Alberto Núñez Feijóo non é un barón máis no PP. É o dirixente ao que todo o partido mirou cando Mariano Rajoy decidiu dar un paso atrás tras ser descabalgado pola moción de censura que naceu da sentenza de Gürtel, que certificou tres décadas de financiamento en negro do que daquela era o partido no Goberno. 

O dirixente galego acumula tres maiorías absolutas en Galicia, incluída a primeira en 2009 que salvou a cabeza ao propio Rajoy cando máis cuestionado estaba a nivel interno. E non ten grandes rivais no partido. Por iso, cando se produciu a súa espantada a última hora, nunha comparecencia pública coa escenografía das grandes citas, para dicir que non concorrería ás primarias do PP, prendeu o desconcerto no partido. Candidatos que finalmente o foron, como a ex-secretaria xeral, María Dolores de Cospedal, e o propio Pablo Casado afirmaron que a súa decisión de dar un paso adiante estivo condicionada pola renuncia de Feijóo. 

Feijóo apoiou a Cospedal e discretamente a Casado, malia que a contorna de Rajoy asegura que este lle pediu aliñarse con Sáenz de Santamaría

No medio da decepción xeral -nos cenáculos de Génova 13 especulouse co medo de Feijóo a que aparecesen novas fotos co narcotraficante Marcial Dorado, o maior lamparón da súa carreira- o presidente galego decidiu aliñarse con María Dolores de Cospedal na primeira volta das primarias e na segunda apoiou discretamente a Casado, malia que a contorna de Rajoy asegura que o ex-presidente pediulle aliñarse publicamente con Soraya Sáenz de Santamaría. 

Finalmente, a maior parte dos delegados galegos no Congreso acabaron apoiando a Casado, pero Feijóo demostrou desde o pasado verán que non está disposto a ser un peón máis do líder do PP. Cae ben entre o xornalismo de Madrid e acumula sona de bo xestor desde que asumiu a presidencia do Insalud con 31 anos no primeiro goberno de Aznar. Nin sequera os discretos datos económicos de Galicia, onde goberna desde hai 10 anos, estragaron esa lenda que se fraguou daquela nos distintos chanzos da Administración.

Feijóo cae ben entre o xornalismo de Madrid e acumula sona de bo xestor; nin sequera os discretos datos económicos de Galicia estragaron esa lenda

Feijóo gusta aos poderes económicos e aos editores da capital, onde se esforza por ensaiar un discurso propio en cada visita. Tras a desfeita de Casado nas xerais, onde tamén o PP galego sufriu un duro retroceso e perdeu fronte ao PSOE, el foi quen fixo unha chamada á moderación e a recuperar o centro político. E en vésperas da remodelación do grupo parlamentario, tentou evitar, xunto ao presidente andaluz, Juan Manuel Moreno Bonilla, que Casado colocase como portavoz no Congreso a Cayetana Álvarez de Toledo, moi afastada dos postulados do dirixente galego. 

Á reunión onde se comunicou o nomeamento, na sede estatal do partido este verán, Feijóo directamente non acudiu. Tampouco apareceu na toma de posesión da nova presidenta madrileña, Isabel Díaz Ayuso. E desmarcouse da idea da dirección de rexistrar os nomes para hipotéticas coalicións con Ciudadanos seguindo a fórmula de Navarra Suma. 

Feijóo acaba de rexeitar a súa idea de formar unha coalición electoral, España Suma, en versión galega Galicia Suma, a marca rexistrada por Génova como posible reclamo electoral co fin de aglutinar o voto de centro dereita para facer fronte á esquerda. Neste mesmo domingo en Leiro, onde asegurou que "en Galicia non é necesario" aplicar esa "fórmula". O PP convidou a Ciudadanos a formar parte desta coalición pero tamén abriu a porta a Vox. 

Feijóo, pola contra, tenta distanciarse o máximo posible da formación de extrema dereita e non viu con bos ollos nin as coincidencias do seu partido con Vox nalgunhas políticas, nin os pactos que pecharon para lograr gobernar nalgunhas autonomías. De feito, gabouse de que o partido de Santiago Abascal non lograse implantación en Galicia, como fixo noutros territorios, grazas ao auxe do PP, e de que a presenza de Ciudadanos en Galicia é residual: non ten un só deputado autonómico e a súa representación nos concellos é nula. 

Feijóo rexeita a idea de Génova de formar unha coalición electoral en Galicia con Ciudadanos

A pesar de todos estes roces e do rexeitamento a España Suma, a dirección estatal nega que exista división interna entre Génova e Galicia. O vicesecretario de Comunicación, Pablo Montesinos, de garda estas últimas semanas de agosto na que colleron vacacións Casado e o secretario xeral, Teodoro García-Egea, minimizou as declaracións dos líderes galegos do seu partido contra esa fórmula pero advertiu: "Esa porta non a imos a pechar". "O PP está sempre disposto a dialogar con partido que defendan a Constitución, a liberdade individual e a unidade de España", afirmou. 

A tese de Feijóo, que deslizou sempre en entrevistas e mitins, é que a receita para a unidade do centro dereita é a súa e que a proba está nos seus resultados electorais a pesar de que a marca galega non se salvou da queima nin nas xerais nin nas municipais (non logrou gobernar ningunha do sete cidades e só una do catro deputacións, a de Ourense, co controvertido José Manuel Baltar, á cabeza). 

Nunha entrevista na Cadena Ser no día de Galicia, o pasado 25 de xullo, Feijóo deslizou a idea de que o PP talvez debería absterse na investidura de Pedro Sánchez para evitar outras xerais en novembro."Preferiría que PSOE, PP e Ciudadanos desen outra solución a España", sinalou, fronte á firme decisión de Casado de non facilitar ao líder socialista a súa reelección como presidente do Goberno. 

O reto de revalidar o único gran feudo que queda ao PP e que gobernou desde 1989 -agás un paréntese de menos de catro anos entre 2005 e 2009- terá tamén efectos internos. Se Feijóo non logra gobernar, Casado librouse da súa eterna sombra, pero se alcanza a proeza da cuarta maioría absoluta e o líder do PP non remonta nas enquisas, todo o mundo volverá ollar a Galicia. 

Polo momento, Casado decidiu emular o ex-presidente do Goberno central e do PP, Mariano Rajoy, que adoitaba volver á primeira liña política tras as vacacións de verán cun acto en setembro en Galicia. Casado mantivo esa tradición o ano pasado coprotagonizando un mitin xunto a Feijóo, que se celebrou en Cotobade. 

Se Feijóo non recunca en Galicia, Casado librarase da súa eterna sombra, pero se o fai e o líder do PP non remonta, todo o mundo volverá ollar a Galicia

En Génova confirmaron que volverá facelo este ano, pero aínda non está fixado o día. No entanto, nesta ocasión o líder do PP priorizará dous actos antes que o de Galicia. O 1 de setembro ten previsto acudir a Ávila, onde hai un ano, aos pés das murallas, anunciou a creación da Fundación Concordia y Libertad presidida polo agora deputado Adolfo Suárez Illana. 

A súa visita a terras abulenses chega despois de que o seu partido lograse manterse á fronte da Junta de Castilla y León, con Alfonso Fernández Mañueco como presidente, grazas ao acordo de Goberno cos de Rivera. 

A segunda parada será a Álora (Málaga) para volver protagonizar outro tradicional acto con Moreno Bonilla, esta vez como presidente tamén da Xunta. Ambos os dous porán o mandil para cociñar ovos con patacas. Despois viaxará a Galicia para abrir o curso con Feijóo. E daquela, como cada vez que coinciden, volverán compararse os discursos dos dous líderes políticos.

Malia iso, o líder galego non perde oportunidade para cargar contra Pedro Sánchez, ao que fai responsable de todos os males que azoutan o país: o seu goberno repite que as nóminas dos funcionarios autonómicos perigan se o Ministerio de Facenda non transfire os fondos dos anticipos a conta e que o Executivo alega que non se poden ingresar ás Comunidades Autónomas mentres non haxa presupostos. A estratexia do inimigo exterior xa a levou a cabo entre 2009 e 2013: daquela sinalaba a José Luís Rodríguez Zapatero como o principal inimigo de Galicia. 

Feijóo non perde a oportunidade de cargar contra Pedro Sánchez, unha estratexia do inimigo exterior de Galicia que xa fixo con Zapatero antes

Feijóo, que perdeu algo de crédito interno ao non concorrer ás primarias e ao que algúns acusan de desaparecer no peor momento para o PP, segue presentándose ante os seus como o único dirixente que logrou tres maiorías consecutivas nunha década e o que sobreviviu nestes últimos anos en que o PP perdeu boa parte da súa poder institucional. 

O seu perfil de dirixente con mensaxe propia non é de agora, explotouno o político galego cando máis aumentaban os escándalos de corrupción con frases que algúns non esquecen na sede estatal. "Avergóñame Bárcenas", "faltounos contundencia contra a corrupción", foron titulares que Feijóo ía a deixando nas súas visitas a Madrid para desmarcarse da morneza que mostraba o resto do partido. 

Na súa contorna hai mesmo quen atribúe falsamente a difusión das fotos da súa vella amizade nos anos 90 co narcotraficante Marcial Dorado a unha vinganza interna. O escándalo obrigoulle a rebaixar a súa presenza pública durante os meses posteriores á publicación de El País na primavera de 2013 e acabou coa lenda do dirixente inmaculado que aspiraba a todo, pero a súa terceira vitoria en Galicia devolveuno á primeira fila do PP.

As súas cuartas eleccións están fixadas para outono de 2020 e o único con capacidade de adiantalas é el mesmo como presidente. Aínda que formalmente non dixo se será candidato -amagou varias veces con retirarse da vida pública e a prensa afín airea supostas ofertas do sector privado- todo o partido dá por feito que repetirá porque tampouco o PP ten alí un cartel electoral mellor. As sondaxes apuntan a que a súa maioría (hoxe goberna con 41 dos 75 deputados do Parlamento) está no aire e que nin tan sequera a suma co escano que prognostican para Ciudadanos lle garantiría seguir á fronte da Xunta, aínda que os dirixentes populares sosteñen que nos últimos meses están a recuperar distancia fronte ao PSOE. 

As fontes consultadas sosteñen que a última palabra para convocar as eleccións tomaraa Feijóo, que non se dobrará a ningunha instrución de Casado ou da dirección estatal, e que como moito comunicará a súa decisión cando a teña tomada.