Unha ducia de palabras para Luísa Villalta no comezo do seu Ano das Letras
Comeza o Ano Luísa Villlalta. Un 2024 no que a escritora e música coruñesa, falecida en 2004 con só 47 anos, será protagonista. A Real Academia Galega presentou esta semana o espazo que na súa web acollerá nos vindeiros meses un gran número de contidos sobre a autora e que se inaugura coa biografía que realizou a poeta e xornalista Ana Romaní.
-
01
Cidade Alta
Luísa Villalta naceu na Coruña o 15 de xullo de 1957 e pasou os seus primeiros anos na rúa Vila de Laxe, na Falperra. A cidade herculina, a Cidade Alta, estará moi presente nas súa obra ao longo dos anos e na súa vida.
-
02
Violín
Con oito anos iniciou a súa formación no Conservatorio de Música da Coruña e aos 26 anos acadou o título superior de violin, o instrumento que tocou en Escaino, o grupo de música celta con tons jazzísticos que compartiu con Juan Fernán Vello, Paulino e Xosé Luís Pereiro. En 1985 entrou, ademais, a formar parte da Orquestra de Santiago e posteriormente ingresou na Xove Orquestra de Galicia.
Iso si, consciente das dificultades de abrirse camiño profesionalmente como intérprete, converteuse en profesora de Lingua e literatura galegas de secundaria no ensino público,.
-
03
Palabra melódica
Luísa Villalta escribiu no prólogo de Música reservada que "a poesía é palabra melódica". En toda a súa traxectoria a relación entre son e texto, entre música e posía está sempre presente, unha relación na que afonda no ensaio O outro lado da música, a poesía. Relación entre ambas artes na historia da literatura galega (1999), unha obra que busca “restituír a primitiva unidade da música e a poesía desenvolvendo un punto de vista inédito na interpretación dos textos literarios”.
Con este mesmo obxectivo está a piques de saír do prelo o libro de Xurxo Souto Somos un pobo de artistas! O método Luísa Villalta (Xerais), que afonda na "unidade primixenia" entre as dúas artes: "A literatura galega está mal explicada porque obvia a música. A música está presente en todo"
-
04
Poesía do coñecemento e poesía "do chan"
Luísa Villalta debutou na poesía con Música reservada (1991). Nesta obra a palabra é “un camiño ao coñecemento”, unha poesía de pensamento que nos anos seguintes, en Ruído (1995) e especialmente en En concreto (2004) e Papagaio (2006) os seus textos viran nunha poesía a ras-de-chan.
"Quixen traer a poesía ao chan e edificar a memoria de promisión de que falan os soñadores corazóns que me rodean na Historia. Procurei a concreción", escribiu
-
05
Teatro
Luísa Villalta cultivou a escrita teatral e o ensaio nun momento en que ambos os espazos eran maioritariamente masculinos, destaca Ana Romaní. E fíxoo dende o comezo; de feito, a súa primeira obra publicada foi dramática, o Concerto para un home só (1989). Despois chegarían O paseo das esfinxes, As certezas de Ofelia ou Os doces anos da guerra. E, igualmente, o ensaio O Don Hamlet de Cunqueiro: Unha ecuación teatral (1992)
-
06
Multixenérica
Luísa Villalta non só foi poeta (e música), senón que abrazou a literatura dramática, a narrativa, o ensaio, o xornalismo de opinión... "É a dimensión integral dunha obra de gran coherencia con textos interconectados que emerxen dun mesmo núcleo: a paixón creadora na vontade da razón", destaca Ana Romaní.
Na narrativa, cómpre destacar Siléncio, ensaiamos (1991), As chaves do tempo (2001) e, sobre todo, Teoría de xogos (1997)
-
07
Papagaio
De maneira póstuma publicouse Papagaio, unha obra que reúne os textos de Luísa Villalta e as fotografías de Maribel Longueira e explora a historia deste lugar da Coruña, antigamente espazo de prostitución, transformado no ano 2001 en edificios de vivendas e un grande aparcamento. Segundo Álvarez Cáccamo, os poemas “evidencian un claro parentesco de analoxía coa agresividade dos turbios negocios que sustentaron o proceso de reconversión do barrio. A inmoralidade do comercio sexual e a propia da especulación urbanística comparten a mesma raíz ideolóxica”.
-
08
Xeración
Luísa Villalta é unha autora "única", destaca Ana Romaní no seu texto, unha autora "rara no contexto da poesía de oitenta", apunta igualmente Pilar Pallarés. Porén, forma parte dunha xeración e autores e autoras coas que compartiu tempo e actividade, como salienta Víctor Freixanes na tribuna que abre o especial das Letras da RAG, "unha xeración sen complexos que xorde coa ambición de construír unha nova realidade, un novo tempo".
-
09
Inconformista
Luísa Villalta foi inconformista e implicouse nun gran número de causas. Participou activamente na Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega, no BNG, no movemento Nunca Máis... Testemuño dese compromiso foron as súas colaboracións en medios de comunicación, especialmente as columnas que entre xaneiro de 2002 e marzo de 2004 escribiu en A Nosa Terra, que posteriormente foron compiladas en O libro das colunas (2005)
-
10
Muller
“Faga o que faga algo me lembra sempre que son unha muller”. Luísa Villalta condensou o seu pensamento feminista en dous textos moi significativos: 'Mulleres si, pero', publicado en A Festa da Palabra Silenciada en 1994, e 'Por que os homes non nos len?' do volume colectivo escrita e mulleres. doce ensaios arredor de Virginia Woolf (2003). “Sen racionalismo non habería feminismo”, advertía, ao tempo que alertaba de que "parte da mensaxe" do feminismo "está a ser reutilizada como un novo meio de aclimatar unha nova feminidade, isto é, mudar o necesario para que nada mude”.
-
11
Baleiro
O que deixou cando morreu moi prematuramente o 6 de marzo de 2004, por mor dunha meninxite. Deixou un gran número de proxectos en marcha e moitos outros por realizar. Neste 2024 faría 67 anos.
-
12
Recoñecemento
A súa morte prematura fixo que unha parte da súa obra -en proceso- se publicase de forma póstuma. E tamén de forma póstuma comezaron os recoñecementos. A Universidade da Coruña creou o Premio Luísa Villalta a Iniciativas Normalizadoras e a Deputación da Coruña creou o Premio Luísa Villalta de proxectos culturais pola igualdade. Así mesmo, no ano 2019 o Centro Ramón Piñeiro (ao que cedeu a súa biblioteca) organizou a xornada Palabra de Muller.
O máis importante chegara hai dous anos, cando foi escollida 'Señora das Letras' do ano 2022 por A Sega. Finalmente, en xuño do pasado ano a Real Academia Galega acordou dedicarlle o Día das Letras de 2024 por ser "creadora dunha obra singular e sólida que a converteu nunha das grandes figuras da literatura galega que emerxeron na segunda metade dos anos 80 e primeiros 90".