Budiño chega ao escenario da Sala Capitol de Santiago de Compostela cos deberes feitos. Os concertos son os que lle dan sentido a todo para o músico de Moaña, que se rodea de amizades para presentar as cancións do disco Branca Vela con todo o fulgor. Cunha banda formada por Tania Caamaño, Andrés Boutureira, Inés Salvado e Fran Barcia, este xoves 27 de febreiro tamén subirán ao escenario Guadi Galego, De Vacas e Julián Hernández, de Siniestro Total. Este espectáculo marca un novo capítulo na traxectoria de Budiño, que volve embarcarse nunha xira que este ano o levará fóra da Península, retomando a boa costume de compartir a música galega máis alá.

Este xoves presenta en Compostela un novo espectáculo con convidadas especiais, que durante o ano levará a máis escenarios do país?

É un espectáculo novo onde a base principal é o disco Branca Vela, pero con moitos matices e rebuscando cancións que tiña doutros discos para recuperalas e introducilas neste repertorio, brancavelizalas dalgunha forma. Levamos meses preparando estes concertos, onde o vídeo ten unha parte moi importante, así como a posta en escena e o deseño de vestiario. A verdade é que estivemos traballando ben en todos os detalles e penso que a xente o vai gozar bastante.

Cre que é cada vez máis importante que os concertos sexan espectáculos?

Eu creo que si, ademais é algo co que levo traballado moito tempo. Hai máis de quince anos xa levabamos vídeo-creación en directo, pero con sistemas que non estaban tan preparados coma hoxe en día, que se pode facer unha moi boa programación. Agora as técnicas son moito mellores, mais ese traballo que vén de atrás tamén nos permite elaboralo con maior calma e exactitude.

Como é esa colaboración, que vén de tan lonxe, con Guadi Galego, e a alianza con De Vacas?

Con Guadi teño unha relación moi especial de moitos anos, coñecémonos desde a adolescencia. Empezamos practicamente xuntos. Ademais, faltábanos presentar o disco Branca Vela con convidados, que non se puido facer antes. Guadi participa no disco e as De Vacas tamén, entón, que mellor sitio que Compostela, a nosa segunda casa, para presentalo. Admiro a Guadi como amiga, compositora, música e letrista excelente e as De Vacas tiñan que estar porque a canción Fonte de Amorar fíxena para elas.

"É moi especial ter diferentes xeracións colaborando nun proxecto tan chulo"

Se cadra chama máis a atención a presenza de Julián Hernández no escenario.

Con Julián úneme unha amizade tamén de moito anos e cando empezamos a elaborar o espectáculo decatámonos de que había 25 anos que Siniestro Total me convidara a gravar Miña terra galega en directo, no parque de Castrelos en Vigo. Así que tocaba devolverlle a pelota a Julián, tocábame a min convidalo esta vez para cantar xuntos Miña terra galega, que xa é como un himno e parece que forma parte do noso ADN como galegas e galegos. Creo que vai ser un momento ben bonito e especial.

Parece que o concerto na sala Capitol vai ser toda unha travesía, non si?

Pois si, case como unha viaxe á adolescencia. Branca Vela nace coa idea de retomar os meus primeiros contactos coa música, que foron a través da música tradicional, e o código do disco é o son da música tradicional aínda que son composicións miñas. Despois xa vén o contacto co rock pouco a pouco.

Neste momento, no que o ese código da música tradicional está tan presente a través de diferentes estilos, como o vive? Sobre todo, sendo un dos artistas que o tivo moi presente desde o comezo.

Estamos vivindo un momento moi doce na música galega, recuperando ese código do tradi. Eu estou moi feliz de ver como a xente nova está conseguindo levar a un público máis novo aos concertos. É un labor que levan feito mulleres como Mercedes Peón, Leilía ou Guadi. Son moitos os grupos que plantaron a semente para que a nosa música estea onde está agora.

En realidade, nos seus concertos sempre hai público de todas as idades. Considérao unha conquista?

Os que xa temos unha idade agradecemos que esa xente que te seguía hai vinte anos volva querer verte, ademais a xente nova que escoita falar de nós e que se achega a vernos déixanos moi felices. Temos unha banda chea de novos talentos, dende Tania Caamaño nas voces e na percusión, Inés Salvado e Fran Barcia a Andrés Boutureira, que é o máis novo, ten vinte anos. É moi especial ter diferentes xeracións colaborando nun proxecto tan chulo.

"Para min é un agasallo ter letras de poetas"

Con Guadi canta en Branca Vela a canción O Tolo de Abril, que colle a letra dun poema de Manuel Rivas, e no tema Tren Hotel emprega versos de Antía Otero. Sempre ten esa sensibilidade polas poetas do país, por que?

Tamén son amigas e encántame lelas cada vez que sacan poemas novos. Todo o que edita Antía en Apiario paréceme moi interesante, somos afortunadas e afortunados de poder ler as súas novidades. Cando descubro o poemario de Manuel Rivas en Apiario teño o agasallo de que mo asine cun debuxo dun faro, comecei a lelo e pouco despois xa lle mandei unha mensaxe dicíndolle que había un poema que había que musicar. Deume o seu permiso e a seguinte vez que me puxen en contacto con ela xa foi para entregarlle o tema con Guadi cantando. Para min é un agasallo ter letras de poetas, con Antía esta é a segunda vez que colaboramos. Son un admirador de todo o que fai.

A amizade como vehículo de unión entre as diferentes manifestacións culturais.

É moi bonito como che vai levando por un camiño e vas atopando xente tan linda e con tantas cousas que dicir, e tan comprometida. Está sendo un camiño ben bonito atopándonos con todo tipo de xente e con disciplinas tan distintas traballando xuntas. Ao final, o que consegues son propostas con entidade. O xoves na Capitol estaremos traballando vinte persoas para que o concerto sexa como nos gustaría.

"Nós vivímolo con toda a naturalidade do mundo por criarnos no medio da nosa música tradicional, coa xente maior que nos aprendía melodías e outras formas de entender a música"

Estamos ademais nun ano das Letras Galegas moi especial, con esa homenaxe ás cantareiras. Que lle trae á memoria pensar nesas mulleres que nos transmitiron a nosa cultura popular, como as pandeireteiras de Mens?

A memoria lévame a un concerto de Milladoiro no Teatro García Barbón de Vigo, sendo eu moi novo, porque eles foron os primeiros que convidaron as pandeireteiras de Mens, unhas señoras moi maiores que subiron o escenario. Era a primeira vez que vía unhas cantareiras e, ademais, cun grupo que admiraba como Milladoiro. O meu agradecemento cara a eles por levalas aos escenarios porque a partir de aí empeza como unha eclosión de sentimentos cara a un labor que estivo moi escondido durante demasiados anos. Así é como nos chega a música tradicional, e non podía ser doutra maneira. Aquela foi para min a primeira vez e lémbroo como algo moi bonito.

Dá a sensación que houbo que quitar prexuízos de enriba para valorar o que é a nosa música tradicional, eses sons e esas coplas.

Afortunadamente para nós, que levamos na música toda a vida, eses prexuízos non estaban presentes. É evidente que para outra parte da sociedade si, e é importante que pouco a pouco se vaian quitando. Nós vivímolo con toda a naturalidade do mundo por criarnos no medio da nosa música tradicional, coa xente maior que nos aprendía melodías e outras formas de entender a música. Grazas a iso eu tamén puiden facer unha carreira a longo prazo, porque tiña moi claro que isto tiña moita forza.