A Portugal chegoulle a constatación de que deixara de ser unha potencia colonial de relevancia en 1890, cun golpe anímico deses que te sacan do soño das bolboretas dunha labazada. Un lapote dos que che deixan a cara revirada
Non é que sexa cousa das propiedades físicas da cortiza terrestre e que España, coma un todo telúrico, se expanda ou encolla segundo faga frío ou calor. Non. Esta particularidade provén dun acordo entre nacións. Un illote fluvial do río Bidasoa. Praquí do Bidasoa, España. Pralá, Francia. Entre Irún e Hendaia. Chámase a illa dos Faisáns
Españois son os mosteiros medievais dos século XII cos que conta os Estados Unidos. Fundáronse e erixíronse orixinalmente aquí, e aquí estiveron as súas pedras pasando polas vicisitudes do Reino, ponlle contra 800 anos, coma calquera paisano, até que a chamada dun monte de cartos alén do Atlántico obrou o milagre do transplante.
Os algo máis de 1.200 quilómetros de fronteira que separan España e Portugal, o trazado todo da Raia, permaneceu practicamente inalterábel dende 1297, ano en que se fixou con solemnidade no tratado de Alcañices
En 1913, un ano antes de que se desencadearan os tronos funestos da Grande Guerra, na capital do Imperio Austrohúngaro, habitaban, de xeito prodixioso ao velo en perspectiva, algúns dos personaxes máis influíntes do século XX, e en grande medida, da Historia do mundo en épocas recentes. Cada un coas súas arelas e motivacións
