Mario Regueira

Unha ducia de retos da cultura galega en 2013

Levamos pouco máis dun mes de ano e xa son visibles, na rúa e no Parlamento, conflitos ao redor da lingua das artes escénicas e mesmo sobre o recoñecemento institucional da figura de Rosalia de Castro. A cultura galega sofre a crise e os recortes e, á marxe das cuestións económicas, enfronta ou debe enfrontar numerosos retos que afectan á súa estrutura e futuro. O achegamento ao espazo lusófono, os retos da edición dixital ou a profesionalización e internacionalización das nosas industrias culturais agardan por respostas.

  1. 01

    Recuperar o espazo dos medios galegos

    Tras a dobre mordida da crise política e da económica, os medios galegos enfrontáronse ao momento máis duro da súa historia recente. O bo de 2012 foi ver como a implicación colectiva podía dotarnos outra vez do dereito á información na nosa lingua, un exercicio de forza común que non debera ser subestimado. O camiño que queda por diante é lograr a consolidación dos novos proxectos e apostar pola recuperación paulatina do espazo perdido.

  2. 02

    Fomentar a imaxe internacional da literatura galega

    Algo se ten andado, pero até agora a nosa literatura pasa por ser unha completa descoñecida fóra de determinados círculos académicos. Conseguir que a literatura galega sexa parte da construción da nosa imaxe no estranxeiro e que conforme un pasaporte inmaterial para toda a galeguidade é un reto necesario, que ademais non debera resultar demasiado difícil.

  3. 03

    Asegurar un futuro ás librarías

    Negocios culturais como as librarías atópanse hoxe na encrucillada dos tempos, ameazadas polas grandes multinacionais dun lado e polo principio do declive do papel como formato polo outro. É necesario potenciar o seu valor aló onde seguen a ser imprescindíbeis para a sociedade: espazos de intercambio e difusión de ideas que fomentan a cohesión cultural e o debate. Galiza non pode renunciar aos novos tempos, pero tamén non pode permitirse perder nin unha libraría máis.

  4. 04

    Non deixar esmorecer as traducións á nosa lingua

    A pesar de que o entusiasmo de pequenos proxectos e o compromiso constante dalgunha das grandes editoras fixo que pasase case desapercibida para o público, a crise tamén chegou ao campo da tradución. A supresión das axudas por parte da Xunta ameaza o que segue a ser unha das dimensións máis importantes de calquera cultura.

  5. 05

    Consolidar eventos de difusión cultural

    Eventos como o Culturgal viñeron demostrando nos últimos anos que a cultura galega non só ten capacidade para atraer o público, senón que segue a ser rendíbel economicamente. Agora chegou a vez de reforzar outras citas como as Feiras do Libro e seguir abrindo camiños para que sociedade se atope de novo coa súa cultura.

  6. 06

    Encarar a fenda dixital do libro galego

    Por volta do 2009 a cultura galega pareceu descubrir de golpe o libro dixital e tivo unha breve efervescencia nese sentido. Dende aquela pouco se ten avanzado nese campo e as reticencias da maior parte das editoras a encarar esa dimensión do libro, unidas a conceptos fechados en canto a dispoñibilidade e formatos, poden volverse contra elas nos vindeiros anos.

  7. 07

    A eterna cuestión do voluntarismo

    Cada vez máis lonxe das expectativas razoábeis da maior parte dos actores da nosa realidade cultural, se cadra non sería mala idea recuperar a idea da profesionalización de moitos dos traballos asociados á súa existencia. É necesaria unha actitude consciente que permita a creación de novos modelos de retribución, axeitados a un contexto no que a alianza coas políticas restritivas na distribución de contidos xa se revelou como un enorme erro.

  8. 08

    Aproveitar as oportunidades abertas que ofrece a lusofonía

    Se cadra resultaría inxenuo agardar unha solución ao conflito normativo que pase sen traumas por calquera das solucións maximalistas que ofrecen os distintos bandos. Porén, é un feito indiscutíbel que a proximidade/identidade da lingua portuguesa coa falada na Galiza abre un caudal de augas limpas das que a nosa cultura podería beber até fartar en lugar de botar tímidos grolos como até agora. Fomentar e aproveitar sen complexos as relacións culturais co espazo lusófono é un dos retos pendentes da nosa cultura. De sempre, pero se cadra máis urxente conforme pasan os anos.

  9. 09

    Manter o nivel do Día das Letras

    Non cabe dúbida de que a Academia non atravesa polo seu mellor momento de imaxe, pero se hai que recoñecerlle algo é que nos últimos anos fixo rexurdir o Día das Letras como unha festa popular de celebración da cultura capaz de calar no adormecido tecido social. Manter o nivel acadado nestes anos é o menos que se lle pode pedir a unha institución que sen dúbida debera facer autocrítica e tratar de mellorar moitas outras cousas.

  10. 10

    Superar o abandono institucional das artes escénicas

    A loita comezou a principios de febreiro, e seguramente será longa e dura. Como case todos os outros eidos culturais, as artes escénicas acusan un abandono por parte da Xunta que ameaza o seu futuro e a súa viabilidade. Irónico, pero tamén particularmente acaido que o conflito xurda ás portas do ano de Roberto Vidal Bolaño, icona e loitador incansábel polo futuro do teatro galego.

  11. 11

    Máis e mellores críticas

    A pesar de que unha parte importante da difusión e do traballo de visibilidade corre a cargo de persoas que dedican á crítica, este labor leva tempo a precisar dun proceso de autorreflexión. A imprescindíbel delimitación entre crítica literaria e filolóxica, ou a tendencia a un entusiasmo autoafirmativo, por veces enormemente afastado da realidade, seguen a ser algúns dos problemas clásicos, aínda a procura de solucións.

  12. 12

    Non volver saír á rúa pola lingua

    Non ter que saír á rúa para defender a lingua galega implica, como pouco, conseguir que o goberno da Xunta respecte a lexislación e que abandone as campañas de hostilidade contra un dos bens culturais que ten a obriga de defender e promocionar. Tamén deberían cesar os trasnoitados ataques uniformizadores que proceden do goberno central. 2013 comezou xa cunha manifestación por un dereito básico. Non ter que repetila sería a maior mostra de éxito colectivo".