Eu, desde a miña obriga de fiscalización do goberno como primeiro edil da oposición en Xove, critiquei recentemente un feito indubidable: o cobro de dietas do meu alcalde por acudir á manifestación de Alcoa en Santiago

Eu, desde a miña obriga de fiscalización do goberno como primeiro edil da oposición en Xove, critiquei recentemente un feito indubidable: o cobro de dietas do meu alcalde por acudir á manifestación de Alcoa en Santiago. Un problema este, o da tarifa eléctrica para a multinacional do aluminio, que foi utilizado electoralmente en plena campaña electoral ás autonómicas dun xeito obsceno para proveito político propio, sen sentido da medida nin sentido do ridículo.

Os ataques á miña persoa (e aínda os insultos que recibín no pasado) non son algo novo no meu alcalde. Mesmo acepto que se poidan entender como lexítimos, dado que para algunhas persoas son intrínsecos á exposición pública dun cargo institucional. Así e todo, o que nunca me pasara nestes catro anos de dedicación á política municipal (dous como responsable local do BNG xovense e dous como concelleiro) é que desde o equipo de goberno se utilizara a miña filla para facerme dano político. Unha reacción que denota dun xeito obxectivo moi pouca intelixencia. Non deixa de ser ruín coma a fame valerse dunha nena de tres anos como contragolpe na crítica pública.

Non deixa de ser ruín coma a fame valerse dunha nena de tres anos como contragolpe na crítica pública

Só se pode entender como un comportamento canalla que desde o noso goberniño se alegue un presunto abuso da miña nena pola súa escolarización na gardaría municipal que, por certo, pago mes a mes relixiosamente e se xustifique este ataque infame no feito de que a Escola Infantil de Xove é deficitaria. Tamén é deficitario o equipo de goberno local e a min non se me ocorre botarlle a culpa aos fillos dos seus membros, entre outras cousas porque me merecen bastante máis respecto ca os seus propios pais. Este tipo de argumentación realizada pola alcaldía seméllase cada vez máis á das cortes, pero non ás Cortes de Madrid, senón ás que se escriben con minúscula e das que se quita o esterco. Non se poden mesturar allos con bugallos, meus amigos.

Non lles nego que, despois desta alcaldada, pensei en sacar a miña filla da Escola Infantil para non abusar máis dos recursos dun Concello con dous millóns de euros no banco; pero na miña casa impedíronmo, con bo criterio, porque “a cativa non ten culpa”. Aínda así quedei cun remorso, o de demostrarlle tanto ao goberniño que nos dirixe como aos que o apoian que eu teño dignidade, pero existen momentos na vida nos que hai que ceder o orgullo e deixarlle paso ao sentido común.

Vale máis un sorriso da miña pícara que todos os gobernantes do Concello de Xove xuntos, incluído un alcalde que se erixiu en fiel reflexo da catadura moral da corporación municipal

Non sei se me expliquei ben, pero por se non fun claro dabondo vóullelo resumir con todas as letras: vale máis un sorriso da miña pícara que todos os gobernantes do Concello de Xove xuntos, incluído un alcalde que se erixiu en fiel reflexo da catadura moral da corporación municipal. Aínda que algún bo haberá. Algún ao que non lle pareza ben a utilización dunha nena de tres anos para facerlle dano ao opoñente político. Ou algunha.