Despece

• O discurso de recollida contra “o mesto valado de silencio”

  

  Nun repleto Teatro Jofre de Ferrol este venres pola noite Defende a Galega recolleu o premio José Couso cun discurso que foron retransmitindo en Twitter e que recollemos aquí íntegro:

  “Boas tardes. Enviamos desde aquí a noraboa ao noso compañeiro de Faro de Vigo, Javier Fraiz, que recibiu hoxe o Premio Carracedo de Xornalismo, e noso agradecemento polas palabras que dedicou á loita d@s traballador@s dos medios públicos. Queremos lembrarnos de quen perden o seu posto de traballo nesta endiañada espiral de desmantelamento que sofre o xornalismo. Tamén unha lembranza especial @os afectad@s polo peche de Radio Mariña e Radio Faro e polos despedimentos en Diario de Pontevedra e El Progreso de Lugo.

  Non sabedes o agradecidos e agradecidas que estamos por este premio. En primeiro lugar, porque mantén viva a memoria de José Couso, exemplo de valor persoal e do valor da información, esa mercadoría sensible pola que algúns son capaces de calquera cousa. Porque é un premio que outorgan os compañeiros e compañeiras de profesión, aos que agradecemos tamén de corazón o seu voto e a súa solidariedade; expresada en moitos casos, (ás veces non é posible facelo doutro xeito) só en privado. E en terceiro lugar, porque nos dades a oportunidade de proxectar as nosas reivindicacións para que cheguen a un maior número de galegos e galegas, os propietarios da Radio Galega e da Televisión de Galicia, os nosos xefes.

  Porque este recoñecemento vén demostrar que, mesmo contra as leis da física, a nosa mensaxe se transmite no baleiro. Xa van cincuenta semanas vestíndonos os venres de negro, pero malia a proxección na rede, durante os primeiros meses a nosas reivindicacións toparon cun mesto valado de silencio. Tivemos que saír á rúa en manifestación para acadar a visibilidade que nos negaba a maioría dos medios galegos, solícitos para criticar a liña editorial das radios e televisións públicas doutras comunidades, pero xordos ao que acontece preto das súas casas. Queremos agradecer tamén aquí a profesionalidade doutros medios, a maioría dixitais, que informaron cabalmente das nosas protestas, soportando nalgúns casos, ameazas e presións.

  Vestímonos de negro, dicímolo unha vez máis, para tentar chamar a atención sobre a manipulación informativa, o desmantelamento dos medios públicos e as dificultades crecentes para desenvolver o traballo con criterios profesionais. Expoñernos todos os venres vestidas de negro non nos fai mellores profesionais que os compañeiros e compañeiras, de dentro e de fóra, que non apoian #DefendeAGalega. Nin nos sitúa nun plano moral superior. Aspiramos modestamente a convencelos, o mesmo que ao resto da sociedade, de que uns medios públicos libres de inxerencias do poder serían un instrumento precioso para unha convivencia máis rica, máis crítica, máis vizosa.

  Aos nosos compañeiros e compañeiras con cargos de responsabilidade, a maioría profesionais con criterio e experiencia, animámolos a sexan quen de esquivar as presións, de plantarse se cadra ante os intentos de manipulación e de aplicar criterios exclusivamente xornalísticos e de servizo público no tratamento cotiá da información. Saben que nese caso sempre terán o noso apoio, o da maioría dos traballadores e traballadoras da Radio e da Televisión de Galicia. Porque a nosa principal reivindicación é moi sinxela: queremos que se cumpra a lei. A lei de Medios aprobada polo Parlamento vai para oito anos e que inclúe medidas como a creación dun Consello de Informativos ‘que vele pola independencia, veracidade e obxectividade dos contidos’. Queremos un Estatuto profesional e un Consello de Informativos na Radio e na Televisión de Galicia.

  Custa recoñecelo, pero en cincuenta semanas, os traballadores e traballadoras dos medios públicos non recibimos nin un só xesto, nin unha soa proposta, nin se abriu unha pequena físgoa de luz por parte da dirección da CRTVG en relación coas nosas demandas. Porque malia a apertura de expedientes, o menosprezo profesional, a banalización do noso traballo, nós facemos valer o noso dereito a demandar, como profesionais e como cidadáns, unha información de calidade, independente, veraz e plural nos medios públicos. Nós arriscamos, pero para outros compañeiros e compañeiras doutros medios, unha protesta así nestes tempos sería un acto heroico, case un suicidio laboral.

  Simplemente queremos, unha vez máis, que os galegos e galegas confíen na súa Radio Galega e na súa Televisión de Galicia, que están obrigadas por lei a falarlles de si mesmos e do mundo na súa lingua. Que poidan recorrer a elas cando o balbordo mediático se fai insoportable, na procura dunha visión serena, equilibrada e plural da realidade, sobre todo, da realidade de Galicia.

  Nós sufrimos tamén as consecuencias da deterioración planificada do sector público. Por iso, neste acto queremos mostrar tamén a nosa solidariedade cos profesionais da sanidade, da educación, do ámbito da xustiza e das administracións que loitan cada día por defender a calidade do servizo público. E tamén o noso apoio, e as nosas desculpas, a todas as persoas, asociacións ou colectivos aos que os medios públicos silenciaron ou marxinaron as súas lexítimas iniciativas, demandas ou protestas de relevancia.

  Os ‘venres negros’ chegan este mes ao seu I aniversario sen que ningunha das nosas demandas fose atendida. Dadas as condicións das que partimos, consideramos unha vitoria que a nosa mensaxe chegue cada vez a máis xente, porque o papel da cidadanía é fundamental nesta loita. As traballadoras e traballadores dos medios públicos podemos chamar a atención sobre os problemas, pero non seremos os verdadeiros actores do cambio: eses seredes vós. Só se conseguimos mobilizar á sociedade para que esixa uns medios públicos dignos poderemos mudar as cousas. E esa é a vosa responsabilidade: que a reclamación sexa un clamor que os poderes públicos non poidan ignorar. Que na rúa, na oficina, na escola, no mercado, nas comidas familiares, nos campos de fútbol, nas canchas de baloncesto, no teatro, nos concertos, nos bares, faledes da escandalosa situación dos medios públicos galegos.

  Que sexa luns, venres ou domingo, digades con nós: DEFENDE A GALEGA”.