Só polas Diadas. Miguel mobilizouse os últimos anos só polas Diadas. Ata o pasado mércores. Con preto de 70 anos, Miguel almorzou a mediados desta semana coas detencións de catorce altos cargos da Generalitat. Indignado, chamou a tres amigos e baixaron á rúa. Pasaron máis de doce horas ante a sede da Conselleria de Economia. "Nin pola Diada, tantas horas", ri ao día seguinte ante o Arc de Triomf. Como el e os seus amigos, foron miles os que se manifestaron por primeira vez fóra do 11 de setembro polo dereito a decidir.

A operación do Estado contra o 1-O que se xestou este mércores fixo escalar a mobilización

A operación do Estado contra o 1-O que se xestou este mércores fixo escalar a mobilización. Persoas de todo tipo protestaron de forma masiva e pacífica. A espontaneidade das primeiras horas ante a sede da Conselleria de Economia da Generalitat lembrou mesmo á Diada de 2012, a que desbordou toda previsión, rompeu moldes e deu o disparo de saída ao Procés. A rúa volveu dar un empurrón ao independentismo. Desta vez, o pastiche cobrou vida baixo unha consigna inequívoca: "Votarem".

Desta vez, o pastiche cobrou vida baixo unha consigna inequívoca: "Votarem"

A pesar do conflitivo do día, un mércores laborable, co paso das horas a intersección de Rambla  de Catalunya e Gran Via converteuse nun formigueiro. Os primeiros en chegar, os maiores e os mozos. Ao mediodía xa eran miles -de todas as idades- os que saíran do traballo e se concentraran ante a Conselleria.

Hóuboos que mesmo se achegaron á hora para comer e, tras contemplar a protesta, xa non volveron ao choio. Marc, de 27 anos, está a favor da independencia pero non asistira a manifestacións en favor da secesión, como as últimas Diadas. Desta vez foi diferente. "Hai que responder na rúa", aseguraba o mozo. Mentres pronunciaba as palabras, Marc desentoaba no seu grupo: non levaba ningunha senyera nin camisola do 'si'. O  outfit xeral estes días de protesta en Barcelona.

Sen querelo, o 20 de setembro converteuse nunha nova imaxe para lembrar en Catalunya

A chamada da ANC e de Òmnium Cultural á mobilización converteu en intransitable a concentración á primeira hora da tarde. Sen querelo, tras a 'Vía Catalá' (2013), o 'V' (2014), a protesta na Meridiana (2015) e a manifestación descentralizada (2016), o 20 de setembro converteuse nunha nova imaxe para lembrar. Así o recolleu a prensa internacional. As protestas en Barcelona tiveron réplicas en varias cidades catalás e tamén recibiron solidariedade desde Madrid.

Coa entrada en escena da ANC e Òmnium chegou a organización, e os voluntarios. E as ensaladas e as augas. E a megafonía. E Txarango e a súa  canción pola independencia. Só cando os presidentes das devanditas entidades decidiron desconvocar a protesta, xa entrada a madrugada e co obxectivo de seguila ao día seguinte ante a sede do TSJC pola liberación dos altos cargos da Generalitat, houbo algo de descontrol.

O tres coches da Garda Civil que durante o día luciron con caraveis e adhesivos de "democracia", na noite acabaron cos vidros rotos. Por iso, a Fiscalía tachou a Iñaki, aos seus amigos, a Marc, e aos miles de concentrados baixo o "votarem", de "turba". E considerou estes feitos como sedición. Cara ás 2 da mañá, e coa policía que elaborara o rexistro da sede dentro, os Mossos cargaron puntualmente para dispersar a concentración, que morreu totalmente coas primeiras luces do día.

O signo da segunda noite foi ben diferente. Xa ante as portas do TSJC, ata 60 tendas de campaña montaron garda improvisada

O signo da segunda noite foi ben diferente. Xa ante as portas do TSJC, ata 60 tendas de campaña montaron garda improvisada. Houbo máis xente nova. O mesmo pasou durante o día, que ata 20.000 persoas -con cara máis de nenos- secundaron as entidades soberanistas. Chegaron a Barcelona desde máis poboacións que o primeiro día.

"Non podemos votar, pero algunha cousa queremos facer", din os máis novos, moi protagonistas nas mobilizacións

Mozos universitarios a maior parte, pero tamén aínda máis tenros de bacharelato e instituto. Este foi o caso dos alumnos de ESO do Instituto Vila de Gràcia, que -como moitos dos que acudiron o xoves- falaron coa directora e o profesorado, ademais de cos seus pais, para sumarse á protesta. "Onte [polo mércores] tivemos un exame e non puidemos ir á Gran Vía. Non podemos votar, pero algunha cousa queremos facer", destacaba Emma, xunto a un nutrido grupo de compañeiros. "Querémonos facer ouvir igual", engadía María.

Intercambios xeracionais

As músicas e os eslógans xogaron un papel fundamental nos actos da última semana. A mestura de idades levou a intercambios bidireccionais entre os concentrados. Así, os máis maiores volveron cantar  La gallineta de Lluís Llach, como xa fixeran nas últimas rabexadas do franquismo; miles de persoas nadas máis aló de 1975 tamén entoaron a mítica canción antirrepresiva do agora deputado de Junts pel Si. Els segadors tamén se converteu no fío musical da capital de Catalunya as últimas horas.

A cambio, os máis novos regalaron novas consignas ás xeracións anteriores. Lluïsa, de 61 anos, clamaba este xoves por primeira vez, e xunto á súa neta (brazos no alto), "els carrers serán sempre nostres" (as rúas serán sempre nosas), un cántico emblema da esquerda anticapitalista na cidade. Tamén se converteron en transversais os eslógans contra a policía: "Fóra as forzas de ocupación", para a Garda Civil; "Non merecedes a senyera que levades", para os Mossos d'Esquadra.

A mestura de xeracións converteuse no grande activo das entidades soberanistas e do Govern para conservar a imaxe pacífica do dereito a decidir de cara ao exterior

Esta mestura converteuse no grande activo das entidades soberanistas e do Govern para conservar a imaxe pacífica do dereito a decidir de cara ao exterior. Está por ver canta desta transversalidade pode perdurar co paso das horas. Tras a liberación dos altos cargos detidos o mércores, a ANC deu por desconvocada este venres a concentración en Arc do Triomf. Polo que son os mozos os que volven ter a batuta da protesta a estas alturas: uns 400 universitarios ocupan o edificio antigo da Universidade de Barcelona.

"A revolución dos sorrisos", transversal e pacífica, foi entendida polo Estado como un motivo de preocupación en materia de seguridade

Sexa como for, está previsto que as concentracións sigan nos próximos días. As entidades independentistas volveron convocar manifestacións este mesmo domingo. Esta vez deslocalizadas: nas prazas de cada pobo. Ese foi precisamente o gancho polo que o Ministerio de Interior tomou o control dos Mossos. "A revolución dos sorrisos", transversal e pacífica, foi entendida polo Estado como un motivo de preocupación en materia de seguridade.