Os mandatarios europeos deron a benvida ao plan lembrando a solución dos dous estados

Tras o discurso ante a Asemblea da ONU, Netanyahu foi un paso máis alá no seu plan para dominar Gaza co documento anunciado este luns xunto a Trump na Casa Branca. Ambos detallaron un texto con 20 puntos que contempla un cesamento do fogo en Gaza a cambio da liberación dos reféns israelís e a creación dun Goberno de transición sen presenza de Hamás e tutelado por Estados Unidos.

Un plan desenvolvido á carta para Israel, pero ao que os mandatarios europeos deron a benvida lembrando a solución dos dous Estados. Pedro Sánchez mostrou simpatía cara ao acordo en X e subliñou que "é a hora de que cese a violencia". O primeiro ministro francés, Emmanuel Macron, tamén escribiu unha mensaxe similar nas súas redes, aínda que apuntou que "Hamás non ten outra opción que liberar a todos os reféns e seguir o plan".

Pese ao apoio recibido polos mandatarios internacionais, Jesús A. Núñez Villaverde, codirector do Instituto de Estudos sobre Conflitos e Acción Humanitaria (IECAH), tacha o documento como un "plan co que buscan retratar a Hamás" e "sen bases para chegar a ningún acordo". "É unha estratexia deseñada por Estados Unidos, unha parte implicada e claramente aliñada con Israel. Por tanto, non ten a lexitimidade que lle poida dar a ONU e, ademais, "non foi negociado nin coa Autoridade Palestina, nin con Hamás", engade.

"Se Hamás rexeita o teu plan, Israel terminará o traballo só"

Dos 20 puntos presentados no plan, só un contén un prazo concreto: Hamás tería 72 horas para entregar a todos os reféns unha vez Israel o acepte formalmente. Unha esixencia que o grupo islamita radical recibiu sen ningún tipo de negociación previa e xa rexeitou a desmilitarización que Netanyahu e Trump piden. "Se Hamás entrega ás persoas que teñen secuestradas, quedarían sen ningunha baza de negociación e deixarían a Israel e a Estados Unidos que puidesen determinar en cada momento se se están cumprindo as condicións ou non", subliña Núñez Villaverde.

Ante esta dificultade de conseguir un acordo, Trump confirmou a Netanyahu que "se Hamás rexeita o teu plan, presidente, Israel terminará o traballo só". Ademais, o líder israelí engadiu que "se fará pola vía fácil ou pola vía dura, pero hai que facelo".

Ignacio Álvarez-Ossorio, catedrático de Estudos Árabes e Islámicos na Universidade Complutense de Madrid, sinala que a táctica de anunciar unha posibilidade de acordo, pero á súa vez boicotealo no terreo, é "unha práctica común" nos mandatarios israelís. "Desde Ben-Gurión ata Netanyahu utilizan esta estratexia dilatoria de torpedear calquera tipo de acordo. Neste caso, ao non haber ningún tipo de prazo nin de compromisos, poden aprazar esa reconstrución ou non realizala unha vez consigan o que lles interesa", engade.

"O plan non ten a lexitimidade que lle podería dar a ONU e, ademais, non foi negociado nin coa Autoridade Palestina, nin con Hamás", di o experto en relacións internacionais Núñez Villaverde

Núñez Villaverde tamén pon o foco no "interese persoal de Netanyahu" para que non se cumpra o plan e poida "perpetuarse no poder". Ademais da orde de detención internacional, o primeiro ministro israelí enfronta tres casos separados de corrupción que se presentaron en 2019, que inclúen acusacións de fraude, suborno e abuso de confianza. "Na medida en que sexa primeiro ministro, permíteselle estar blindado atrasando así a celebración dos xuízos e tratando de evitar unha condena que podería terminar con el no cárcere. Para Netanyahu, a continuación do masacre é a panca máis importante que ten nas súas mans para evitar unhas eleccións anticipadas que lle poderían facer perder esa blindaxe", amplía.

Blair e Trump na Xunta da Paz

O documento sinala que durante o proceso de reconstrución e desarmamento, "Gaza rexerase polo goberno transitorio temporal dun comité palestino tecnocrático e apolítico" sen presenza de Hamás. O antedito Executivo estaría á súa vez controlado por un novo organismo chamado a "Xunta da Paz", presidido por Trump e integrado por líderes mundiais como Tony Blair. O ex primeiro ministro británico estreitou lazos nos últimos meses co círculo máis próximo a Trump, participando en reunións na Casa Branca xunto ao xenro do presidente, Jared Kushner, e ao magnate inmobiliario Steve Witkoff, ambos implicados no deseño do futuro económico da Franxa. O borrador do proxecto, coñecido como GREAT Trust, propón converter Gaza nun espazo de investimento con proxectos turísticos e inmobiliarios, onde Blair aparece como nexo entre a política e o negocio privado.

Ademais da do presidente estadounidense, a participación do ex-primeiro ministro británico levantou críticas debido ao seu pasado na rexión. Blair, xunto a George Bush e José María Aznar, formou parte do coñecido "trío dos Azores", que afirmou falsamente que Iraq tiña armas de destrución masiva e encabezou a posterior invasión do territorio gobernado por Sadam Husein. "Toda a xestión das políticas e o protagonismo no hipotético proceso de reconstrución recaería sobre unha entidade na que participa un tipo tan escuro como Tony Blair. É dicir, despois de practicamente un século da repartición de Sykes-Picot, volverían nomear un británico como practicamente procónsul da Franxa", explica Álvarez-Ossorio.

Nin 24 horas desde a presentación do plan na Casa Branca tardou Netanyahu en afirmar que non recoñecerá o Estado de Palestina, aínda que o punto 19 deixa a porta aberta á solución dos dous Estados: "a medida que avance a reconstrución de Gaza e se leve a cabo fielmente o programa de reformas da Autoridade Palestina, poderían darse finalmente as condicións para unha vía crible cara á autodeterminación e a creación dun Estado palestino".

Dita posibilidade, segundo os expertos, está "cargada de condicionantes previos e difíciles de conseguir". "Sen o final da ocupación israelí de Gaza e Cisxordania non hai posibilidade ningunha de que exista un Estado palestino independente, pois se aí non se fala do final da ocupación, seguimos sen Estado palestino á vista", incide Núñez Villaverde.

Ante este acordo, que minimiza o recoñecemento de Palestina, os expertos critican a "subordinación" da comunidade internacional. Núñez Villaverde sinala que "o único que fai un Goberno como o español é admitir que iso é o que hai e que oxalá funcione". Poñendo o foco na rexión, Álvarez-Ossorio tamén destaca o apoio dos países árabes a Israel. "Volveron demostrar que non hai unidade. Moitos deles mesmo normalizaron plenamente as súas relacións con Israel e son aliados estratéxicos. Non só é que establecesen relacións, senón que teñen intereses comerciais, económicos e tamén militares", conclúe o catedrático.