A declaración da música e o baile tradicionais como ben de interese cultural culmina ao segundo intento

Participantes na foliada coa que culminou a manifestación de Queremos Galego, este 17 de maio de 2025 CC-BY-NC-SA Eva Fernández Prieto / Queremos Galego

 

Despois dun primeiro intento en 2018, o proceso reiniciou en 2024 e culmina agora outorgando o máximo nivel de protección á música e baile tradicionais 

Na primavera de 2018 a Xunta activou o expediente para declarar ben de interese cultural do patrimonio inmaterial o baile tradicional. Dous anos máis tarde o propio Goberno galego paralizou o proceso admitindo que, durante o trámite de alegacións, recibiran abondosas achegas "persoas e asociacións, entre eles colectivos relacionados coa antropoloxía e o patrimonio etnolóxico de Galicia, e tamén co propio baile tradicional", que advertían de que o expediente non tiña en conta "o conxunto dos valores" desta expresión da tradición.

A Consellería de Cultura admitira daquela a necesidade de "revisar e completar a proposta" con accións como ampliala á música tradicional, presentándoa como "unha única manifestación do patrimonio cultural inmaterial" xunto ao baile. Tamén "ampliar a relación de prácticas sociais do baile e música tradicional galegas na actualidade" e "revisar as medidas de salvagarda propostas". 

Música e baile tradicional durante as festas de San Froilán de Lugo © Concello de Lugo

O expediente "recoñece a fonda pegada no pasado e no presente de Galicia da práctica tradicional do baile e da música, a súa dimensión histórica e a súa importancia como espazo de intercambio, de aprendizaxe, de sociabilidade ou de diálogo"

Esa revisión acabou demorando máis de catro anos. O proceso reiniciou a finais de 2024 e agora, ás portas de 2026, o Consello da Xunta vén de aprobar o decreto que fai formal esa declación BIC. Á espera da divulgación completa do seu texto "nos vindeiros días" a través do Diario Oficial de Galicia, o Executivo avanza que "outorga o máximo nivel de protección" a música e baile recoñecendo que "na tradición cultural galega o baile precisa da música para expresarse, polo que é inseparable dela".

Tras "recibir informes favorables e motivados" do Museo do Pobo Galego e do Etnolóxico de Ribadavia e "achegas das comunidades e das entidades implicadas", especifica Cultura, a Xunta sinala que o expediente "recoñece a fonda pegada no pasado e no presente de Galicia da práctica tradicional do baile e da música, a súa dimensión histórica e a súa importancia como espazo de intercambio, de aprendizaxe, de sociabilidade ou de diálogo".

O decreto recoñece o “gran protagonismo que teñen as mulleres no folclore galego”, destacadas como "as principais custodias, capaces de conectar e reintegrar a tradición centenaria do pasado rural campesiño co presente urbano, con vocación de ficar no futuro"

O decreto tamén pon en valor “o gran labor que realizan as asociacións folclóricas” e das representacións escénicas como transmisores, estudosos e custodios de saberes do patrimonio inmaterial e da súa documentación, como por ser parte fundamental da difusión da identidade cultural galega. 

Tamén se recoñece o “gran protagonismo que teñen as mulleres no folclore galego”, ao ser destacadas como "as principais custodias dunha parte senlleira da memoria colectiva galega, capaces de conectar e reintegrar a tradición centenaria do pasado rural campesiño co presente urbano, con vocación de ficar no futuro". De igual xeito, outórgaselle un papel relevante á figura de portadora, aquela que posúe saberes, coñecementos, técnicas e métodos relacionadas co estudo, memoria, e vivencia do baile e da música tradicional galega.

As Leilía realizaron un intenso labor de recollida de coplas e músicas tradicionai © Moncho Fuentes

Ademais do recoñecemento, recóllense unhas medidas de salvagarda para garantir a protección desta herdanza cultural e o legado patrimonial inmaterial contido na música e no baile tradicionais

No expediente recoñécese tamén o traballo de transmisión e difusión que se fai desde o tecido asociativo, nas escolas de ensino regrado e non regrado, nas agrupacións, desde os proxectos musicais ou desde as foliadas que se organizan en todo o territorio galego.

Medidas de protección

Ademais do recoñecemento, recóllense unhas medidas de salvagarda para garantir a protección desta herdanza cultural e o legado patrimonial inmaterial contido na música e no baile tradicionais. Estas medidas de protección teñen tres grandes focos de actuación: o primeiro esté vencellado coa investigación, o segundo punto incide na transmisión, no ensino e na sensibilización, e o terceiro está encamiñado á protección, á conservación, ao mantemento e á revitalización. 

Propiciarase que o sistema universitario galego contribúa ao fomento activo da investigación científica e académica sobre o baile e a música tradicional galega

Deste xeito, propiciarase que o sistema universitario galego contribúa ao fomento activo da investigación científica e académica sobre o baile e a música tradicional galegas. Ademais, tamén se posibilitará que os organismos e as administracións públicas asinen convenios con fundacións, asociacións ou padroados de titularidade privada de cara ao inventario, á catalogación, e á dixitalización de arquivos sobre material de música e bailes tradicionais.

Ademais, solicitarase a colaboración do colectivo de docentes de Galicia para a elaboración de materiais didácticos no ensino formal de cara á adquisición de coñecementos básicos de baile e música tradicionais de Galicia. 

Finalmente, prevese que dentro de nove anos se elaborare un estudo de actualización que avalíe o estado do ben de interese cultural e do impacto que sobre este exerceron tanto os procesos contemporáneos como a aplicación destas medidas de salvagarda. 

A serie podcast 'Vinte de Foliada', en VINTE, achégase á viveza da música e o baile tradicionais na Galicia actual CC-BY-NC-SA VINTE

Grazas ás socias e socios editamos un xornal plural

As socias e socios de Praza.gal son esenciais para editarmos cada día un xornal plural. Dende moi pouco a túa achega económica pode axudarnos a soster e ampliar a nosa redacción e, así, a contarmos máis, mellor e sen cancelas.