Os datos publicados este mes non fan outra cousa que referendar a situación descrita con ocasión de anteriores artigos. Pero o Goberno teima en que hai unha gran recuperación e reformas envexables?

O problema deste mes non é que diminúa a afiliación en relación co mes de xullo ou que aumente o paro. Esa é unha cuestión baladí porque desde 1989 o número de afiliados descende en agosto sobre xullo. Pola súa banda, o paro aumentou sempre desde 2001, agás o ano pasado, posiblemente porque se lles foi a man na cociña e pasáronse de demandantes non parados ou suspendidos. Cómpre sinalar que mentres as persoas afiliadas descendían en 99.069, as paradas facíano en 31 por primeira vez en máis dunha década.

O problema é que continúa a tendencia á precarización e parcialización do emprego

O problema é que continúa a tendencia á precarización e parcialización do emprego. Para velo só fan falta dous datos: a porcentaxe de afiliados ao réxime xeral cunha relación laboral indefinida e con xornada parcial ou descontinua supón o 20,2% dos afiliados. Con todo nos contratos indefinidos rexistrados este mes, esa porcentaxe duplícase: o 40,8% dos contratos indefinidos rexistrados en agosto estaban parcializados ou eran descontinuos.

A reforma laboral levou por diante os afiliados indefinidos e con xornada completa

A reforma laboral levou por diante os afiliados indefinidos e con xornada completa, substituíndoos, nunha pequena parte, por afiliados con contrato temporal e xornada parcial. O 59% dos afiliados que foron expulsados pola reforma laboral dos seus postos de traballo tiñan unha relación laboral indefinida e a xornada completa. Entre as modalidades nas que crece a afiliación, soamente o 34% teñen unha relación laboral estable, o 66% son precarios e parciais.Quizais sexa nos mozos menores de 30 anos, aqueles de os que tanto fala o goberno pero que está a machucar sistematicamente, nos que sexa máis acusada a influencia das modificacións realizadas. Os pretendidos éxitos do goberno son a maior traxedia que lles podería ocorrer a estes mozos. Desde o observatorio privilexiado que supón unha Oficina de emprego para ver que ocorre realmente, máis aló de datos e cifras, obsérvase como se despide a mozas cunha relación laboral indefinida alegando causas obxectivas, ao mesmo tempo que se solicita a outros para contratos de formación. Os datos non fan outra cousa que reflectir ese comportamento.

Desde a reforma laboral destruíronse 590.130 postos de traballo ocupados por mozos menores de 30 anos

Desde a reforma laboral destruíronse 590.130 postos de traballo ocupados por mozos menores de 30 anos. Esta cifra supón que a reforma laboral destruíu o 19,4% dos postos de traballo existentes ocupados por mozos. O que crece é a relación laboral máis precaria que existe, os contratos de formación que supoñen 56% das modalidades que aumentan.

Para que nada falte, a outra reforma que tamén tivo éxito foi a das prestacións por desemprego. Esta fíxose un pouco despois, a finais de xullo de 2012. En 2012 o gasto acumulado en prestacións que se realizou até xullo foron 18.456 millóns de euros; a xullo deste ano gastáronse 14.875 millóns. En dous anos o gasto en prestacións diminuíu en 3.580 millóns de euros, un 19%. Se comparamos o gasto por parado co que se realizaba en 2011, a diminución foi do 17%, porque, pese ao éxito da súa reforma, ao éxodo de miles de persoas e á expulsión forzada de moitos emigrantes, hai 895.400 parados máis na media do que vai de ano.

O problema do mercado de traballo e dos parados non son as variacións dun mes con outro. O drama é a tendencia que implanta a reforma laboral de substituír a traballadores estables a xornada completa por precarios a xornada parcial, ademais destruíndo gran número de horas de traballo. Por se este fóra pequeno, presiónase desde o goberno recortando as prestacións para así colocar nunha situación moito máis débil, se cabe, aos que lles expulsaron do seu emprego por carecer dos ingresos necesarios para sobrevivir. Todo sexa polos beneficios empresariais e a competitividade salarial.