As beirarrúas e escaparates de Gaza non se parecen en nada aos nosos. Os cristais sementados polo chan e as lastras esparexidas pola praia tampouco
As rúas bombardeadas de Gaza non se parecen en nada ás nosas. As rúas libres de metralla tampouco. As rúas deste recuncho do Mar Mediterráneo foron noutrora centros de celebracións e libres complexos turísticos, que hoxe semella un santuario de entullos dun labirinto de cadaleitos amoreados sen espazo nin tempo para choralos.
Xa ningún distingue a escuridade da luz, que chega en escintileos que son bombas, como o son. Porque ninguén sabe xa o significado do ruído. As sirenas poden anunciar a mesma morte que a munición caída dende calquera punto ou a dos berros de desesperación e frustración. Mentres, renacen as ideas de sereas que dean esperanza e todo bruído cese.
As beirarrúas e escaparates de Gaza non se parecen en nada aos nosos. Os cristais sementados polo chan e as lastras esparexidas pola praia tampouco. Só lembran a fame do ególatra poder, que baleira vidas e alegrías, como os momentos de celebracións. E de entre estes, o Nadal, unha das datas máis animadas en Palestina, onde as fes se unen arredor de luces, igrexas e prazas, que este ano están sombríos.
As rúas de Belén non se parecen en nada ás de Gaza. A area que pode haber non está salitrada, que é do deserto, e o labirinto de rúas está guiado por casas de pedra sen escombro que levan ata a Praza da Natividade, o centro da vila, onde a un lado e outro están a Igrexa da Natividade e a Mesquita de Omar.
O mundo celebra o Nadal, á vez que o berce deste permanece calado, rodeado de incerteza, cemento e metralla
Xa ninguén sae ás rúas neste Nadal. Só as igrexas celebran misas, mais non hai festexos, cancelados, como as visitas e os traballos. E con eles a vida e as súas rutinas e esperanzas. Namentres, o mundo celebra o Nadal, á vez que o berce deste permanece calado, rodeado de incerteza, cemento e metralla.
