O Consello da Cultura Galega vén de incorporar á súa web especial dedicada a Ricardo Carvalho Calero un conxunto de 23 cartas que o autor homenaxeado no Día das Letras deste anos cruzou con Valentín Paz-Andrade, con Luís Seoane e con Xosé María Álvarez Blázquez ao longo da súa vida. Este epistolario abrangue dende os anos 30 ata finais da década dos 70 e nas misivas revélase a amizade que uniu ao ferrolán cos restantes persoeiros. O CCG xa publicara as 167 cartas cruzadas con Otero Pedrayo, ademais doutros materiais.
Nunha carta a Seoane descríbese a si mesmo como un “un home envellecido e malencólico, pantasma de sí mesmo, supervivinte doutros tempos i estrano nístes”
Estas cartas amosan o lafo máis íntimo de Carvalho Calero. Por exemplo, nunha delas, remitida a Luís Seoane, confésase “sentimental como eu son segredamente” e descríbese a si mesmo como un “un home envellecido e malencólico, pantasma de sí mesmo, supervivinte doutros tempos i estrano nístes”. De igual xeito, afirma que "a miña soedade interior non é pra cultivar en mín unha sociabilidade que nunca poseín en grao sobresaliente. O certo é que a túa muller e ti deixáchedes na miña lembranza o mellor dos recordos; e María comparte enteiramente istes sentimentos. Sempre vos consideraremos dous irmáns, e onde queira que voltemos a nos ver, será pra nós un grande contento vervos".
Carvallo Calero revela a represión sufrida durante o franquismo e trasládalle a Seoane que “só a resurreición do pasado, na persoa dos vellos amigos apertados dempóis de longa ausencia, torna a infundir algún quentor na miña friaxe”
Nas misivas Carvallo Calero revela a represión sufrida durante o franquismo e trasládalle a Seoane, despois de pasaren unha fin de semana xuntos, que “só a resurreición do pasado, na persoa dos vellos amigos apertados dempóis de longa ausencia, torna a infundir algún quentor na miña friaxe”.
Nas cartas percíbese a fonda amizade que os une e falan, entre outros temas, da oposición como catedrático de Lingüística e Literatura Galega na Universidade de Santiago que gañou Carvalho Calero e da que Seoane soubo por Ramón Piñeiro. Tamén do esvaemento da colectividade galega de Bos Aires, e, por suposto, de literatura, do último libro de Ramón Cabanillas e do gran proxecto de Carvalho Calero, a súa “Historia da literatura galega contemporánea”.
Con Xosé María Álvarez Blázquez intercambia poemas e referencias bibliográficas
No epistolario con Valentín Paz-Andrade podemos ver os pormenores da preparación dun mitin en Ferrol, pero tamén de aspectos máis persoais, como a preocupación de Carvalho Calero polo seu amigo, que acababa de ter un accidente.
Máis numeroso é o epistolario que se conserva con Xosé María Álvarez Blázquez, no que intercambian poemas, referencias bibliográficas e información no gran proxecto de Carvalho Calero, a quen Álvarez Blázquez lle agradece que o propuxera para ingresar na Real Academia Galega. No marco dese arquivo tamén aparece unha carta con Xosé Luís Lomba Alonso.
Epistolario con Otero Pedrayo
As 167 cartas con Otero Pedrayo corresponden a un período que vai de abril de 1949 a outubro de 1974 e permitíronnos coñecer a amizade entre as dúas figuras
Hai unhas semanas o Consello da Cultura Galega botou a andar un sitio web que ofrece información biográfica, fotografías e audios do homenaxeado e 167 cartas cruzadas con Ramón Otero Pedrayo. É un dos epistolarios máis completos que se conservan e as cartas son case a partes iguais dos dous correspondentes (85 de Otero a Carballo, que están nos fondos do Parlamento de Galicia, por depósito familiar, e 82 de Carvalho a Otero, que están na Fundación Penzol, por disposición testamentaria). Corresponden a un período que vai de abril de 1949 a outubro de 1974 e permitíronnos coñecer a amizade entre as dúas figuras, o seu sentido de país e os proxectos comúns.