Manuel Fernández Padín, clave para desenmascarar os grandes xefes da droga que operaban en Galicia en 1990, denuncia abandono por parte do Estado
Manuel Fernández Padín vive na rúa. "Deixáronme tirado". Cando pasaron 35 anos desde a operación Nécora, a testemuña protexida número 2, cuxo testemuño resultou clave para o gran proceso contra os narcos que operaban en Galicia ata 1990, sobrevive cun subsidio despois de que "ninguén cotizase por min nos anos nos que estaba protexido". Padín asegura que desde hai días está a durmir no seu coche e que un dos seus fillos, con graves problemas psiquiátricos, "está ao bordo do suicidio".
Tras máis de 20 anos amparado polo plan de protección de testemuñas, o home que no seu día delatou as actividades criminais do Clan dos Charlín, a famosa organización criminal en cuxo seo traballou durante un período de tempo na década de 1980, asegura que o deixaron "na puta rúa", cunha pensión non contributiva e con escasas posibilidades de reinserción social por mor da súa idade e dos seus longos anos lonxe da súa terra.
Padín tivo problemas serios co consumo de drogas cando apenas contaba con 24 anos. Unha sobredose fíxolle dependente dos tranquilizantes para sempre e a crise e a falta de oportunidades levouno, como a moitos outros, a abrazar o contrabando. Ou iso pensaba el. "Falei con Manolito Charlín (o fillo de Manuel Charlín Gama), que era da miña cuadrilla, para pedirlle traballo no contrabando de tabaco". Cando ingresou no clan atopouse con que ía descargar haxix, primeiro, e cocaína, despois.
Unha das últimas aparicións públicas do ex-narcotraficante arrepentido tivo lugar ás portas do Congreso en abril de 2023, cando, cunha pancarta, puña de manifesto a situación de "abandono" que xa sufría naquel momento.
Tras declarar contra o Clan dos Charlín e permanecer durante 20 anos baixo protección, subsiste cunha pensión de 500 euros e durme nun coche
Padín declarou a Narcodiario que se puxo en contacto coa subdelegación do Goberno en Pontevedra para atopar amparo, algo que polo momento non conseguiu. Sinala que Baltasar Garzón, o xuíz co que colaborou no seu momento para instruír a histórica operación, aseguroulle daquela que o seu tratamento sería similar ao que se lle dá a esta clase de persoas en países como Italia ou Estados Unidos, cunha nova identidade e unha vida nova, algo que non sucede polo momento en España.
Asegura que o Clan dos Charlín non o matou "porque non quixeron", á vez que insiste en que a súa declaración foi a única relevante ao ofrecer datos do modus operandi dos narcos desde dentro, no seo dunha das redes que movían o negocio no seu momento, mentres que a outra declaración, a da testemuña protexida número 1, Ricardo Portabales, "foi froito da súa imaxinación". O propio Portabales recoñeceríao anos máis tarde.
Na tarde do pasado domingo 24 de agosto de 2025 Padín atendía a Narcodiario desde o céspede dunha piscina municipal do sur do país. "Cobráronme dous euros por ser maior. É a única forma de poder durmir un intre completamente estirado, porque o coche é moi pequeno".
"Este é o premio que me dan por colaborar co Estado, e mentres, os que gozan de todos os luxos son os delincuentes", conclúe o galego de Vilanova de Arousa que, un día, resultou clave para quitar a careta aos grandes capos da droga que operaban en España na impunidade.
Padín sofre varias patoloxías e a súa alimentación é deficiente. Solicita amparo da Administración ou de persoas que teñan capacidade para prestarlle unha axuda económica para saír adiante.
