Poida que sexades parte desa maioría -coma min- á que lle ensinaron na escola que América se chamaba así porque foi Américo Vespucio o primeiro que postulou que as Indias ás que chegou Colón eran en realidade un continente novo. Pois resulta que todo iso que nos dicían, coma se estivese gravado en pedra, é completamente falso
O vilán megalómano da ficción é basicamente alemán. Practicamente, calquera bo vilán cinematográfico, megalómano ou non, ten algo xermano, que automaticamente nos fai identificalo como malo. E tal concepción, aínda que poidades pensar o contrario, non bebe maioritariamente da época nazi. Hitler e a súa caterva foron a prefiguración en carne e ósos, real e descarnada, do vilán. Mais toda a morte e destrución que trouxeron ao mundo, estaba xa, previamente, na intuición popular
Foi froito da casualidade, ou máis ben da teimosa causalidade que fai que a Pérfida Albión sempre teña á meteoroloxía do seu bando. Porque o plan inicial non era ese. Os galegos –o 1º Batallón do Rexemento Galicia, de algo máis de 300 homes, liderado polo coronel vilalbés Nicolás de Castro Bolaño– eran un engado, unha avanzada de distracción
Derredor das ínsulas, dos bloques, evidentemente, había rúas. Rúas que eran ríos de xente, correntes, augas humanas, nun ir e vir cotián. Que convertían ás casas de veciños romanas en illas urbanas
O Zorro fica hoxe no imaxinario colectivo da cultura popular de case todo o planeta. O que quizabes non sabiades é que foi un dos primeiros heroes de ficción da modernidade. E o primeiro vixilante enmascarado, seguindo a terminoloxía da banda deseñada americana
Chamábase Xoán de Kindelán e Oregón e deu a casualidade de que naceu na Boa Vila en 1755. Despois de moitos avatares acabou por ser xeneral de división do exército de Napoleón. Un dos seus descendentes, ademais, dirixiu o Exército do Aire franquista durante a Guerra Civil, aínda que se acabou enfrontando ao ditador.
Un can fuxido, un garda grego que correu tras del e a posterior resposta búlgara, que interpretou a persecución como un intento de incursión, derivaron no Incidente de Pétrich, unha breve guerra que só a presión da Sociedade de Nación foi quen de deter
Devén do Real de a Oito, a senlleira peza de prata española. A moeda da que derivan a maior parte das divisas en funcionamento no planeta.
En 1932, cando comezou a Guerra do Emú, había en toda Australia seis millóns e medio de poboadores humanos e probabelmente máis dun millón de poboadores emús. Ese ano, unha asoballante forza de vinte mil unidades de infantería emú saíu do pandemonio do Outback cara occidente, en dirección á rexión do Wheatbelt (Cinto de Trigo), que arrodea a cidade de Perth.
Ben sabemos que a mitoloxía e a relixión teñen unha carga de complexidade simbólica enorme. Non son contos chimpados ao chou. Artéllanse de propósito pra que sexan camiños á iluminación. Ou pra que arremeden unha iluminación, unha epifanía. E disto vai o día 6 de Xaneiro e mailos Magos de Oriente. De iluminación, de luz. Veredes canto
Foron dúas noitevellas recentes, dun século XX que xa quería ir indo. As dos anos 1991 e 1999. As dúas mudaron, dun xeito ou doutro, o rumbo da Humanidade. A primeira foi abrupta. Unha ruptura dramática do status quo. A segunda Noitevella é un bonus track da primeira. Ímoslle, logo, botar un ollo a esas dúas noites de fin de ano, a como se chegou a elas e que transcendencia tiveron.
É unha lenda urbana aínda bastante asentada. O de que foi a compañía norteamericana a que meteu ao cativador Santa nas roupaxes invernais vermellas con reberetes brancos, pra identificalo, á primeira ollada, coas súas cores de marca. Nada diso é verdade. O que si acadou a Coca-Cola foi a súa estandarización gráfica. E asociar pra sempre a súa bebida co Nadal, a través de Santa
