A familia de Avelino Pousa Antelo agradece "as mostras de cariño e palabras de alento" recibidas que, afirman, sentiron "coma unha aperta de irmáns e aliviando os nosos corazóns feridos de ausencia mais esperanzados en manter aceso o facho que prendeu nas nosas vidas". Salientan o "baleiro" aberto "nesta casa de Teo que el enchía co seu ollar tenro, a súa actividade inesgotable, o seu sabio consello, as súas palabras animosas que nos facían sentir capaces de todo, o seu sorriso que enchía as nosas facianas, o seu inconformismo e a súa ética que nos alentaba a ser mellores ou cando menos a intentalo…"
