O número dous da rede Gürtel, Pablo Crespo, desvinculouse da confesión que o seu ex-socio e xefe da trama, Francisco Correa, realizou ante o tribunal hai un par de semanas. Crespo negou os feitos relatados no escrito de acusación da fiscalía e rexeitou tamén ter algo que ver coa "caixa B" á que supostamente chegaban as comisións ilegais que pagaban determinadas empresas a cambio da adxudicación de obras.

Crespo negou coñecer esa contabilidade paralela da trama en diñeiro negro e asegurou que os pagos en efectivo que el mesmo realizou procedían do diñeiro ingresado nos bancos. Preguntado polas caixas de seguridade que Correa tiña en distintas entidades, a súa man dereita na rede de empresas admitiu que estaba autorizado para acceder a elas pero que nunca fixo uso deses permisos. E que na súa propia caixa de seguridade Crespo gardaba "unha colección de reloxos, documentos de Correa e probablemente algo de diñeiro en efectivo".

O presunto número dous da trama negou as acusacións e mesmo negou ter que ver co pen drive de contabilidade que leva o seu nome

Ao longo das máis de tres horas de interrogatorio, o ex-secretario de organización do PP galego, a finais dos 90, foi negando os feitos e despexando as preguntas da fiscal Anticorrupción. Crespo rexeitou mesmo que un pen drive co seu nome onde aparece parte da contabilidade da trama e que contén un cartafol titulado "pufos Boadilla" tivese algo que ver con el.

Cun ton pausado e repasando papel a papel os documentos que lle exhibe a Fiscalía, Crespo si admitiu que a rede recibiu un chivatazo sobre a investigación en marcha.  Asegurou que coñeceu a existencia das pescudas en novembro de 2008, tres meses antes de que estourase o escándalo con detencións e rexistros. Tratábase, segundo detallou Crespo, dunha investigación daquela polo entón ministro do Interior, Alfredo Pérez Rubalcaba, o xuíz Baltasar Garzón, o principal instrutor da causa, e uns "policías amigos", co obxecto de prexudicar o Partido Popular.

Crespo explicou: "Recibira rumores de que había unha operación, vou dicilo como o teño que dicir, a información que eu tiña é que desde o despacho do señor Rubalcaba, despois de Antonio Camacho (secretario de Estado co primeiro e ministro despois), cuns policías amigos, montaran unha operación contra o Partido Popular e que nese asunto estaba involucrado o señor Correa pola súa relación co xenro do señor Aznar".

"Recibín rumores de que dende o despacho de Rubalcaba, cuns policías amigos, montaran unha operación contra o Partido Popular", afirmou Crespo

Durante a declaración de Correa reproduciuse na sala unha conversa telefónica na que este trasladaba ao seu interlocutor que Crespo non quería falar nada por teléfono, que se limitaba a expresarse con monosílabos e que estaba "paranoico". Pablo Crespo fixo mención esta mañá a esa conversa como proba de que el tiña coñecemento de que os estaban investigados. Por iso non quería falar por teléfono, explicou.

Atendendo ao declarado por Crespo el non era o único que sabía dunha investigación en marcha. O arquitecto financeiro da trama a partir de 2005, Ramón Blanco Balín, retirou o seu nome das sociedades creadas para facer perder o rastro do diñeiro "un mes e oito días" antes das detencións e rexistros do 6 de febreiro de 2009. "Podería especular... Eu creo que tiña algún coñecemento da operación que se estaba montando entre o xuíz Garzón e outros personaxes", dixo Crespo.

Blanco Balín, ex-vicepresidente de Repsol, era amigo persoal de José María Aznar e está imputado na peza da Segunda Época do caso Gürtel. Segundo o sumario, Blanco Balín substituiría a Luis de Miguel, xulgado nesta peza, na tarefa de pór en marcha a madeja societaria para ocultar a orixe do diñeiro da corrupción a través de paraísos fiscais.

A tese de que o caso Gürtel é unha manobra de Rubalcaba e unha "camarilla policial" para prexudicar o PP non é nova. Na oposición, distintos líderes da formación trasladaron publicamente esa acusación.

Axente 81.067

De entre os policías, Crespo cargou máis adiante contra o investigador principal, o axente 81.067. Asegurou que a súa primeira declaración produciuse "nunhas condicións de ameaza e presión" por parte do mesmo axente. "Blandía con moita enerxía a Lecrim (Lei de Axuizamento Criminal) que dicía que el tamén coñecía" relatou Crespo.

Crespo asegura que declarou "nunhas condicións de ameaza e presión" tras estar "nuns calabozos peores que unha mazmorra da Idade Media"

A fiscal Sabadell preguntoulle entón se nalgún momento denunciou formalmente esta situación. Crespo redirixiu a pregunta contra a fiscal ao responder que a única denuncia que puxo foi polas escoitas ilegais ordenadas polo xuíz Baltasar Garzón -polas que o xuíz foi condenado- e engadiu que estas se produciron "coa aquiescencia da Fiscalía onde vostede traballa".

Sabadell insistiu en preguntar por que non lle contou as supostas ameazas do policía a Garzón ou meses despois ao xuíz Antonio Pedreira. Crespo dixo que se tratou dunha "ratificación en cadea" e optou por insistir en que declarou tras tres días "nuns calabozos peores que unha mazmorra da Idade Media", dos que non podía saír nin para facer as súas necesidades.

O acusado ampárase nas escoitas ilegais ordenadas por Garzón

Despois, seguiu,  pasou outro día nos calabozos da Audiencia Nacional porque o xuíz non puido tomarlle declaración ese día, nin a fin de semana seguinte, "por razóns persoais de todos coñecidas". Referíase á cazaría na que participou Garzón con mandos policiais do caso Gürtel e o daquela ministro de Xustiza, Mariano Fernández Bermejo, quen tivo que dimitir por esa causa.

Crespo insistiu en que a declaración ante Pedreira se produciu tras 70 días de escoitas ilegais das conversas co seu avogado, do que ambos descoñecían que estivese imputado, como así ocorría. O acusado insistiu en que esas escoitas condicionaron o interrogatorio, como alegou o seu avogado, Miguel Durán, durante as cuestións previas, coa intención de que fosen anuladas. O Tribunal desestimou tal pretensión.