O PP de Pablo Casado cedeu ante Vox e ofreceulle un compromiso para achegar axudas aos homes que sufran "violencia doméstica". Dende que Vox comezou a facer campaña contra as leis para erradicar o que eles chaman "ideoloxía de xénero", o líder do PP evitou en varias ocasións referirse á violencia machista como tal. O día 3 de xaneiro, Casado referiuse á nova asasinada polo seu mozo en Cantabria como "a primeira vítima de violencia doméstica deste ano".
O PP de Pablo Casado cedeu ante Vox e ofreceulle un compromiso para achegar axudas aos homes que sufran "violencia doméstica"
Entre 2008 e 2016, máis de 500 mulleres e 67 homes foron asasinados polas súas parellas ou exparellas. Ata que se implantou a Lei de Violencia de Xénero en 2004, co goberno de José Luís Rodríguez Zapatero, en España xulgábase a violencia contra as mulleres por parte das súas parellas ou exparellas baixo o paraugas da violencia doméstica ou familiar que agora pretenden recuperar Casado e Abascal. María Durán Febrer, vicepresidenta da Asociación de Mulleres Xuristas Themis, lembra que lograr esa denominación foi un "cabalo de batalla": "Na violencia doméstica non hai unha carga histórica de dominación e crenza de poder sobre a muller. Esa é a diferenza".
Desde ese ano 2004, o consenso para que se lle chame violencia de xénero foise ampliando, e de feito desde o feminismo hai voces -tamén o defendeu Podemos desde a súa creación- que avogan por que o termo que se xeneralice sexa violencia machista. Tamén para que se amplíe o concepto á violencia exercida fóra da parella. En 2015, Ciudadanos fixo un intento no seu programa electoral de eliminar as penas específicas por violencia de xénero que tivo que retirar de cara aos comicios do 26X de 2016.
A violencia doméstica xa está protexida
A violencia doméstica é aquela que se produce nunha contorna de convivencia entre os membros dun núcleo familiar. Durán Febrer lembra en conversa con eldiario.es que ese tipo de violencia contra os homes xa está protexida polo Código Penal: o artigo 173.2 refírese a aquel que "habitualmente exerza violencia física ou psíquica sobre quen sexa ou fora o seu cónxuxe ou sobre persoa que estea ou estivese ligada a el por unha análoga relación de afectividade aínda sen convivencia" ou sobre unha persoa coa que teña "calquera outra relación pola que se atope integrada no núcleo da súa convivencia familiar", con especial foco en persoas vulnerables por ser dependentes.
A violencia de xénero, segundo a describe o Instituto da Muller, "foi e segue sendo unha das manifestacións máis claras da desigualdade, subordinación e das relacións de poder dos homes sobre as mulleres". "Baséase e exércese pola diferenza subxectiva entre os sexos. As mulleres sofren violencia polo mero feito de ser mulleres", continúan. A ONU tamén se centra especificamente na violencia contra a muller, e estima que o 35% das mulleres de todo o mundo sufriu violencia física e/ou sexual por parte dun compañeiro sentimental ou violencia sexual por parte doutra persoa distinta ao seu compañeiro sentimental.
Búscase "ocultar a violencia contra as mulleres entre outras violencias" e "ocultar a construción do machismo e esa normalización que existe detrás dela"
Por iso, volver apostar por mesturar termos, en opinión de Durán Febrer, sería "encubrir as cifras que custou tanto evidenciar. Volver telo como algo que queda na contorna da familia". Tamén o explica así nun extenso artigo Miguel Lorente, forense e exdelegado do Goberno para a Violencia de Xénero. Para el, o primeiro problema que supuña englobar a violencia machista dentro da doméstica é que, antes de 2004, "moitos dos homicidios de mulleres en parellas sen convivencia -mozos ou ex parellas- non se contabilizaban". Eses argumentos, escribe, forman parte de "estratexias" do machismo para manter o seu "status e privilexios".
Hai dúas consecuencias de recalcar a idea de que "toda violencia é violencia” e que “os homes sofren violencia", incide Lorente. O primeiro, "ocultar a violencia contra as mulleres entre outras violencias para que non se coñeza ben a súa dimensión e consecuencias, tal e como sucedía en 2003 antes da LIVG". O segundo, "ocultar a construción do machismo e esa normalización que existe detrás dela. Falar de violencia doméstica ou familiar, ademais de mesturar e confundir as distintas violencias, sitúa o problema no escenario -ese ambiente familiar ou doméstico- en lugar de facelo na construción de xénero que dá lugar á violencia contra as mulleres".
En 8 anos houbo só 79 denuncias falsas (o 0,0075%)
Por outra banda, Durán Febrer tamén se refire ao argumento das denuncias falsas. Ao longo do 2016, a Fiscalía non probou que se producira ningunha no ámbito da violencia de xénero. Nos 8 anos anteriores, das 1.055.912 denuncias presentadas só en 79 casos houbo sentenzas por denuncia falsidade (o 0,0075 %). O que lembra a vicepresidenta de Themis é que esa cifra, ademais de mínima, é "ínfima en relación coas denuncias falsas sobre accidentes de tráfico ou sobre obxectos ou inmobles asegurados. É dicir, son moitas máis as denuncias falsas cando hai que cobrar da compañía de seguros que por violencia de xénero".
