O papa Bieito XVI anunciou este luns que deixa o pontificado o próximo 28 de febreiro pola súa "idade avanzada " e por sentir que lle falta o vigor para seguir no cargo. O Papa, de 85 anos, fixo o anuncio durante un consistorio que celebrou no Vaticano para fixar as datas nas que serán proclamados novos santos.

O Papa renuncia pola súa "idade avanzada" e pola "falta de forzas" para exercer o seu cargo

O Papa, de 85 anos e que abandona logo de menos de oito anos, afirmou que "despois de examinar ante Deus reiteradamente" a súa conciencia, chegou á "certeza de que, pola idade avanzada", xa non ten "forzas para exercer adecuadamente o ministerio petrino".

O papado de Bieito XVI non estivo exento de polémicas, como as que o acompañaron xa nos primeiros días con motivo da súa avanzada idade. Os seus pecados poden resumirse en sete:

1. Un currículo inquisitorio

En 1981, Xoán Paulo II, a denominación papable de Karol Wojtila, elixe a Joseph Ratzinger prefecto da Congregación para a Doutrina da Fe, o organismo que vixía e persegue toda sombra de heterodoxia na Igrexa católica. É unha do nove Congregaciones máis antigas e o seu nome anterior mostra da mellor forma o obxectivo co que a creou Pablo III en 1542: Sacra Congregación da Romana e Universal Inquisición. Na propia páxina web do Vaticano aseguran que naceu "para defender á Igrexa das herexías". Esta definición transformouse varios anos máis tarde, en 1988, para quedar nunha explicación bastante máis ambigüa: "A tarefa propia é promover e tutelar a doutrina da fe e a moral en todo o mundo católico. Por esta razón, todo aquilo que, dalgunha maneira toca este tema, cae baixo a súa competencia".

Os 23 anos de Ratzinger á fronte da Congregación para a Doutrina da Fe e a súa amizade con Wojtila situárono nas quinielas para converterse no novo Papa tras a morte deste último. Os seus maiores críticos apuntaban, no entanto, á súa elevada idade e ao seu carácter continuista das políticas de Xoán Paulo II, e crían que era o momento para apostar por un Papado máis reformista que poderían conducir outros cardeais como o nixeriano Franzis Arinze ou o hondureño Óscar Andrés Rodríguez Maradiaga.

Aínda que finalmente aceptou, Ratzinger non buscaba converterse en Papa. Teólogo, á súa idade xa pensaba en retirarse e dedicarse enteiramente ao estudo. De feito, tras a súa elección chegou a declarar: "Até certo punto, díxenlle a Deus: 'Por favor, non me fagas isto'. Evidentemente, non me escoitou".

2. Falta de vixilancia nos casos de pederastia

Durante o seu Papado, Ratzinger tivo que facer fronte a pode que o maior terremoto dentro da Igrexa: os casos de pederastia de distintos sacerdotes. De feito, Bioito XVI non só tivo que lidar co que cometeran terceiras persoas, senón con feitos que el mesmo cometera.

En 2010, o xornal The New York Times destapou que o Vaticano encubrira os abusos do sacerdote Lawrence C. Murphy a 200 nenos xordos en EEUU. Ratzinger, entón prefecto da Congregación para a Doutrina da Fe, non fixo nada tras recibir unha carta do propio Murphy: "Só quero vivir o tempo que me queda na dignidade do meu sacerdocio", dicía a misiva.

Ese mesmo ano sóubose ademais que durante a súa etapa como arcebispo de Munich e Freising, Ratzinger autorizou que un sacerdote que abusara de menores e que fora expulsado do bispado de Essen continuase o seu labor pastoral. Todo isto provocou que uns avogados alemáns presentasen ante o Tribunal Penal Internacional da Haia unha demanda por crimes contra a Humanidade por ocultar os abusos sexuais. Por iso, Ratzinger terminou recoñecendo que o Vaticano non fora "vixiante, veloz e decisivo" no que aos abusos sexuais refírese.

"A SIDA non se pode resolver con eslóganes publicitarios nin coa distribución de preservativos, que só aumentan os problemas", dixera

3. Negar a protección por dogma

Nunha xira que realizou por África, o até hoxe Papa asegurou que o problema da SIDA "non se pode resolver con eslóganes publicitarios nin coa distribución de preservativos, que só aumentan os problemas". "A única vía eficaz para loitar contra a epidemia é a humanización da sexualidade", engadiu.

4. Nin un paso atrás contra a homosexualidade

"Oposto ao ben común". É o que opina Ratzinger do matrimonio homosexual. Durante unha viaxe a Fátima, Benedito XVI afirmou que o único matrimonio respectable é o " indisolubre entre un home e unha muller". Nesa mesma liña, en xaneiro do ano pasado asegurou que o matrimonio entre persoas do mesmo sexo supón unha ameaza grave contra a familia tradicional que potencian.

Tamén en África, ademais, Ratinzger deu a súa bendición á presidenta do Parlamento de Uganda, Rebecca Kadaga, que no seu día defendeu endurecer o tratamento penal da homosexualidade e até contemplaba a pena de morte nalgúns casos. Noutra ocasión mostrouse contrario á a Lei de Igualdade do Goberno británico que prohibe a discriminación laboral dos homosexuais.

Bieito XVI mostrouse radicalmente en contra do matrimonio homosexual, da eutanasia e do aborto

5. Crerse con dereito a elixir a vida dos demais

Do mesmo xeito que o matrimonio homosexual, Ratzinger opina que o aborto é contrario ao "ben común". Nunha das súas visitas a España, o pontífice atacou aos defensores do aborto e acusounos de crerse "deuses" aos que lles gustaría "decidir quen é digno de vivir ou pode ser sacrificado en aras doutras preferencias".

Para el, o aborto é un "mal intrínseco do que todas as persoas deben tomar conciencia". É, na súa opinión, "a inxustiza máis grave, porque suprime a vida humana nacente".

O Papa chegou a atacar a Segunda República durante unha visita a España

6. Impedir a morte digna

A eutanasia ou morte digna é, para o ex papa, "un dos síntomas máis alarmantes da cultura da morte que avanza na sociedade do benestar". Non comprende ademais o termo morte digna, xa que opina que é unha "falsa solución ao sufrimento impropia do ser humano". Nunha entrevista cando era cardeal, afirmou: "Eutanasia é matar a un home e ser matado non é unha morte digna". "Só a morte natural é morte digna", defendeu.

7. O medo a perder

Nunha das súas visitas a España, Ratzinger non perdeu a ocasión de atacar a II República española. Fíxoo ao sinalar que en España "naceu unha laicidade, un anticlericalismo, un secularismo forte e agresivo como se viu na década dos anos trinta".