Todo parece indicar que para as organizacións constituídas pola emigración procedente da península Ibérica, as perspectivas de apoios financeiros provenientes do outro lado do Océano, esgotáronse ou reducíronse en forma considerable. España atravesa unha das crises máis severas da súa historia e ninguén está en condicións de predicir seriamente cando poderá ser superada. Un estado que acumula cinco millóns e medio de parados e os seus cálculos máis optimistas estiman unha redución do dous por cento para o ano 2015, non ofrece un panorama alentador.
Ata aqui, as protestas en territorio español desenvolvéronse no que podiamos considerar cauces normais. Será posible mantela nestes termos? Ou nalgún momento esgotada a paciencia social, haberá que reprimilas? Para a eventualidade, os Populares non carecen de experiencia. Morto Franco e sendo o fundador do Partido Ministro de Arias Navarro, Don Manuel Fraga Iribarne, debeu afrontar o malestar obreiro. No desaloxo de dúas asembleas a Forza Pública deixou na rúa unha ducia de mortos. Ante o requirimento dun correspondente da Axencia EFE, Fraga Iribarne estableceu principios: "O mantemento da Orde Pública ten os seus custos, ninguén quere vítimas, pero hai situacións que son inevitables". Eran outros tempos?
Como pode suporse, referímonos a quen como Presidente da súa Comunidade legou ao Centro Galego de Bos Aires a Fundación que, tras xerencialo durante case nove anos, ingresaría aos Estrados Xudiciais deixando unha débeda millonaria co Estado Arxentino. Co agravante de que tanto o debido aos Organismos oficiais, como ao resto dos acredores non poderá ser liquidado con fondos locais por carecer de activos realizables no país.
Neste transo o inefable Secretario Santiago Camba, cuxo paso por estas latitudes deixan un ronsel de dúbidas sobre os seus verdadeiros motivos, e ás que por reiteradas adoitan atribuírselle razóns de índole privado ou o papel de oficioso compoñedor nos enfrontamentos do PP na Arxentina, nunca exclúe a posibilidade de aproximarse ao CG de Bos Aires, onde ha de procurar, sen resultados, involucralo nos custos que demandará a defunción da Fundación Galicia Saúde. O que presupón, no marco da difícil situación peninsular, a necesidade de acudir á súa Casa Matriz (léase Goberno de Galicia) afrontando os custos políticos que trae aparellados a cobertura financeira dun fracaso.
A Xunta fará ou non a análise de todo o sucedido. Se é que nalgún momento se dispón a dar conta aos seus electores da verdadeira historia. Pero o prexuízo causado ao Centro Galego de Bos Aires requirirá anos de esforzo para recompor a súa imaxe
A Xunta fará ou non a análise de todo o sucedido. Se é que nalgún momento se dispón a dar conta aos seus electores da verdadeira historia. Pero o prexuízo causado ao Centro Galego de Bos Aires requirirá anos de esforzo para recompor a súa imaxe ante unha opinión pública que o vise actuar como mostra emblemática da capacidade creadora e o tesón da emigración galega. Saben, quen asumiron a responsabilidade de recompor a marcha da entidade, que o camiño non será de rosas. Como o fixeron ata agora, deberán sortear obstáculos de distintos niveis e procedencia.
Intrigas permanentes dos funcionarios galegos, que na súa vista á Institución mostran un perfil amable e conciliador, pero portas a fóra procuran demoler a imaxe dos seus directivos, pondo en cuestión a súa idoneidade para conducilo.
A incomprensión, sen incluír a mala fe de grupos minoritarios -moi activos- que entre os profesionais médicos e o persoal administrativo, incitan ao enfrontamento cunha "patronal disposta a baleirar o Hospital". Aínda que a realidade demostre que eses directivos fan verdadeiros prodixios para reunir os fondos que permitan cubrir soldos, pagar xuízos e levantar embargos que na súa inmensa maioría obedecen a decisións das que non son responsables.
Non é posible obviar neste breve comentario a impunidade coa que consuma as súas agresións un coñecido provocador, hoxe empregado do Laboratorio -coa evidente simpatía dos seus amigos en Facebook- sen que ata a data sexa levado á xustiza. Este suxeito bordeando a paranoia, tipifica a causa á que lamentablemente se unen -sen percibilo- xentes de boa fe, que estiman como solución a saída da actual Xunta Directiva do Centro Galego. O que supón abriría paso a un "mar de axudas" do Goberno Galego destinado a recompor a actual situación de Hospital.
Adversarios ou amigos da actual dirigencia deberían entender, que nin a Xunta de Galicia nin o Goberno de Madrid baixan os seus orzamentos de sanidade e pechan hospitais en España, para recuperar os que deixaran abandonados na Avenida Belgrano e Pasco.
O estraño é que os traballadores, cuxos dereitos e necesidades ninguén sensatamente pode discutir, non alcancen a discernir, no medio das súas penurias, que a renuncia dun presidente, ou a do corpo directivo non descomprimen absolutamente nada. Pola contra, poden precipitar un salto ao baleiro que pon en xogo a fonte de traballo.
Como vemos, ante un reducido grupo de homes e mulleres preséntase a encrucillada de recuperar o Centro Galego de Bos Aires e quedar na súa traxectoria como os propulsores da súa Segunda Fundación, ou correr a sorte daqueles capitáns que ven zozobrar a súa naves. Cremos que quen partiron da nada e manteñen en pé á entidade, dificilmente consideren a segunda das opcións. Pero, está claro, nada poderán acometer con certezas de bo final sen o apoio dos seus asociados e o conxunto da sociedade arxentina que o contase como unha base sanitaria de primeira liña.
Como vemos, ante un reducido grupo de homes e mulleres preséntase a encrucillada de recuperar o Centro Galego de Bos Aires e quedar na súa traxectoria como os propulsores da súa Segunda Fundación, ou correr a sorte daqueles capitáns que ven zozobrar a súa naves
Compartindo inquietudes, un experimentado correspondente de axencias internacionais de noticias -socio do Centro Galego- infórmanos días atrás que a Superintendencia de Saúde a cargo de Ricardo Bellogio estaría traballando na unificación do Sistema Nacional de Saúde "público e privado" co obxecto de garantir unha cobertura máis ampla na Republica Arxentina.
Aínda que non coñecemos os alcances deste proxecto nin as formas en que será implementado, o importante, en razón de comentarios recollidos entre directivos do Centro Galego é que o Hospital ten capacidade dispoñible para satisfacer unha demanda eventual e/ou permanente, sen afectar a atención que demanden os seus asociados.
Aínda non se publicaron ofrecementos que permitan entrever o desexo das súas actuais autoridades consistentes en integrarse ao sistema sanitario deste país, como unha forma de revitalizar o seu funcionamento
Cremos que aínda non se publicaron ofrecementos que permitan entrever o desexo das súas actuais autoridades consistentes en integrarse ao sistema sanitario deste país, como unha forma de revitalizar o seu funcionamento. Haberá quizais que promocionalo á luz do día, empregando as mesmas proporcións de audacia e prudencia e a necesaria cota de habilidade, para non tropezar coa negativa intromisión de coñecidos logradrores nos negocios que poidan proporcionarlles a sanidade pública e privada.
