O ministro de Asuntos Exteriores, Unión Europea e Cooperación, Josep Borrell,  o novo, e o mesmo de sempre, o que foi concelleiro en  Majadahonda  e  xefe de Facenda da Deputación de Madrid, ata 1983.  O  secretario de Estado de Orzamento e Gasto Público do Ministerio de Economía e Facenda, de 1984 a 1991, o  ministro de Obras Públicas, Transportes e Medio Ambiente desde 1991  a 1996, o Presidente do Parlamento Europeo,  desde  xullo de 2004 ata 2007, obtendo 388 votos grazas a un acordo entre o Partido Popular Europeo, de dereita-liberal e o Partido Socialista Europeo, da Terceira Vía tamén liberal, falou claro e alto.

O 10 de xuño de 2018 na cadea de TV A Sexta, no programa O Obxectivo, aseverou claro e alto que o sistema de voto rogado para os españois  non residentes no territorio do Reino de España  “hai que cambialo tan pronto como se poida”. Borrell botou en cara que actualmente “hai 2,4 millóns de compatriotas que viven fóra de España” e a implantación do voto rogado en 2011 fixo que a participación electoral no exterior pasase do 30% ao 5%. “Esa lei hai que cambiala e hai que cambiala tan pronto como se poida porque somos moi xenerosos concedendo a nacionalidade española pero logo facémolo de maneira tal que non lles deixamos votar”.

A verdade que lembrou Borrell, incontestable, foi que os do  PSOE “somos moi xenerosos concedendo a nacionalidade española”. E quedou curto;  os do PSOE son os máis xenerosos de Europa, do Mundo Enteiro e da Galaxia coñecida,  concedendo a nacionalidade.   A sutil mentira é clara e salta á vista.  Afirma Borrell que non lles deixamos votar. Falso. Os non residentes poden votar libremente, ninguén lles impide votar, e co sistema de “Voto Rogado”  garántese que non exista manipulación.

Queda  clarísimo cal vai ser unha das medidas do novo goberno: aumentar o número de votos do estranxeiro, formado  na súa maioría por persoas que non coñecen nada de España nin de Galicia,  e  agora nacionais españois,  grazas á xenerosidade do PSOE.

Que problema existiu e existe co voto exterior?. Imos lembralo. A Vangarda, o día 17 de xaneiro de 2011, publicaba a seguinte noticia:
“Unha tese doutoral demostra a manipulación política do voto exterior en España. Xa en 1905 houbo o primeiro debate sobre se os emigrantes debían participar na política nacional”.   E continuaba: “Así o demostra unha tese doutoral defendida na Universidade de Santiago de Compostela, con sobresaliente  cum laude, por  Anxo Lugilde, redactor da Vangarda en Galicia e Portugal. A investigación, titulada "A participación política dos emigrantes galegos (1905-2010)" e dirixida polo catedrático Xosé Manoel Núñez  Seixas, revela que España leva máis de cen anos discutindo se os expatriados teñen dereito a intervir na política nacional”. Realizábase un percorrido pola historia de España, desde 1905 ata a data do artigo, e  a súa relación coa Tese doutoral, en xaneiro de 2011.    Así, lembraba que “foi o Goberno de Adolfo Suárez o que instaurou o voto no exterior, ao permitilo para o referendo da reforma política, en busca do maior volume de sufraxios posible. Pero como a diáspora ía votar á esquerda, restrinxiu a súa participación nas lexislativas de 1977. Para Lugilde, trátase "dun exemplo claro de manipulación electoral da diáspora. Como o voto exterior non é un requisito imprescindible do sufraxio universal, con frecuencia a emigración funciona como unha reserva electoral que a maioría gobernante abre ou pecha segundo a súa conveniencia.

Así, en España, en 1995, aprobouse unha reforma que duplicou o censo, ao que foron incorporados varios miles de mortos, segundo recoñeceu a Xunta Electoral. Pero o adianto electoral de 1996 impediu ao PSOE rendibilizala e beneficiouse un PP que esqueceu no poder as súas peticións de máis garantías para un sufraxio por correo moi vulnerable. O mesmo sucedeu coa chegada de Zapatero ao Goberno para partir do 2004”. Termina o artigo coa actualidade de xaneiro de 2011:   “Agora, as Cortes tramitan unha  contrarreforma electoral que, por primeira vez, restrinxirá a participación dos españois do exterior. O xornalista galego interpreta que é "un acordo de desarmamento de PSOE e PP. O socialismo teme o que poida pasar, sobre todo en Galicia (cuxa diáspora adquiriu neste século unha relevancia inédita), cando o PP goberne en España. E os populares temen que os socialistas lles quiten máis escanos a curto prazo".

Interesante noticia de xaneiro de 2011, interesante Tese Doutoral e interesante tamén lembralo ao día de hoxe. En xaneiro de 2011 a situación era esa. Votábase a  contrarreforma e aprobábase o sistema do “Voto Rogado” para acabar coa fraude xeneralizada, o caciquismo vergoñoso, que falseaba a vontade no Congreso, Senado, e CCAA de España. E eliminábase o voto municipal.  En xullo de 2018, o novo goberno quere sacar adiante a  contrarreforma da  contrarreforma de 2011. Ninguén discute que o voto exterior foi unha  fraude electoral ata a creación do correcto sistema   de “Voto Rogado”. E agora o goberno quere derrogalo. Os demócratas temos  motivos para preocuparnos.

Antes votaban os mortos e os vivos,  os que querían e os que non querían. O “Voto Rogado” é igual ao voto por correo que usamos os españois residentes no territorio do Reino de España, por iso, non hai nada que reformar. Pero Borrell quere reforma e que voten máis, e non hai que ser moi  perspicaz para supoñer que quere que voten polo  seu partido.  Obterá os votos? Que o lector saque a súa conclusión.
Cal é a situación de Galicia?. Galicia a data de xullo de 2018 ten un censo electoral de 2.701.848 persoas, das cales 446.269 residen no exterior, é dicir, fóra do territorio do Reino de España,  e por iso  de Galicia,  e poden votar. Representa o 16 % do electorado galego.   En toda España, hai 2.305.030 votantes expatriados,  os cales máis de 1.500.000 obtiveron a nacionalidade  hai 10 anos, e grazas á xenerosidade do PSOE,  cun censo total de 45.858.230.   

O Goberno apresura o paso. Como o tempo urxe ao PSOE,  xa que  calquera día verase forzado a convocar eleccións xerais, e queren ter os votos dos americanos  ignorantes da  realidade económica, social e política do Reino de España e de Galicia, a máquina da propaganda  do réxime púxose a funcionar ao 100%  a través da prensa.  Así o Faro de Vigo con data de 26 de xuño de 2018 informaba que  “O Goberno acelera a reforma do voto exterior tras alcanzar un censo récord -A secretaria de Estado de Migracións apela ao consenso para eliminar o sufraxio rogado -Galicia suma 453.000 electores no estranxeiro, un 43% máis que fai dez anos”.

Nese artigo realizáronse  unha afirmación moi reveladora: “Bastaron tres citas coas urnas en menos dun ano para que PP e PSOE recoñecesen xa en 2012 o fracaso da reforma do voto exterior pactada por ambos os partidos en Madrid facía tan só dous anos”.  Dito con outras  palabras, ao  non chegar sácalas de votos de América polo  sistema anterior á  contrarreforma de 2011, e si chegar polo método correcto de “Voto Rogado”, a porcentaxe de votos totais do PP E PSOE baixou do 30% ao 5% ( como ben lembraba Borrell), e con iso, a repartición dos deputados e senadores. PODEMOS e CIDADÁNS son os beneficiados coa legalidade, mentres que o retroceso ao sistema anterior ao 2011 a nivel estatal: 1º.- Privaríalles de deputados e de todos os seus senadores a PODEMOS E CIDADÁNS e,  2º,  sería un grave obstáculo para entrar no  parlamento para  VOX e outras formacións  extraparlamentarias.   A nivel galego, o  BNG enfrontaríase a un grave reto, e formacións como COMPROMISO POR GALICIA  obtendo un 5% de votos no territorio de Galicia, veríanse excluídos do parlamento.  Cun 16 % do electorado galego en territorio de ultramar, moi agradecidos a Borrell, unha participación de só o 30%, 130.000 votos, vai cambiar a composición do actual parlamento galego. 

O mesmo día 26 de xuño de 2018 La Voz de Galicia publicaba que “O Goberno asegura que derrogar o voto rogado é «un clamor» e pide consenso”. E ao día seguinte 27 de xuño de 2018 La Voz de Galicia publicaba que  “A emigración reclama que se cumpra xa a promesa de revogar o voto rogado”.  Como lembrou Borrell, houbo xenerosidade para darlles a nacionalidade, e tamén hai xenerosidade dos mesmos xenerosos por derrogar  o sistema do  “Voto Rogado”.

O 28 de xuño  Okdiario informaba que  “Sánchez reúnese en segredo en Moncloa co maior especulador do mundo: George  Soros”. Non sabemos de qué falaron  Soros, o Presidente Sánchez e Borrell. Borrell non anunciou na Sexta a reunión con  Soros, nin  fixo público o seu contido despois de realizarse. Nese tema non parece moi espléndido, e non quere dicirnos a que acordos, por suposto tamén desprendidos, chegaron co  dadivoso de  Soros… o Capo do Liberalismo… A fotografía da reunión, non publicada,  sería unha mostra o Poder ou do Mando real. O demais talvez sexan aparencias e xustificacións  xurídicas.  Borrell si anunciou  a   contrarreforma da  contrarreforma da lei electoral,  porque quere que voten os residentes na Américas, votantes que ignoran a realidade de España, e   que grazas á  xenerosidade do PSOE, moi ben lembrada  por Borrell na  súa entrevista da Sexta,  hoxe  son españois. 

Borrell e o goberno ao que pertence,  ¿por qué non  convoca un referendo para que os cidadáns decidan libremente  se están de acordo co actual sistema de voto exterior?. Por que lles outorgaron a nacionalidade e o voto a persoas que descoñecen España?. O réxime da  II Restauración é unha democracia?.

“A resposta o meu amigo, está a soprar no vento”, cantaba Bob Dylan.

   _Publicidade