Unha das diferenzas tradicionais entre o Mediterráneo e o Atlántico, especialmente no que se refire a Galicia, é a inmensa e permanente capacidade que os galegos temos de dividirnos en polémicas estériles co resultado final de acabar pegándonos un tiro na punta do pé
Unha das diferenzas tradicionais entre o Mediterráneo e o Atlántico, especialmente no que se refire a Galicia, é a inmensa e permanente capacidade que os galegos temos de dividirnos en polémicas estériles co resultado final de acabar pegándonos un tiro na punta do pé. Mentres o plan director do Corredor do Atlántico segue sen pasar da fase de PowerPoint pre electoral, presentado polo ministro de Fomento, o Corredor do Mediterráneo continúa o seu desenvolvemento apoiándose nunha campaña mediática impulsada entre outros polo patrón de Mercadona. É dicir, mentres os empresarios do Mediterráneo apostan e invisten no Corredor do Mediterráneo, os empresarios galegos non desperdician ocasión de alimentar os seus patéticos conflitos case persoais e a súa, xa coñecida e tradicional división, que acaban salpicando a dirixentes políticos, tan inexpertos como ben intencionado. Así que imos deixar as cousas claras.
Primeiro: que o Corredor do Atlántico no seu trazado galego discorra desde A Coruña até a Vigo, Ourense e Monforte, non implica a obrigatoriedade de que os trens do norte teñan que seguir ese trazado, senón que se trata exclusivamente dun deseño estrutural que permite modernizar ao mesmo tempo tres eixos diferentes: o eixo Ferrol/A Coruña - Lisboa/Sines, o eixo Vigo-Ourense-Madrid, e o eixo do interior Ourense-Monforte-O Barco de Valdeorras.
Segundo: os trens procedentes dos portos do norte, obviamente en ningún momento exponse que teñan que dar un rodeo de 200 quilómetros, porque iso non é competitivo dígao quen o diga. Por conseguinte, eses trens, terán que ir necesariamente por Lugo a Monforte. Tanto é así que o Eixo Atlántico hai meses que encargou ao Profesor Miguel Rodríguez Bugarín, catedrático de ferrocarrís da Universidade de A Coruña, un informe que estará finalizado en setembro, sobre a modernización da liña ferroviaria A Coruña-Lugo-Monforte. Informe que foi solicitado por iniciativa do anterior alcalde da Coruña, Xulio Ferreiro, e da Deputación de Lugo, da alcaldesa de Lugo, Lara Méndez, e o alcalde de Monforte, Jose Tomé, xunto co Alcalde do Barco de Valdeorras e presidente do Eixo Atlántico, Alfredo García. Dirixentes todos eles preocupados polo desenvolvemento de Galicia no seu conxunto, que discutían estas cuestións nas reunións do Eixo Atlántico ás que acudían e nas que se buscaban solucións e non se alimentaban polémicas estériles nos medios de comunicación.
Algunhas persoas e algúns sectores, especialmente do ámbito empresarial e da Xunta de Galicia, alimentan a idea, falsa, de que todo depende da inclusión no Corredor do Atlántico como anteriormente alimentaron polémicas falsas sobre os portos nodais
Algunhas persoas e algúns sectores, especialmente do ámbito empresarial e da Xunta de Galicia, alimentan a idea, falsa, de que todo depende da inclusión no Corredor do Atlántico como anteriormente alimentaron polémicas falsas sobre os portos nodais. E iso, na miña opinión, é unha táctica para camuflar a absoluta incapacidade duns e doutros de xerar auténticas estratexias de lobby en defensa dos intereses de Galicia, máis aló de postas en escena preelectorais, baleiras de contido e sen continuidade como a dos “tres tenores”. A integración no Corredor do Atlántico, aínda que é determinante para conseguir o co-financiamento europeo do 50%, non implica en absoluto que o resto das infraestruturas non poidan ser financiadas por outros fondos europeos, máis concretamente polos fondos estruturais. Da mesma maneira que a Saída Sur de Vigo, determinante para constituír un eixo ferroviario Ferrol/A Coruña-Lisboa, non precisa ser integrada no Corredor do Atlántico xa que pode acceder inmediatamente ao mesmo financiamento pola súa consideración de tramo transfronteirizo. Pero claro, buscar escusas culpando a terceiros é un bo mecanismo para desviar a atención da incapacidade de construír proxectos conxuntos de país. A procura de culpables externos sempre foi unha boa coartada para ocultar os erros internos.
Terceiro: se me permiten un consello, creo que sería boa unha acción conxunta de todas as institucións galegas, desde a Xunta até o delegado do Goberno, desde os empresarios até os sindicatos, e desde a FEGAMP até o Eixo Atlántico, para comprometer catro puntos básicos e indivisibles sen os cales Galicia e os seus portos están condenados ao desastre: inmediata presentación do plan director do Corredor do Atlántico por parte do ministro de Fomento; saída a exposición pública do estudo informativo previo da Saída Sur de Vigo antes de que finalice o ano por parte do ministro de Fomento; desbloqueo e impulso do porto seco de Monforte por parte da Xunta de Galicia e modernización da liña Ferrol/A Coruña-Lugo-Monforte, por parte do ministro de Fomento nunha acción que pode ser concertada coa Xunta de Galicia. Todo o demais, e perdoen que llo diga, non son máis que desculpas de mal pagador e serpes de verán para distraer a atención do auténtico problema: o tribalismo, a división e os problemas de orixe persoal que dividen permanentemente a sociedade galega e afástana dos seus auténticos obxectivos.
