15M en Galicia: "Hai moito traballo feito e tamén moito por facer"

Remate da manifestación do 12M © Jorge M. de la Calle

A manifestación do 12 de maio deixou claro que, un ano despois, hai moitas máis razóns para volver á rúa, pero non só se falou de futuribles e desideratas; tamén de feitos, moitas cousas que se teñen conseguido ou que están en proceso de conseguirse, case nunca reflectidas en logros na política e institucións, pero si no asociacionismo e a cooperación cidadá, na información, concienciación e a unión de forzas.

Porque o 12m15m non serviu só para celebrar o ano de existencia do movemento 15M. Serviu, sobre todo, para visibilizar o traballo dun movemento cidadán que perdera eco nos mass media ao longo dos últimos meses, pero que nunca deixara de organizarse, mobilizarse e actuar de forma coordenada para conseguir os seus obxectivos.

Porque o 12m15m non serviu só para celebrar o ano de existencia do movemento 15M. Serviu, sobre todo, para visibilizar o traballo dun movemento cidadán que perdera eco nos mass media ao longo dos últimos meses, pero que nunca deixara de organizarse

Ao remate da manifestación en Compostela, deuse lectura ao manifesto cos puntos principais, as esixencias que lle formula a cidadanía ao sistema, e que se poden resumir en: democracia directa, participativa e asemblearia; auditoría cidadá da débeda pública, “nin un euro máis para a banca”; educación, sanidade e servizos sociais públicos, gratuítos de calidade e laicos, “non aos recortes no gasto público e á privatización destes servizos”; reparto do traballo, salario digno e retirada da reforma laboral; dereito a unha vivenda digna, dación en pago retroactiva e parque público de vivendas en alugueiro social; e reforma fiscal que redistribúa a riqueza “que producimos entre todas, que as necesidades básicas estean garantidas de xeito universal”.

O manifesto invitaba ademais a ignorar a represión policial e os atrancos que se estaban pondo dende as Administracións para as protestas. “Toma a rúa!”, dicían, e abofé que a tomaron, pois máis de 3.000 persoas o fixeron só en Compostela, para, como dicía Tareixa, facerse notar e “demostrar ós políticos que estamos aí, e que non imos comungar con rodas de muíño”.

Mais, despois de chegar ao Obradoiro e entoar cánticos como o Grándola Vila Morena ou O pobo unido, xamais será vencido, despois da explosión inicial, tocou o momento de, como apuntaba a organización, “expor brevemente as liñas de traballo, para quitarnos a fama de vagos perroflautas, porque hai moito que facer e é moito o que xa temos feito”. Contradicir o que se viña criticando dende hai meses dende os medios de “desinformación” ou “intoxicación”, así como as críticas de persoas que non estaban dentro ou simplemente ficaran desinformadas.

 

Stop Desafiuzamentos

Stop Desafiuzamentos Compostela, probablemente o colectivo que más ten traballado ou que polo menos máis froitos ten colleitado

En primeiro lugar, saíu á palestra Stop Desafiuzamentos Compostela, probablemente o colectivo que más ten traballado ou que polo menos máis froitos ten colleitado. De momento, conseguiron paralizar varios desafiuzamentos na comarca de Compostela, e mesmo conseguir o obxectivo da dación en pago para unha veciña do barrio de Vite. Ademais, poñerse en contacto cos distintos grupos municipais e conseguir que BNG e PSOE avalasen a súa proposta de moción, malia a negativa do PP e polo tanto imposibilidade da aprobación. Recoller sinaturas para unha iniciativa lexislativa popular que eleve ó Congreso a dación en pago da vivenda hipotecada. E sobre todo concienciar a xente de que é un problema de todos, de que ninguén sinta “vergoña” se se atopa “ao límite”, porque “esta crise non a causamos nós”, como recordaba Roi, membro do colectivo, ante o micrófono da asemblea e todos os asistentes.

Segundo o comunicado que leu, son un “grupo de persoas, cidadáns e veciños de Compostela neste caso,que nos damos axuda mutua, uns ós outros”. “Queremos reconstruír eses lazos comunitarios que estaban perdidos entre nós, axudarnos unhas a outras, para tentar que a situación mude, e axudar ós sectores que máis están padecendo a crise, a xente que antes está perdendo as súas vivendas, mulleres e inmigrantes sobre todo”. Stop Desafiuzamentos Compostela ten unha rede social e un correo de contacto para todos aqueles que necesiten os seus servizos, ademais das canles habituais de información e coordenación a través da Plataforma de Afectados pola Hipoteca en Galicia (PAH Galicia) e a Plataforma estatal.

A continuación, María, outra integrante, recordou que “o Estado español asinou tratados internacionais en materia de dereitos humanos”, e que un destes dereitos era precisamente á vivenda digna, recollido por numerosos documentos pero tamén e principalmente pola Declaración  Universal dos Dereitos Humanos. “Ninguén pode quedar sen unha alternativa habitacional, porque suporía unha violeción flagrante dos dereitos humanos”. Disto infírese que “os Estados, as entidades privadas e públicas e a cidadanía temos a obriga de impedir as violacións de dereitos humanos”.

E isto é o que fai Stop Desafiuzamentos, “non fai nada máis que cumprir coa obriga de cidadáns”. Para o día seguinte, domingo, ás 12 horas, convocaron unha asemblea aberta na que recolleron moitas máis sinaturas para a ILP (iniciativa lexislativa popular), o que veñen facendo todos estes días e seguirán ata que se acade unha cifra importante de apoio social. Esta esixe: dación en pago retroactiva, “porque non podemos quedar sen casa e pagar unha débeda de por vida”; moratoria de tódolos desafiuzamentos; e aluguer social para todo o mundo que non teña vivenda.

 

 

Desempregadxs Compostela

“Somos licenciadas en precariedade e loita, especialidade de supervivencia. Somos desempregadas. Para algúns somos só números, pero somos persoas e queremos declaralo diante de todas vós"

Despois foi a quenda da xente no paro. Nuria e Paz falaron ben claro: “Somos licenciadas en precariedade e loita, especialidade de supervivencia. Somos desempregadas. Para algúns somos só números, pero somos persoas e queremos declaralo diante de todas vós. Somos case 300.000 desempregadas en Galiza, e no Estado Español, máis de cinco millóns. Para os poderes públicos somos só cifras; eles ata nos chaman paradas; pois non, estamos en acción contra as súas políticas, e pola nosa dignidade”.

Elas viñan “representar” ou visibilizar o grupo de Desempregadxs Compostela do que forman parte, un colectivo que pretende, como o anterior, ser unha rede de axuda mutua, mais naceu “non hai moito”, e, como recoñecen, “é difícil mobilizar as persoas”, polo  polo que animan a xente a sair da “soedade das súas casas”, e “canalizar a frustración nalgo construtivo”, porque “xuntas pensamos mellor”, e “xuntas podemos atopar solución”: “se todas as persoas desempregadas nos unísemos, teriamos un poder inusitado, que nin os gobernos, nin os Estados poderían parar”. De momento están poñendo en marcha “un comedor popular”, e tentan “impulsar o cooperativismo, a autoorganización e a autoxestión”.

Reúnense en asemblea tódolos xoves ás 8 da tarde na Praza Roxa, ademais de contar cun correo e un grupo de correo para coordinar e informar de todas as actividades e convocatorias. Escoitándoas parece que a ilusión é o substrato destas asembleas: “Parece unha utopía, mais tamén o parecía que o 15 de outubro houbese unha mobilizacion mundial. Se non soñamos con utopías, non imos construír un mundo mellor”, “Só fáltannos as túas ideas e a túa forza. Xuntas podemos!”, berraron ao unísono mentres a muchedume, sobre todo a xente desempregada, que é moita, as ovacionaba.

Para os que aínda non quedaron sen casa, pero están a piques pola opresión económica dos bancos, está ACUSA (Asociación contra a Usura de Sociedades Acredoras)

Para os que aínda non quedaron sen casa, pero están a piques pola opresión económica dos bancos, está ACUSA (Asociación contra a Usura de Sociedades Acredoras). Dende esta organización, netamente galega e compostelá, mais “con implantación en todo o Estado a través do seu foro en Internet”, levan “case 3 anos axudando a recuperar o diñeiro que os bancos, caixas de aforro e outras entidades usureiras arrebatan ás familias e traballadores máis perxudicados pola crise”. A súa denuncia é clara e contundente como o seu nome: “As entidades finaceiras practican a apropiación indebida, un delicto, coa pasividade institucional e das entidades reguladoras como o Banco de España”.

Critican non só os movementos incontrolados de diñeiro, senón o apropiamento de cartos que non son seus, o dos seus clientes, “en forma de seguros, comisións e outros cargos aplicados especialmente sobre os máis débiles economicamente, practicando así a máis vil das usuras, apropiación indebida e extorsión”. A proba é que “cada mes se publican as recuperacións de miles de euros substraídos que se recobran polo envío dunha simple carta certificada á entidade”, segundo esta plataforma, que ofrece asesoramento aos afectados, e realiza actos de protesta e campañas de concienciación, sobre todo a través da súa páxina web.

Pola Plataforma de Aforro Público falou David. O primeiro dos seus cometidos é denunciar o “expolio do sistema financeiro” e “a corrupción dos órganos de dirección das caixas”, en especial as galegas. Nesta liña, este colectivo ten recollido numerosas sinaturas nos últimos tempos para facer unha auditoría e investigación das caixas galegas “bancarizadas” (en concreto, a Asemblea Aberta de Ourense presentou xa 2.800 sinaturas ante a Fiscalía Anticorrupción),  e tamén organizado actos de protesta, dos cales o principal reuniu milleiros de persoas en varias cidades galegas o 25 de marzo pasado.

“Temos dereito a esixir a conversión de Bankia en banco público ao servizo dos nosos intereses cun funcionamento ético e democrático”

En segundo lugar, reivindicar a creación dunha banca pública, “co capital da caixa e mais do FROB (Fondo de Reestruturación Ordenada Bancaria)”, ademais da “nacionalización” total e “saneamento” das entidades, coma no caso de Bankia, xa que “temos dereito a esixir a súa conversión en banco público ao servizo dos nosos intereses cun funcionamento ético e democrático”, declarando ao mesmo tempo “débeda odiosa” todas aquelas que son contraídas de maneira engañosa ou ilexítima contra os intereses dos cidadáns do país. Unha web e un perfil nas redes sociais coordina e pon en contacto a todos os que queiran saber máis ou facer achegas a este tema.

Ao remate da marcha interviron varias persoas na asemblea aberta © Jorge M. de la Calle

Despece

  • Un movemento aberto a todos os colectivos

    O Foro Galego da Inmigración participou tamén, como exemplo de asociación cidadá que, en colaboración e retroalimentación continua co movemento, traballa coordinadamente con el para acadar uns obxectivos que, neste caso, non son nin máis nin menos que a erradicación do racismo en tódolos ámbitos, tanto sociais como institucionais, mediante a denuncia directa, a axuda e asesoramento, a información e a concienciación. Como sinalaron, “a situación actual non é de austeridade, é racismo”, posto que os recortes dos gobernos central e galego afectan “a maioría social e, especialmente, os colectivos máis desfavorecidos da sociedade, en concreto a poboación inmigrante”.

    “A decisión de privar de asistencia sanitaria primaria ás persoas sen permiso de residencia é unha violación dos dereitos humanos e de numerosos tratados internacionais de dereitos sanitarios"

    “A decisión de privar de asistencia sanitaria primaria ás persoas sen permiso de residencia é unha violación dos dereitos humanos e de numerosos tratados internacionais de dereitos sanitarios, como a Carta Europea de Dereitos Sanitarios, que pode afectar a máis de 10.000 persoas”, denunciaron. Ademais, criticaron que a relación que se establece entre a inmigración e o “turismo sanitario” é “un insulto”, xa que, coas estatísticas na man, este atinxe exclusivamente a cidadáns da Unión Europea.

    Mais non é a única reivindicación, xa que os seus integrantes protestan tamén pola “eliminación do fondo de integración das persoas inmigrantes incluídos ata agora nos orzamentos xerais, o aumento do populismo xenófobo, a división racista da clase traballadora, o desmantelamento das unidades de atención á poboación emigrante, a escalada represiva que estigmatiza as xentes máis febles do sistema, os reiterados abusos policiais a persoas inmigrantes e concretamente a constante persecución das persoas sen papeis na Coruña, o xiro das politicas migratorias do goberno cara ó endurecemento, que esixen condicións económicas fóra do alcance da maioría da poboación, o tratamento das empregadas do fogar, das mulleres inmigrantes, o desmantelamento da atención á dependencia, etc.

    As integrantes do Foro chamaron a participar nunha manifestación que se celebrará o 27 de maio na Coruña, que partirá dende o Campo de Marte e rematará no Obelisco

    As integrantes do Foro chamaron a participar nunha manifestación que se celebrará o 27 de maio na Coruña, que partirá dende o Campo de Marte e rematará no Obelisco, onde, ás 13 horas, terá lugar unha asemblea culminación de tódalas celebradas ata agora polas asociacións de persoas inmigrantes. “Ningunha persoa é ilegal!”, foi o grito de guerra co que finalizaron o seu discurso.

     

    Sindicatos

    O “sindicalismo non subvencionado” tamén estivo presente, en concreto nas figuras da CUT (Central Unitaria de Traballadores) e CNT (Confederación Nacional do Traballo), que traballan “dende a base”, e que realizan “unha actividade de mobilización de abaixo cara arriba”,“porque todas e todos, traballadores e traballadoras, galegas e galegos, estranxeiras e estranxeiros, teñen que recuperar a riqueza social”. A primeira destas centrais sindicais criticou o despedimento do secretario comarcal da empresa NH en Compostela. O seu apoio decidido á mobilización do 12 de maio, mesmo decantándose polo movemento 15M antes que a outra convocatoria realizada o mesmo día polos sindicatos do naval, amosou ben ás claras que o sindicalismo non está reñido con esta plataforma cidadá.

     

    Feminismos

    Feminismos Compostela foi outro dos colectivos que intervíu, na voz de Nuria e Kris, e que leva traballando todo este ano dende o interior do movemento

    Feminismos Compostela foi outro dos colectivos que intervíu, na voz de Nuria e Kris, e que leva traballando todo este ano dende o interior do movemento, supervisando textos, redactando documentos e levando a cabo actividades a prol dos dereitos das mulleres, que tiveron o seu máximo expoñente na mobilización do pasado día 11 de marzo xunto a outras organizacións, non só feministas.  Son, nas súas verbas, “unha das moitas organizacións feministas que están a traballar no feminismo por e para Galiza, loitando por outra forma de expresarnos, vivir e relacionarnos”.

    Criticaron “o recrudecemento do machismo nas institucións, a ausencia de verdadeiras politicas feministas, a eliminación do Servizo Galego de Igualdade ou do Centro de Informacion ás Mulleres e Afectivo-Sexual, os impedimentos para acceder á contracepción, e a última proposta de derogar a Lei do Aborto, que ten o seu máximo ponto na retrógada Lei de Familia na Galiza, que pretende instaurar o control sobre o noso corpo e a nosa sexualidade”.

    “A Revolución, ou é feminista ou non será”

    Do mesmo xeito, “a precariedade laboral e a maior temporalidade”, que impiden unha vida digna e autónoma, e que ten maior repercusión nas mulleres, con maiores dificultades para acceder ó mercado laboral en igualdade de condicións. “A Revolución, ou é feminista ou non será”, concluíron. Calquera persoa que se queira unir ao colectivo, reúnese os xoves ás sete na Praza Roxa.

    Asemblea no Obradoiro © Jorge M. de la Calle

  • A asemblea aniversario do 15 de maio contou con máis de 150 persoas

    Tralas diferentes exposicións “na orde do día”, houbo asemblea e “micro aberto” para que todo o que quixese puidese expresarse e facer a súa reivindicación, mesmo discrepancias co propio movemento. Houbo así espazo para o colectivo de persoas en cadeira de rodas, para os discapacitados físicos e psíquicos, os colectivos LGTB, a reivindicación da eliminación do gasto militar, o ensino e a sanidade públicas, os medios de comunicación públicos, etc.

    Tamén houbo oco para a soberanía alimentaria e o comercio xusto

    Tamén houbo oco para a soberanía alimentaria e o comercio xusto. Así, Mon, da cooperativa Panxea, reivindicou que “cada vez que comemos e pagamos polo que comemos, cada vez que adquirimos un produto, estamos votando”. Cooperativas e asociacións de consumo responsable como a mesma Panxea, Árbore, A Cova da Terra, A Xoaniña, etc., ofrecen información, asesoramento e son unha rede social de traballo a prol deste tipo de loita, xa que “coa nosa carteira tamén podemos cambiar o mundo”.

    Alén disto, estivo presente a reivindicación da lingua e as letras galegas, coa intervención dunha rapaza que propuxo marchar ese día e facer unha flashmob ao remate da manifestación, cadaquén co seu libro en galego, e recitar unha poesía no Obradoiro. Ao final, decidiron participar da festa que celebraba a cooperativa As Dúas, cun xantar popular e lectura de versos galegos.

    O galego é a lingua oficial das convocatorias, comunicados, actividades e demais textos visibles na web de Acampada SCQ

    Precisamente o galego é a lingua “oficial” das convocatorias, comunicados, actividades e demais textos visibles na web de Acampada SCQ, da Asemblea Aberta (outro colectivo aberto de cidadáns, que quere desmarcarse do movemento da “acampada”, aínda que traballen xuntos en moitas ocasións e traballen polos mesmos obxectivos), e da case totalidade de asociacións e colectivos asociados a este movemento e existentes antes, e dende logo a única “oficial” nos colectivos xurdidos a raíz del, o que desminte as acusacións de non vindicar dabondo a lingua propia.

     

    Outros temas

    Pola súa banda, Uxío propuxo volver acampar, aínda que, como ben recordou unha rapaza da organización, dende organización e asemblea non había nada previsto en relación a acampadas, pero, “evidentemente, cando chegue á praza, o pobo soberano el mesmo decidirá”. Ao final, ese Pobo non se decantou maioritariamente, a proposta non prosperou, mais ganas non faltaron de volver a tomar o Obradoiro, sobre todo ante un goberno “que mudou o colar pero non o can”, sinalaban algúns.

    David salientou a presencia de “moita xente”, “bastante ánimo e ganas de facer cousas”, amais do “traballo feito, en asociación con outras redes”, e destacou tamén a “construción de fíos sociais”

    David salientou a presencia de “moita xente”, “bastante ánimo e ganas de facer cousas”, amais do “traballo feito, en asociación con outras redes”, e destacou tamén a “construción de fíos sociais”, o que se demostrou no mosaico de organizacións representado no Obradoiro. Pola súa banda, para Cristina, outra manifestante, “foi todo un éxito, porque volvimos a saír á rúa en masa, despois de moito tempo, e demostramos que hai moita vontade de seguir traballando xuntas e seguir coordinándonos para cambiar as cousas”.

    Tamén as actividades até o 15 se decidiron de forma espontánea e asemblearia, principalmente vencelladas aos colectivos, e culminaron cunha asemblea o día que se cumpría un ano do movemento, que congregou a última hora da tarde a máis de 150 persoas. Nesta falouse novamente do traballo dos distintos colectivos, recordando as canles de contacto e achegando novas informacións, así como doutras comisións e grupos de traballo que quedaran por visibilizar o día da manifestación: Audiovisuais, asembleas de barrios como a de San Pedro e Pexigos-Sar, Comunicación, a rede de coordinación 15M Galicia...

    "Foi todo un éxito, porque volvimos a saír á rúa en masa, despois de moito tempo, e demostramos que hai moita vontade de seguir traballando xuntas e seguir coordinándonos para cambiar as cousas”

    Tamén chegaron invitacións doutros colectivos que van xurdindo co devir da actualidade, tales como a Plataforma Fumigacións NON, a Plataforma Cidadá en Defensa da Finca do Espiño, #Yonopago... Para o pasado día 20 informaron dunha acción a nivel estatal desta última plataforma, consistente no impago das peaxes, e o pasado venres tivo lugar outra acción/performance de reivindicación en medio das Festas da Ascensión (#Tomaasfestas), cunha gran “Tómbola do Capital” onde se sorteaban “servizos públicos de calidade”. Ademais, xa preparan participar nos “rogos e preguntas” dos plenos do Concello de Santiago.

    Este luns outra das actividades “grandes”, organizada desta volta pola Asemblea Aberta e DesempregadxsCompostela, é a palestra-coloquio con Carlos Taibo e diferentes persoas e asociacións vencelladas ao cooperativismo en Compostela, que debaterán sobre “alternativas ao desemprego”.

    Ao remate da manifestación © Jorge M. de la Calle
  • Jorge M. de la Calle

    Jorge M. de la Calle

    Jorge M. de la Calle (MoZ) é xornalista e fotógrafo, licenciado en Xornalismo pola USC. Traballou de forma moi breve e precaria en La Voz, La Región, Xornal de Galicia, Revista ECO e Cadena SER, aínda que a mellor maneira de exercer a profesión para el é por libre e de xeito completamente independente, con colaboracións habituais desinteresadas para Galicia Hoxe, Galicia Confidencial, Mundogaliza.com, Diagonal e agora Praza Pública, e implicándose en calquera causa social na que pague a pena ser activista. Mantén esporadicamente dous blogues, entre o actual e o sentimental, entre a música (a súa gran paixón), o cinema, o político e o literario: “Fifteen Minutes with you” e “As outras voces”, este integramente en galego.

Grazas ás socias e socios editamos un xornal plural

As socias e socios de Praza.gal son esenciais para editarmos cada día un xornal plural. Dende moi pouco a túa achega económica pode axudarnos a soster e ampliar a nosa redacción e, así, a contarmos máis, mellor e sen cancelas.
Quero ser de Praza