Se non coñeces a Ibai Llanos poderíase dicir que vives noutro mundo. Nun diferente ao meu e ao de millóns de persoas, como mínimo. Ibai é un mozo vasco residente en Cataluña que traballa como streamer, un creador de contido en directo que emitiu xunto ao Kun Agüero e Neymar e que entrevistou a Marc Gasol ou a C Tangana. O caster elabora contido adaptado aos novos tempos e plataformas. De feito, a maior parte do seu traballo pódese ver en Twitch, a aplicación de streaming propiedade de Amazon. 

A rede converteuse nun lugar de actividade gregaria, onde trolls e persoas reais comparten espazo e trincheira. O debate foi desterrado en favor da descualificación, a campaña negativa e a política de bandos

Recentemente, por mor dunha polémica sobre que creador era o máis seguido nesa plataforma (en competencia con AuronPlay e O Rubius), Ibai criticou o alto nivel de acritude que se respira nas redes. Quixo deixar claro, de maneira moi vehemente, que a el lle parece xenial o contido que outros producen e que non é o seu obxectivo competir a través das estatísticas. Unha mostra de xogo limpo nunha época na que cotiza o enfrontamento entre seguidores; entre fandoms.

A espontaneidade da súa intervención causou moitos comentarios no twitter. Un seguidor arxentino, Lucas Requena, recolleu o clip e compuxo unha canción titulada “Toxicidade fóra, mala vibra fóra”. Un documento que me parece sublime -e que vai moito máis alá do mundo gamer ou streamer-. O vídeo, con máis de 1 millón de visitas, pódese ver nesta ligazón.

Preguntarédesvos por que falo de Ibai Llanos e do éxito viral do momento. En primeiro lugar, é evidente que hai que destacar a importancia dos creadores de contido como un fenómeno que chegou para quedar. Non é unha cuestión menor, senón unha realidade que se consolida -da man dos problemas xeracionais da televisión tradicional-. Ademais, interésame a mencionada toxicidade das redes sociais. Moitos estrañamos o antigo twitter, onde era posible conversar con persoas interesantes que en rara ocasión poderías coñecer sen a existencia dese medio. En cambio, hoxe todo é diferente. 

A rede converteuse nun lugar de actividade gregaria, onde trolls e persoas reais comparten espazo e trincheira. O debate foi desterrado en favor da descualificación, a campaña negativa e a política de bandos. Neste sentido, nos últimos anos os algoritmos xogaron a favor das forzas capaces de conseguir liderar debates, en negativo, que os benefician. O rol de Facebook ou Whatsapp nas vitorias de Trump e Bolsonaro é indubidable. 

Cataluña celebrará eleccións parlamentarias o próximo 14 de febreiro de 2021. O procés foi un momento político de incrible efervescencia, que animou a múltiples colectivos e individuos a sumarse ás redes sociais e a politizarse a través da interacción cos perfís de partidarios e detractores das súas ideas. Iso puxo a Twitter no centro da conversación, magnificando a súa importancia e ofrecendo unha visión parcial da axenda pública. Na actualidade, se un catalán le os xornais, ve a televisión ou se informa en Twitter, percibirá realidades tremendamente diferentes. Polarizar, dito en poucas palabras, é aínda máis sinxelo nas redes que a través dos medios tradicionais. 

Os actores políticos na rede, desde o máis pequeno troll á canle de youtube de Pilar Rahola, teñen a responsabilidade de xerar un debate adulto e informado. En cambio, atopámonos como a cultura da cancelación e o corrosivo das redes instálase tamén no ámbito político. A Política, en maiúsculas, debería pregoar aquilo de Ibai: toxicidade fóra, mala vibra fóra

Non querería sumarme a aqueles que demonizan o progreso e que din “Non ao 5G” do mesmo xeito que en tempos pretéritos dirían “Non á roda”. As redes -e todo o que crea internet- son un elemento fundamental da nosa sociedade. Na campaña catalá seguramente veremos a candidatas e candidatos promovendo o seu discurso en Twitch, indo máis aló da emisión en directo de Instagram, tan popular este 2020. Pero por este motivo debemos pedir a cidadáns e a responsables políticos que desterren a toxicidade e o negativo das redes sociais. A mensaxe, as estratexias e o esforzo comunicativo teñen que versar sobre o contido das políticas a desenvolver nun contexto de crise sanitaria e económica.

Os actores políticos na rede, desde o máis pequeno troll á canle de youtube de Pilar Rahola, teñen a responsabilidade de xerar un debate adulto e informado. En cambio, atopámonos como a cultura da cancelación e o corrosivo das redes instálase tamén no ámbito político. A Política, en maiúsculas, debería pregoar aquilo de Ibai: toxicidade fóra, mala vibra fóra.