O Movemento Pensionista sairá á rúa o 12 de febreiro

Manifestación polas pensións no ano 2018 en Vigo CC-BY-SA

No 2015, en plena ofensiva contra as pensións públicas, o goberno de Rajoy pretendeu reducir a súa revalorización anual a só un 0,25%. Este ataque sen precedentes aos pensionistas ergueu un potente movemento, como podemos lembrar, por exemplo, neste enlace da manifestación do 17 de marzo de 20181 que bloqueou eficazmente a aplicación desa mísera suba. De paso, acelerou a caída do goberno de Rajoy.

No 2015, en plena ofensiva contra as pensións públicas, o goberno de Rajoy pretendeu reducir a súa revalorización anual a só un 0,25%. Este ataque sen precedentes aos pensionistas ergueu un potente movemento

Coa loita conseguiuse ese obxectivo e tamén outros, como nos lembraba o Movemento pensionista pouco antes da aprobación da Reforma “Escrivá” (Lei 121/000066, de garantía do poder adquisitivo das pensións e de outras medidas de reforzo da sostibilidade financeira e social do sistema público de pensións) 2

1. Os chamados gastos impropios da Seguridade Social serán asumidos polos Orzamentos Xerais do Estado. En adiante as cotizacións sociais destinaranse ao financiamento das pensións contributivas.

2. Realizarase unha auditoría de ingresos e gastos do sistema desde 1967 a 2020, o que permitirá demostrar que a SS asumiu durante décadas gastos que non lle correspondían, o que facilitou que os partidarios da privatización argumentasen a existencia dunha débeda ficticia.

Mesmo houbo vitorias estratéxicas que, malia todo, están por concretar como: A referencia a que se debe asegurar o actual nivel das prestacións públicas medida pola taxa de substitución da pensión inicial en relación co salario. O recoñecemento do dereito ás pensións de viuvez das parellas de feito, acabando así cunha discriminación que prexudicaba a centos milleiros de persoas. Tamén se abriu a porta á existencia dun complemento ás pensións das persoas con longas carreiras de cotizacións e a relacionar o importe das pensións co SMI.

Manifestación polas pensións no ano 2018 en Compostela CC-BY-SA

O Movemento pensionista conseguiu parar o máis duro da ofensiva neo-liberal. Mais a outra cara desa realidade é que esa ofensiva mantense no fundamental

Estes éxitos son unha cara da realidade: O Movemento pensionista conseguiu parar o máis duro da ofensiva neo-liberal. Mais a outra cara desa realidade é que esa ofensiva mantense no fundamental. Esta primeira reforma deixa pendentes os seguintes problemas 3:

• O IPC empregado non é o interanual acumulado, senón “o IPC medio”, polo que, lonxe de garantir nada, este ano redúcese un 3% o poder adquisitivo das pensións.

• Non eleva as pensións mínimas a niveis de dignidade para eliminar as pensións de miseria e a brecha de xénero.

• Aparece unha nova figura: o Mecanismo de Equidade Interxeracional (MEI) que pretende derrogar o anterior factor de sustentabilidade. Porén, fala de permitir os recortes das pensións cando o consideren necesario. E non se fai nin unha mención á reposición das cantidades que se desviaron da caixa da Seguridade Social para gastos distintos das pensións (gastos impropios).

• Afondan nos recortes das anteriores reformas das pensións: o atraso da idade de xubilación e a ampliación do prazo de cómputo para o cálculo da base reguladora,…

• E moi importante, déixase o terreo preparado para a privatización, para que outra parte do sector público, neste caso as pensións, vaia a ampliar o campo do negocio privado e financeiro.

Os pensionistas vense obrigados a convocar unha xornada de mobilizacións o vindeiro 12 de febreiro. Mobilizacións que na Galiza esta vez serán descentralizadas: En Ribadeo e en Cangas

Non son reivindicacións menores. E haberá que sumarlle as que aparezan na segunda reforma que vai vir. De feito, como vemos, os problemas máis importantes están aínda pendentes. Non nos enganemos, a ofensiva neo-liberal mantense no fundamental: Apropiarse do público depreciando as pensións o máximo posíbel para conseguir a súa privatización, esta vez mediante os plans de empresa, ante o fracaso dos plans individuais.

Por iso os pensionistas vense obrigados a convocar unha xornada de mobilizacións o vindeiro 12 de febreiro. Mobilizacións que na Galiza esta vez serán descentralizadas: En Ribadeo e en Cangas 4.

Goberne quen goberne, as pensións públicas deféndense.

 

Notas

1https://praza.gal/movementos-sociais/milleiros-de-persoas-secundan-as-protestas-polas-pensions-publicas-estamos-xubilados-non-aparvados

2https://www.modepen.org/wp-content/uploads/2021/12/Primeira-valoracion-nova-lei-pensions.pdf

3https://www.modepen.org/wp-content/uploads/2021/12/211217_COMUNICADO-DE-PRENSA-Pensionistas.pdf

4https://www.modepen.org/index.php/2022/02/01/manifesto-da-xornada-de-mobilizacion-estatal-de-pensionistas-do-12-de-febreiro-2022/

Ribadeo acollerá unha das mobilizacións galegas polas pensións © Modepen

Grazas ás socias e socios editamos un xornal plural

As socias e socios de Praza.gal son esenciais para editarmos cada día un xornal plural. Dende moi pouco a túa achega económica pode axudarnos a soster e ampliar a nosa redacción e, así, a contarmos máis, mellor e sen cancelas.