Tellado non pode desmentir reunións con Junts para negociar a investidura de Feijóo e o PSOE denuncia a contradición dos populares de demonizar os independentistas mentres buscaba o seu apoio para chegar a La Moncloa

O PP de Alberto Núñez Feijóo deu este mércores un paso máis cara ao obxectivo que se fixou de tratar de ocupar o espazo político da ultradereita. A emenda á totalidade que o seu grupo presentou en contra da proposición de lei de Amnistía non pide directamente a ilegalización dos partidos independentistas, como reclama Vox. Pero, por primeira vez, propón a súa disolución no caso de que tanto eles como calquera organización social sexan declarados culpables dun delito de nova creación —a “deslealdade constitucional”— que a dereita quere incorporar ao Código penal.

A proposta conservadora, presentada no rexistro do Congreso apenas uns minutos antes do prazo legal, o que dá idea das dificultades que o PP tivo para tratar de conciliar a súa iniciativa coa legalidade vixente, pon na práctica fóra da lei a calquera que defenda a independencia dunha parte de España. O que, no caso español, apunta a partidos con escano na Cámara Baixa como Junts, Esquerra, EH Bildu, PNV e BNG, que representan a 1,6 millóns de persoas. Por non falar de entidades civís.

Os de Feijóo só deixan unha saída a quen non queiran ser disoltos: realizar, “antes da apertura de xuízo oral, actos inequívocos de colaboración activa dirixidos ao esclarecemento dos feitos e a restauración da orde constitucional”. Nese caso, o PP conformaríase coa suspensión de actividades entre seis meses e cinco anos.

Coa emenda popular quedaría proscrito o dereito a defender a independencia de Catalunya, de Euskadi ou de Galicia

A emenda di, textualmente, que “a autoridade ou funcionario público, deputado, senador ou membro dunha asemblea lexislativa dunha Comunidade Autónoma” que realice “actos dirixidos a que sexa efectuada” unha “declaración [de independencia] ou que a propicien” será castigado “coas penas de prisión de cinco a dez anos e inhabilitación absoluta por tempo de seis a doce anos”. Unha redacción o suficientemente imprecisa como para que nela caiba desde un mitin a favor da independencia a unha declaración defendendo o dereito á autodeterminación.

“Actos preparatorios”

O PP propón ademais que sexan castigados penalmente “os actos preparatorios encamiñados á comisión de calquera dos delitos” que chama de “deslealdade constitucional”. Entre eles, ademais do xa citado, están a declaración de “independencia dunha parte do territorio nacional ou a súa integración noutro Estado” e a convocatoria dun referendo ou calquera forma de consulta á cidadanía “que sexa contraria aos requisitos establecidos pola Constitución”.

A emenda do Partido Popular non ten ningunha posibilidade de prosperar. No Congreso hai unha folgada maioría absoluta que apoia a lei de Amnistía e rexeita calquera proposta que tente poñer o independentismo fóra da lei. Pero si é moi reveladora da España que os de Feijóo están dispostos a impulsar, sós ou en compaña de Vox. Unha España na que quedaría proscrito o dereito a defender a independencia de Catalunya, de Euskadi ou de Galicia.

Vox tamén presentou unha emenda á totalidade. Nela propón modificar o Código Penal para que negociacións políticas como as que levou a cabo o PSOE con Junts para a investidura sexan castigadas con penas de cárcere. Os ultras queren penalizar con entre seis e dez anos de prisión a calquera que leve a cabo negociacións políticas con quen “fosen condenados por sentenza xudicial ou estiveren procesados ou subtraídos á acción da xustiza”.

Tamén, por suposto, piden incorporar ao Código Penal a convocatoria de referendos ilegais, así como castigar con multas “as ofensas ou ultraxes de palabra, por escrito ou de feito a España, ou aos seus símbolos ou emblemas, efectuados con publicidade”, e proscribir “a exhibición pública de emblemas e símbolos cuxa significación implique un atentado contra a integridade do territorio nacional”. Ademais de ilegalizar os partidos e organizacións independentistas, sen esperar —como propón o PP— a que leven a cabo accións en favor da independencia dun territorio.

O debate con Vox

A última vez que Vox propuxo ilegalizar os independentistas foi no Senado, o pasado mes de novembro, e o PP votou en contra. Fíxoo co argumento de que a proposta non estaba ben motivada e, por tanto, non sería aceptable para o Tribunal Supremo, que é a institución que decide sobre a legalidade ou a ilegalidade dun partido.

"Pide ilegalizalos despois de negociar con eles", di Vox tras coñecerse as conversas dos populares con Junts para a investidura de Feijóo

“A disolución dun partido político é unha das medidas máis graves que poden ser adoptadas en democracia”, lembrou daquela a portavoz do PP, Yolanda Ibarrola. Vox sabe que non hai fundamento para unha ilegalización, remarcou. A súa verdadeira intención é buscar “un forzado protagonismo, un altofalante que os faga parecer os maiores defensores de España, principalmente fronte ao Partido Popular”.

Vox non tardou en recriminar ao PP a súa postura. O seu presidente, Santiago Abascal, reprochoullo a través das redes sociais: “Pide ilegalizalos despois de negociar con eles e despois de votar en contra de todas as propostas de Vox para ilegalizalos. Incrible, pero certo”.

Abascal facía referencia a que este endurecemento da posición do PP, que se aproxima moito a Vox e aliña a Feijóo coas teses radicais que defende a presidenta de Madrid, Isabel Díaz Ayuso, deuse a coñecer este mércores, o mesmo día en que os conservadores non tiveron máis remedio que admitir que en agosto mantiveron contacto coa contorna de Carles Puigdemont para sondar un posible apoio á investidura do seu líder.

Pons e a súa cita con Junts

A cita, que o PP tratou de ocultar durante meses, foi dada a coñecer polo diario La Vanguardia. E, tras uns titubeos iniciais, o equipo de Feijóo non tivo máis remedio que confirmala. De feito, o portavoz parlamentario do Grupo Popular, Miguel Tellado, foi incapaz en rolda de prensa de desmentir que o vicesecretario do partido Esteban González Pons tamén falou co partido de Puigdemont para explorar a posibilidade dun acordo.

Tellado tentou, sen moito éxito, rebaixar o alcance do diálogo con Junts a “un café entre concelleiros”, obviando que na cita estivo presente un dos máis estreitos colaboradores de Puigdemont e que a conversa virou arredor das condicións dos independentistas para apoiar unha hipotética investidura de Feijóo.

O portavoz parlamentario do PP, man dereita do presidente do partido e con toda seguridade o dirixente en activo que máis e mellor información ten ao seu alcance sobre o que fan os seus compañeiros, tratou de escudarse no descoñecemento para non aclarar se a reunión se levou a cabo co coñecemento de Feijóo. “Os concelleiros xeralmente non chaman a Génova para dicir que van tomar un café”, alegou.

Do mesmo xeito, foi incapaz de negar que o vicesecretario Esteban González Pons mantivo tamén conversas con dirixentes de Junts para a investidura. Afirmou non sabelo, pediu que se lle pregunte ao interesado e subliñou, de forma ambigua, que “cada un é dono da súa axenda”. En todo caso, engadiu, para quitarlle importancia, que "os políticos manteñen contactos con outros políticos en actos públicos, sociais ou institucionais, reunións formais e informais” que “hai que ver con normalidade”.

A confirmación destas reunións deu pé ao PSOE a denunciar que o PP mantivese negociacións en segredo, sen coñecemento da opinión pública. “Pedímoslle ao PP transparencia, que lle conte aos cidadáns cantas reunións máis mantivo con Junts e de que temas falaron. O señor Feijóo debe, polo menos para cos seus votantes, unha explicación clara. Non pode pasarse a vida insultando e acusando a todo o mundo, mentres el aproba reunións con Junts que estamos coñecendo pola prensa. Que o diga con claridade: Junts, o partido liderado por Carles Puigdemont, é un interlocutor válido para o PP. E que llo explique a Aznar, Ayuso e a Cayetana Álvarez de Toledo... Menos leccións, e máis aplicarse a un mesmo o que se predica”, sinalaron fontes socialistas.

Vox, pola súa banda, tamén aproveitou a noticia para criticar aos seus socios, cos que comparte tarefas de goberno en comunidades autónomas e municipios. “Un prófugo da xustiza como Puigdemont non é un interlocutor válido e o único que hai que negociar con el é a cor dos barrotes. Se xogas ao mesmo que o PSOE terminas sendo igual”, sinalou a formación ultra.