9.390 persoas estaban á espera dunha primeira consulta en saúde mental no SERGAS en decembro do 2024, segundo os seus propios datos. Máis que no 2022, no 2019 ou que en anos anteriores

9.390 persoas estaban á espera dunha primeira consulta en saúde mental no SERGAS en decembro do 2024, segundo os seus propios datos. Máis que no 2022, no 2019 ou que en anos anteriores. Os prazos para as seguintes citas sucesivas naquelas persoas que o necesiten seguen a sosterse en varios meses (co evidente risco de ineficacia de moitas das actuacións profesionais). E mentres, as privadas medran facendo que non resulte aventurado dicir que é nestes problemas de saúde onde a privatización da prestación sanitaria é mais elevada.

Seguimos sen Plan de Saúde Mental, xa caducado o que estivo vixente ata hai uns meses (a data de caducidade fixáraa o propio SERGAS no seu nome, marcando un prazo que ía de 2020 a 2024). O incumprimento da obriga de planificación pola Administración Sanitaria autonómica é evidente.

Seguimos sen Plan de Saúde Mental, xa caducado o que estivo vixente ata hai uns meses

A contención mecánica, denunciada como vulneración dos Dereitos Humanos e ante a cal o SERGAS tiña asumido como obxectivo a súa erradicación no plan antes citado, segue presente como práctica ante a que só se expresan intencións oficias de redución (que non de superación) e da que se segue a descoñecer a súa realidade porque non se obtén información sobre a mesma, máis que cando estoupan situacións escandalosas por intervención de institucións ineludibles (de novo o Mecanismo Nacional de Prevención de Tortura destapou unha realidade temible, desta vez nun centro psiquiátrico privado).

As desigualdades no acceso á asistencia pública en saúde mental é unha das realidades máis inaceptables e menos explicables en Galicia, do que valla como exemplo o caso da Área de Vigo na que se concentran as esperas máis longas de Galicia para a primeira consulta.

A equidade no acceso ás prestacións públicas é só unha palabra na atención á saúde mental, xa que o acceso a tratamentos está amplamente condicionado pola dispoñibilidade de recursos económicos. E este feito é aínda mais grave na poboación infantil, xa que o retraso de meses no acceso á primeira valoración ten consecuencias máis graves que na poboación adulta.

As desigualdades no acceso á asistencia pública en saúde mental é unha das realidades máis inaceptables e menos explicables en Galicia,

A participación profesional e cidadá na planificación e funcionamento dos servizos de saúde mental, e moi en particular a de primeira persoa, é de facto inexistente, desconsiderándose así unha das grandes orientacións en saúde e en desenvolvemento da democracia en sociedades como a nosa.

A concepción de quen dirixe a atención pública á saúde mental en Galicia está superada hai anos. O modelo asistencialista, nin sequera ben desenvolvido, non só está caducado senón que é creador de novos problemas sociais e de saúde. Insístese desde diferentes instancias e sectores sociais en que as condicións de vida, de traballo, de acceso a unha vivenda digna, de respecto aos dereitos das persoas, de redución e protección ante as violencias… son a matriz da saúde mental das poboacións e, en consecuencia, as accións en saúde mental teñen que ser multisectoriais abranguendo e potenciando cambios que reduzan os factores que contribúan ao sufrimento e ao risco de enfermidade. E, a pesar diso, a resposta asistencial máis común segue a ser a prescrición de psicofármacos , sostendo a Galicia na primeira posición no Estado Español en consumo de ansiolíticos.

Hai razóns para manifestarse en Compostela o vindeiro 6 de abril coa convocatoria de SOS- Sanidade Pública. Sobran razóns. E necesitamos alternativas, compromisos, accións ante os problemas e futuro para a nosa Comunidade

E mentres, as cifras de suicidio seguen a marcar á nosa Comunidade sen que se avance en coñecer os motivos das persoas que o realizan. Nin unha investigación ao nivel da gravidade do problema se impulsa dende Saúde Pública, mentres prima o asistencialismo como resposta a unha cuestión que, de novo, é multisectorial.

Non estamos nada ben. As cuestións sinaladas veñen sendo denunciadas desde hai anos polo MGSM e outras organizacións sociais. O SERGAS e a Consellería de Sanidade teñen concedido a razón en non poucas destas denuncias. Pero aí seguimos. Igual que hai anos. Pasan cargos, pasan gobernos, sempre da mesma cor, e as cousas non van a mellor.

Hai razóns para manifestarse en Compostela o vindeiro 6 de abril coa convocatoria de SOS- Sanidade Pública. Sobran razóns.

E necesitamos alternativas, compromisos, accións ante os problemas e futuro para a nosa Comunidade.

Unímonos e chamamos a acudir a Santiago de Compostela o seis de abril.