Din que o goberno de España, seguindo a tónica dos países nórdicos, prepara unha guía dirixida a toda a cidadanía sobre como comportarse en caso de guerra

Din que o goberno de España, seguindo a tónica dos países nórdicos, prepara unha guía dirixida a toda a cidadanía sobre como comportarse en caso de guerra.

Comprendo mellor que o faga Finlandia dado que comparte unha amplísima fronteira coa Federación Rusa e Putin, a verdade, non inspira moita confianza.

Pero nós? 

Estamos a miles de quilómetros de distancia. Se fósemos un obxectivo militar ruso seriámolo polas bases norteamericanas. E se o conflito fose nuclear, de que valeríanos a ditosa guía?

Cando mozo lembro dúas películas que me impactaron especialmente. Eran de animación.  A primeira foi "Cando o vento sopra" dirixida por Jimmy T. Murakami. A outra tamén é unha película de animación, neste caso para maiores de doce anos, titulada "A tumba dos vagalumes" que estaba dirixida por Isao Takahata

Cando mozo lembro dúas películas que me impactaron especialmente. Eran de animación. 

A primeira foi "Cando o vento sopra" dirixida por Jimmy T. Murakami,

"When the Wind Blows", orixinalmente en inglés, e que foi estreada en Londres en 1987, con música de Roger Waters, o Pink Floyd que cantaba a canción final con David Bowie. 

Era e é unha historia entenrecedora de dous anciáns, un avó e unha avoa que, seguindo o manual, póñense a construír un pequeno refuxio debaixo da escaleira da súa casa.

A outra tamén é unha película de animación, neste caso para maiores de doce anos, titulada "A tumba dos vagalumes" que estaba dirixida por Isao Takahata, de 1988, e que abre cunha frase do protagonista que non esquece, "21 de Setembro de 1945, esa foi a noite en que morrín".

A dúas son obras mestras, as dúas conmocionan, as dúas fannos chorar de emoción. Se non as coñecedes xa estades a tardar en buscalas nalgunha das plataformas de referencia.

É hora de rebelarnos contra o terrible dito, atribuído a Flavio, de "Se vis pacem para bellum" , "se queres a paz, prepara a guerra", para convertelo no que o profesor Mayor Zaragoza tantas veces dinos: "Se vis pacem, para pacem", "se queres a paz, prepara a paz, constrúea, faina contigo mesmo, cos demais" en toda circunstancia e lugar

Ambas as son brutalmente antibelicistas e extraordinariamente humanas. Responden a un momento moi perigoso da coñecida como "Guerra Fría". Hoxe hai investigadores para a paz como Mariano Aguirre que falan de Guerra Fría 2.0, momento especialmente delicado, de risco máximo. Quizais a iso respondan as guías ou manuais que estudan os gobernos remitir á súa cidadanía.

Para que?

Se un día atópoa na miña caixa de correos, devolvereina á remitente, chámese ou non Margarita Robles. Será un acto de rebeldía.

Pero se moitas persoas como eu fan o mesmo estariamos ante unha acción política colectiva.

E se todos e todas as devolvésemos ao seu remitente sería unha auténtica REVOLUCION.

Quizais dirán que é unha acción "buenista". Pode ser.

Pero cal é a mellor resposta á maldade de semellante futuro?

Dicía un bo amigo xa falecido, Vinçent Martínez Guzmán, "Nós os pacifistas somos os realistas".

É hora de rebelarnos contra o terrible dito, atribuído a Flavio, de "Se vis pacem para bellum" , "se queres a paz, prepara a guerra", para convertelo no que o profesor Mayor Zaragoza tantas veces dinos: "Se vis pacem, para pacem", "se queres a paz, prepara a paz, constrúea, faina contigo mesmo, cos demais" en toda circunstancia e lugar.

Ese é o verdadero Manual, a mellor guía...