Os seus devanceiros chegaron á xubilización case sen alento, despois de décadas inhalando sílice e sentíndose abandoados polos empresarios da mineiría, que consideraban as medidas preventivas un produto de luxo.

Culpables eles, de recuperar ese soplo romántico da loita obreira, que empuxou a saír das casas a miles de cidadáns para apoiar a súa causa, que inxectou de cafeína a un país durmido

As parellas, fillas, nais, veciñas … son esas mulleres do carbón, que entoando En el pozo de María Luisa dende a tribuna de invitados do Senado, fixeron retumbar de admiración e emoción as súas paredes.

Os compañeiros que o verán pasado, despois de días camiñando baixo un sol de xustiza, liberados da claustrofobia dos pozos aos que necesitan volver, alumearon Madrid coas súas lanternas coa esperanza de frear a retirada de axudas ao carbón. Culpables eles, de recuperar ese soplo romántico da loita obreira, que empuxou a saír das casas a miles de cidadáns para apoiar a súa causa, que inxectou de cafeína a un país durmido, que soporta os recortes indignándose nas barras dos bares.

Carlos, Manuel, Antonio, Orlando, José Luis e Roberto, pertencían a esta gran familia, unida, forte, solidaria, orgullosa de traballar nas entrañas da terra, e que dende sempre defende con dignidade a súa condición de traballadores: a gran familia mineira.

Hoxe, cando se apagan para sempre as lanternas destos seis traballadores, a gran familia mineira reúnese de novo para despedilos, pero tamén para exisir responsabilidades

Pero este equipo que enarbola a bandeira da lealdade, coñece ben aos seus membros. Saben que o Goberno de Rajoy, que de seguro estos días se vestirá de loito, e intentará abrazar os seus monos de traballo, é o mesmo que a diario ridiculiza a súa loita, que aproba nos orzamentos un recorte de máis do 63% para a actividade do carbón, e que nin sinte nin padece ante a posibilidade de que as concas mineiras, se transformen nun deserto de paro e pobreza.

Hoxe, cando se apagan para sempre as lanternas destos seis traballadores, a gran familia mineira reúnese de novo para despedilos, pero tamén para exisir responsabilidades.