abandonadas son necesarios para garantir o acceso á vivenda.

As administracións teñen a oportunidade de implementar medidas que fomenten a construción de vivenda asequible e protexida para todas as idades. Programas de alugueiro a prezos controlados e incentivos para a rehabilitación de vivendas abandonadas son necesarios para garantir o acceso á vivenda

Así mesmo, é fundamental crear emprego local e oportunidades de formación que permitan a toda a poboación ter un futuro na súa propia terra. Se non se produce un cambio de rumbo, a falta de vivenda e de oportunidades laborais continuará a ser un dos grandes desafíos para Galiza nos próximos anos.

En definitiva, a crise da vivenda en Galiza e Nigrán é un reto urxente que afecta tanto á mocidade como á poboación adulta. Prezos elevados, competencia turística e a falta de políticas públicas están a crear un panorama difícil. Actuar de inmediato é crucial para asegurar un futuro sostible, onde a vivenda e o emprego permitan que todos poidan seguir formando parte activa das súas comunidades