Barack Obama non será un presidente dun só mandato. Terá a oportunidade de pór en práctica a reforma pola que probablemente será lembrado: a reforma sanitaria. Para os que pensan que as diferenzas ideolóxicas entre republicanos e demócratas son entre escasas e inexistentes, hai un dato incontestable. Máis de 30 millóns de persoas terán un seguro sanitario grazas á aplicación do que os republicanos chamaron en ton despectivo Obamacare.
Máis de 30 millóns de persoas terán un seguro sanitario grazas á aplicación do que os republicanos chamaron en ton despectivo Obamacare
Foi, como se esperaba, unha elección moito máis disputada que a de 2008. Curiosamente, en votos electorais -o que conta de verdade en EEUU-, os números non serán moi diferentes. A estratexia electoral de Obama funcionou á perfección. Só tivo que entregar unha peza valiosa nas urnas: Carolina do Norte, onde en realidade a súa vitoria sobre McCain xa fora mínima.
A suposta decepción polas promesas incumpridas do presidente no seu primeiro mandato non existiu, ou polo menos non alcanzou os niveis previstos pola maioría das análises dos medios de comunicación. É posible que a letra pequena dos resultados e a análise das porcentaxes en cada zona do país arroxen unha lectura diferente, pero dá a impresión de que Obama mantivo a fortaleza nos sectores que podían serlle máis fieis (mulleres, latinos, negros, persoas con estudos...), mentres que contivo o rexeitamento que podía causar na clase traballadora de raza branca nos estados do Medio Oeste.
Obama mantivo a fortaleza nos sectores que podían serlle máis fieis (mulleres, latinos, negros, persoas con estudos...), mentres que contivo o rexeitamento que podía causar na clase traballadora de raza branca nos estados do Medio Oeste
As posibilidades de vitoria de Romney pasaban por que a clase media branca culpase directamente o presidente das consecuencias dunha anémica recuperación económica e de non controlar o incremento da débeda nacional. Non foi así. Doutro xeito, Obama tería perdido en Ohio e vería en perigo a súa vantaxe en Pennsylvania, por citar dous exemplos.
Os republicanos non só pagaron cunha nova derrota na liza pola Casa Branca. Mantiveron a súa maioría na Cámara de Representantes, que case ninguén pensaba que estivese en perigo. Con todo, non tiveron ningunha posibilidade de arrebatarlles aos seus rivais o control do Senado. É máis, os dous candidatos a senador que conseguiron unha triste notoriedade coas súas declaracións inauditas sobre a violación tiveron o castigo da derrota. Todd Arkin en Missouri e Richard Mourdock en Indiana perderon escanos que estaban perfectamente ao alcance dos republicanos. É un símbolo da dereitización flagrante dos republicanos e do prezo político que poden pagar por iso? Sería aventurado sacar conclusións moi rapidamente. Polo menos, no caso do voto latino, a dereita norteamericana continúa xogando con lume. A mensaxe contra a inmigración non sae gratis.
O peso electoral dos latinos continuará subindo, e de momento xa foron decisivos en tres estados (Nevada, Novo México e Colorado) que estiveron con Obama
O peso electoral dos latinos continuará subindo, e de momento xa foron decisivos en tres estados (Nevada, Novo México e Colorado) que estiveron con Obama. E iso a pesar de que o presidente non pode dicir que cumprise as promesas que lle fixo a esa comunidade hai catro anos. Non é tanto que os latinos estean namorados de Obama para votarlle nunha porcentaxe superior ao 70%. É que desconfían profundamente dos republicanos. Cada vez máis. Romney perdeu case 20 puntos de apoio latino en comparación con Bush, e dez con respecto a McCain. A culpa foi tanto do partido como do candidato.
Algúns comentaristas conservadores insisten en que Obama pretende converter EEUU nunha economía similar ás europeas cunha forte intervención do Estado. Curiosamente, iso coincide cun descenso acusado dos empregados do sector público en EEUU
No seu discurso de aceptación da derrota, Romney mostrou a cara elegante do bo perdedor, daquel que di que o país se atopa nun momento "crítico" e que pide que acaben as discordias internas. O seu partido non o escoitará. Algúns comentaristas conservadores insisten en que Obama pretende converter EEUU nunha economía similar ás europeas cunha forte intervención do Estado. Curiosamente, iso coincide cun descenso acusado dos empregados do sector público en EEUU. Paradoxos dunha dereita, cada vez máis influída polo movemento do Tea Party, á que non parece que lle inflúan as derrotas cando se producen.
Como outros partidos cando encaixan un doloroso revés nas urnas, é posible que o veredicto dos republicanos consista en decidir que os seus políticos non son o bastante de dereitas. Obama debería supor que o terá imposible para chegar a acordos co outro lado. Doutra banda, é case seguro que o tentará. Obama segue sendo o que era en 2008: un centrista cauteloso non moi hábil á hora de trazar consensos cos adversarios.
