Ao redor de 60.000 mulleres galegas sofren endometriose, unha doenza crónica e en ocasións invalidante, que fan moi difícil o día a día das persoas que a sofren e que mesmo poden ter grandes problemas de fertilidade

Ao redor de 60.000 mulleres galegas sofren endometriose, unha doenza crónica e en ocasións invalidante, que fan moi difícil o día a día das persoas que a sofren e que mesmo poden ter grandes problemas de fertilidade. A endometriose consiste na aparición e crecemento de tecido endometrial fóra do útero, sobre todo na cavidade pélvica e nos ovarios, detrás do útero, nos ligamentos uterinos, na vexiga urinaria ou no intestino. A pesar de ser unha enfermidade relativamente frecuente, segue a ser moi descoñecida socialmente e resulta moi limitada a resposta do sistema sanitario para facerlle fronte.

Dende hai anos a asociación QuerENDO - Mulleres con Endometriose loita por visibilizar esta doenza e pola aprobación de medidas que melloren a atención das mulleres que a sofren, coa creación de unidades multidisciplinares nos hospitais galegos para tratala de forma integral ou aumentando os recursos para investigar as súas orixes e tratamentos.

A campaña busca poñer o foco e denunciar o nesgo de xénero que presenta a medicina, na que as doenzas que só afectan ao sexo feminino son invisibilizadas ou relegadas

Este xoves QuerENDO iniciou unha campaña en redes sociais que baixou o título "A outra cara da Endometriose?" busca dar a coñecer as vivencias das mulleres afectadas a través de testemuños expresados polos homes (parellas, pais, irmáns, fillos, amigos...) que as rodean. A campaña busca poñer o foco e denunciar o nesgo de xénero que presenta a medicina, na que as doenzas que só afectan ao sexo feminino son invisibilizadas ou relegadas. "Parece que cando un home denuncia as cousas que nós denunciamos habitualmente, o seu testemuño ten máis impacto, parece que é máis importante que se o dicimos 60.000 mulleres", destaca Cristina Fernández, secretaria de QuerENDO, que anima a "falar máis do nesgo de xénero na Medicina", que se produce en todos os ámbitos.

"Cando chegamos ao médico queixándonos da dor que sufrimos, en moitos casos derívannos a psicoloxía, porque parece que está todo na nosa cabeza e seica estamos nerviosas e histéricas e non se analiza en profundidade de onde vén esa dor"

"Recibimos un trato e unhas respostas que un home nunca recibiría se se achegase ao médico cunha doenza semellante", denuncia. "Cando os homes teñen unha dor, mírase a ver que é o que a produce; en cambio, cando nós chegamos ao médico queixándonos da dor que sufrimos en moitos casos derívannos a psicoloxía ou dannos tratamentos de ansiolíticos, porque parece que está todo na nosa cabeza e seica estamos nerviosas e histéricas e non se analiza en profundidade de onde vén esa dor", di. 

"A moitas mulleres con endometriose, a doenza paralízanos a vida completamente, porque as dores que sufrimos non nos deixan traballar porque son dores que nos tumban. Son dores que nos paralizan e que nos incapacitan por completo", sinala. A día de hoxe aínda non existe ningún tratamento que sexa capaz de abordar esta doenza integralmente e non hai ningún tratamento específico para a endometriose que aborde toda a sintomatoloxía; ademais, só hai un medicamento para tratar a endometriose e que ata hai tres meses nin sequera estaba financiado pola Seguridade Social. "É bastante rechamante, porque estamos falando de dous millóns de mulleres afectadas en todo o Estado", sinala a secretaria da entidade.

"A nosa é unha enfermidade crónica e progresiva e necesitamos ter consultas médicas frecuentes para vixiar que a doenza estea estabilizada e para ver que os tratamentos estean funcionando. Durante a pandemia as consultas estiveron paralizadas durante nove meses"

A súa situación, ademais, viuse empeorada durante os meses de pandemia, por mor das dificultades para a realización de consultas presenciais, como explica Cristina Fernández: "a nosa é unha enfermidade crónica e progresiva e necesitamos ter consultas médicas frecuentes para vixiar que a doenza estea estabilizada e para ver que os tratamentos estean funcionando. Durante a pandemia as consultas estiveron paralizadas durante nove meses, non tivemos ningún tipo de atención, nin sequera telefónica moitas veces". "Ademais, houbo moitas operacións que tiveron que ser adiadas e a día de hoxe seguen pendentes. Igualmente, as listas de espera para os tratamentos de reprodución asistida pecháronse, impedindo o acceso a mulleres que estaban a piques de iniciar un tratamento", engade.

Demanda a creación dunha unidade multidisciplinar a nivel galego para levar a cabo unha atención integral da endometriose

QuerENDO reclama a posta en marcha de unidades de atención a mulleres con endometriose en todas as áreas sanitarias, un obxectivo non cumprido aínda na provincia de Lugo e na área de Pontevedra-O Salnés. E, igualmente, demanda a creación dunha unidade multidisciplinar a nivel galego para levar a cabo unha atención integral da endometriose. "É unha enfermidade sistémica, que nos afecta a moitas partes do noso corpo. Polo tanto deberíamos ser vistas por moitos profesionais distintos e todos eles deberían estar postos no tema. Na unidade multidiciplinar debería haber xente de xinecoloxía, de dixestivo, de cirurxía, das unidades da dor, de psicoloxía, de fisioterapia..., un abano amplo de profesionais que necesitamos para ter un tratamento integral", di. Piden tamén que as mulleres que sofren endometriose e queren ter fillos reciban axuda para poder acceder a técnicas de reprodución asistida.

"Pedimos investigación, investigación, investigación e investigación", enfatiza Cristina Fernández, que denuncia que en Galicia "non hai ningunha liña de investigación aberta a día de hoxe sobre a endometriose"

Finalmente, piden incrementar os recursos en investigación. "Pedimos investigación, investigación, investigación e investigación", enfatiza Cristina Fernández, que denuncia que en Galicia "non hai ningunha liña de investigación aberta a día de hoxe sobre a endometriose e no Estado hai moi pouca cousa". "É unha enfermidade cuxa orixe é a día de hoxe descoñecida. E por suposto é moi importante saber de onde vén para poder poñerlle solución. Doutro xeito, só poderemos poñer parches, pero non curala", di. De igual xeito, piden que o tema sexa incluído nos temarios dos estudos de Medicina, onde non recibe a atención necesaria.